النصيحه الکافيه لمن خصه الله بالعافيه: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    جز (جایگزینی متن - 'سید حمید رضا حسینی هاشمی' به 'سید حمیدرضا حسینی هاشمی')
    برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
    جز (جایگزینی متن - '= ' به '=')
    خط ۹: خط ۹:
    |زبان
    |زبان
    | زبان = عربی
    | زبان = عربی
    | کد کنگره =    
    | کد کنگره =
    | موضوع =اخلاق عرفانی - اخلاق اسلامی - عرفان - متون قدیمی تا قرن 14
    | موضوع =اخلاق عرفانی - اخلاق اسلامی - عرفان - متون قدیمی تا قرن 14
    |ناشر  
    |ناشر  

    نسخهٔ ‏۱۰ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۵:۴۱

    النصيحه الکافيه لمن خصه الله بالعافيه
    النصيحه الکافيه لمن خصه الله بالعافيه
    پدیدآورانزروق، احمد بن احمد (نويسنده) خیالی، عبد المجید (محقق)
    ناشردار الکتب العلمية
    مکان نشرلبنان - بیروت
    سال نشر1422ق - 2001م
    چاپ1
    موضوعاخلاق عرفانی - اخلاق اسلامی - عرفان - متون قدیمی تا قرن 14
    زبانعربی
    تعداد جلد1
    نورلایبمطالعه و دانلود pdf

    النصيحة الکافية لمن خصه الله بالعافية، نوشته ابوالعباس، احمد بن احمد بن محمد بن عیسی بُرنسی فاسی، معروف به زرّوق(متوفی 899ق)، فقیه مالکی و صوفی است؛ اندرزنامه‌ای در عبادات و مباحث اخلاقی و با تحقیق و پاورقی های عبدالمجید خیالی چاپ شده است.

    خیالی، زروق را عالمی می‌داند که تصوفش بر چهرۀ فقهیَش می‌چربد. او برای اصلاح کیان تصوف و زدودن خرافات از چهرۀ آن تلاش وافری می‌کرده است. طریقۀ زروقیه منتسب به اوست.[۱] خیالی شرحی از زندگی، آثار، استادان و شاگردان وی نوشته است.‏[۲]

    این اثر، اندرزنامه‌ای است که با دو رکن تألیف شده است؛ زروق از یک‌سو، مؤلفه‌های عبادی و ارکان عبادات را مهم دانسته و کاهلی در آن‌ها را گناه برشمرده است و از سوی دیگر، صور اخلاقی را که بایسته است که هر مسلمانی خود را به آن‌ها بیاراید، ارج نهاده است. آنگاه، این دو را در نوشتارش به هم پیوند داده است.[۳]از این رو، وی از عباداتی مانند نماز، صیام، زکات، حج، سخن گفته و به جهاد و امر به معروف پرداخته است و در کنار این‌ها، حرمت دروغ، غیبت، نگاه حرام، فحشا، طعام حرام، ریا، عجب، بخل، خیالات خوب و بد، محارمی که با جوارح و قلب انجام می‌شود و مستحباتی را که زندگی را برای آدمی نیکوتر می‌گرداند، گوشزد می‌کند.[۴]

    النصیحة الکافیه از اسلوب روان و همه‌فهمی برخوردار بوده و از هر دو شیوۀ مختصرگویی و مطول‌گویی بهره گرفته و مبحث‌ها را با آیه‌های قرآنی، احادیث و برخی از آرای فقیهان مستدل کرده است. این رساله، اسلوب بداهه‌گویی دارد. روش ارائه مطالب زروق این‌گونه است که درآغاز، اصلی را با استناد به قرآن طرح می‌کند سپس، آن را با بیان واضح شرح می‌دهد.‏[۵]محقق برای فراهم آوردن این رساله، از میان نسخه‌های فراوانی که دارد، چهار نسخه را برگزیده است.‏[۶]

    کتابنامه در پایان کتاب درج شده است.

    پانویس

    1. ر.ک: مقدمه محقق، ص 15-14
    2. ر.ک: همان، ص 15-5
    3. ر.ک: همان، ص 16
    4. ر.ک: همان، ص 17
    5. ر.ک: همان، ص 17
    6. ر.ک: همان، ص 19-18

    منابع مقاله

    1. مقدمه محقق


    وابسته‌ها