آداب المضيفين و زاد الآكلين: تفاوت میان نسخه‌ها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - '= ' به '=') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - '= ' به '=') |
||
| خط ۹: | خط ۹: | ||
|زبان | |زبان | ||
| زبان =فارسی | | زبان =فارسی | ||
| کد کنگره = | | کد کنگره = /س8آ4 252 BP | ||
| موضوع =اخلاق اسلامی - سفره - آداب و رسوم - احادیث - سفره - آداب و رسوم اسلامی | | موضوع =اخلاق اسلامی - سفره - آداب و رسوم - احادیث - سفره - آداب و رسوم اسلامی | ||
|ناشر | |ناشر | ||
نسخهٔ ۱۰ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۶:۰۱
| آداب المضيفين و زاد الآکلين | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | سلطان محمود بن محمد (نويسنده) افشار، ایرج (به کوشش) |
| ناشر | مرکز پژوهشی ميراث مکتوب |
| مکان نشر | ایران - تهران |
| سال نشر | 1388ش |
| چاپ | 1 |
| شابک | 978-964-8700-78-7 |
| موضوع | اخلاق اسلامی - سفره - آداب و رسوم - احادیث - سفره - آداب و رسوم اسلامی |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | /س8آ4 252 BP |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
آداب المضيفين و زاد الآكلين، تألیف سلطان محمود بن محمد بن محمود (نیمه دوم قرن نهم) است که به کوشش ایرج افشار منتشر شده است. کتاب، پیرامون اخلاق و آداب خوردن و مهمانی رفتن و مهمانی کردن است. مطالب این کتاب عمدتا بر اساس مبانی و موازین و معیارهای مذکور در آثار حدیثی و کتب احکام و فتاوی و مآخذ و معارف دینی و بخشی نیز مبتنی بر مصادر و متون اصلی متصوفه نوشته شده است[۱].
نویسنده، این رساله را به نام خواجه جمال‌الدین عطاءالله (که به نظر می‌رسد صاحب مقام دیوانی بوده و به‌مانند مؤلف یکی از سلسله‌های متصوفه را پیروی می‌کرده)، به نگارش درآورده است[۲]. تاریخ کتابت این رساله مورد اختلاف بوده و آن را مربوط به قرن هشتم یا اواخر قرن دهم دانسته‌اند[۳]. با توجه به سبک و زبان نگارش این رساله و همچنین آثاری که نویسنده از آنها بهره برده و تماما مربوط به پیش از سال 956ق بوده، میتوان زمان میان‌سالی نویسنده را اواخر قرن دهم دانست و در این صورت نگارش رساله نیز در قرن دهم خواهد بود[۴].
نویسنده در نگارش این اثر عمدتا بر مصادر اهل سنت، مخصوصا آثار مربوط به مذهب حنفی و گاهی نیز مذهب شافعی تکیه کرده است[۵]؛ ازاین‌رو رساله بیشتر در احکام و آداب بر اساس تعالیم دو مذهب یادشده نوشته شده است[۶].
مطالب این رساله در پنج باب تنظیم شده و در آن به‌جز احکامی که درباره حلال و حرام بودن انواع غذاها آمده، تعیین شبهه‌ها در مورد غذاهایی ایراد شده است که از راه غصب، ظلمه، سلاطین، هدیه، خراج و... تهیه شده و به دست آمده است. علاوه بر آن، مطالب متنوعی در آداب شستن دستان، خلال کردن و سخن گفتن هنگام غذا خوردن، هم‌کاسه شدن با دیگران، شیوه تعارف نسبت به افراد مختلف، طرز غذا برداشتن و... را شامل شده است[۷].
محقق، ضمن اشاره به اختلاف برخی عبارات متن در پاورقی کتاب، در مواردی نیز توضیحاتی پیرامون برخی کلمات داده است.
پانویس
منابع مقاله
گزارش.