یحیی بن معین: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    بدون خلاصۀ ویرایش
    بدون خلاصۀ ویرایش
    خط ۴۲: خط ۴۲:
    | کد مؤلف = AUTHORCODE11952AUTHORCODE
    | کد مؤلف = AUTHORCODE11952AUTHORCODE
    }}
    }}
    '''یحیی بن معین بن عون بن زیاد مری غطفانی''' (158- 233ق)، یکی از محدثان حنفی‌مذهب قرن سوم قمری و از دانشمندان علم حدیث و رجال، از معاصرین امام بخاری و احمد بن حنبل، از اساتید ابومنصور یحیی بن احمد بن زیاد شیبانی و صاحب کتاب «التاريخ».
    '''یحیی بن معین بن عون بن زیاد مری غطفانی''' (158- 233ق)، یکی از محدثان حنفی‌مذهب قرن سوم قمری و از دانشمندان علم حدیث و رجال، از معاصرین [[بخاری، محمد بن اسماعیل|امام بخاری]] و [[ابن حنبل، احمد بن محمد|احمد بن حنبل]]، از اساتید [[ابومنصور یحیی بن احمد بن زیاد شیبانی]] و صاحب کتاب «[[التاريخ]]».


    ==ولادت==
    ==ولادت==
    خط ۴۸: خط ۴۸:


    ==شخصیت علمی==
    ==شخصیت علمی==
    او از بزرگان حدیث و مورخ رجال حدیث بشمار می‌رفت. ذهبی از او به «سید الحفاظ» یاد می‌کند. او در زمان خود آگاه‌ترین شخص در جرح و تعدیل راویان حدیث بود و در این مورد، محل رجوع همگان بود. وی از فقه ابوحنیفه پیروی می‌کرد. امام بخاری درباره او چنین می‌گوید: «جز در محضر یحیی بن معین، هرگز خود را کوچک نیافتم». امام احمد بن حنبل نیز درباره‌اش اظهار می‌دارد: «هر حدیثی که یحیی بن معین، راوی آن را نشناسد، حدیث نیست»<ref>ر.ک: ترمانینی، عبدالسلام، ج1، ص510</ref>.
    او از بزرگان حدیث و مورخ رجال حدیث بشمار می‌رفت. ذهبی از او به «سید الحفاظ» یاد می‌کند. او در زمان خود آگاه‌ترین شخص در جرح و تعدیل راویان حدیث بود و در این مورد، محل رجوع همگان بود. وی از فقه [[ابوحنیفه، نعمان بن ثابت|ابوحنیفه]] پیروی می‌کرد. [[بخاری، محمد بن اسماعیل|امام بخاری]] درباره او چنین می‌گوید: «جز در محضر یحیی بن معین، هرگز خود را کوچک نیافتم». [[ابن حنبل، احمد بن محمد|امام احمد بن حنبل]] نیز درباره‌اش اظهار می‌دارد: «هر حدیثی که یحیی بن معین، راوی آن را نشناسد، حدیث نیست»<ref>ر.ک: ترمانینی، عبدالسلام، ج1، ص510</ref>.


    ==شیوخ و اساتید==
    ==شیوخ و اساتید==
    وی محضر اساتید فراوانی را درک نموده است؛ به‌گونه‌ای که احمد سیف در مقدمه «تاريخ الدوري»، در حدود 140 شخص را به‌عنوان شیخ و استاد وی، نام برده است. برخی از این افراد، عبارتند از:
    وی محضر اساتید فراوانی را درک نموده است؛ به‌گونه‌ای که احمد سیف در مقدمه «[[تاريخ الدوري]]»، در حدود 140 شخص را به‌عنوان شیخ و استاد وی، نام برده است. برخی از این افراد، عبارتند از:
    # عبدالرزاق بن همام صنعانی؛
    # [[صنعانی، عبدالرزاق بن همام|عبدالرزاق بن همام صنعانی]]؛
    # هشام بن یوسف صنعانی؛
    # هشام بن یوسف صنعانی؛
    # مروان بن معاویه فزاری؛
    # مروان بن معاویه فزاری؛
    خط ۶۰: خط ۶۰:


    ==شاگردان==
    ==شاگردان==
    شاگردان و افرادی که از وی، اخذ روایت کرده‌اند نیز بسیار زیاد می‌باشند که از جمله معروف‌ترین آنها، می‌توان از ابومنصور یحیی بن احمد بن زیاد شیبانی، نام برد<ref>ر.ک: همان، ص10</ref>.
    شاگردان و افرادی که از وی، اخذ روایت کرده‌اند نیز بسیار زیاد می‌باشند که از جمله معروف‌ترین آنها، می‌توان از [[ابومنصور یحیی بن احمد بن زیاد شیبانی]]، نام برد<ref>ر.ک: همان، ص10</ref>.


    ==وفات==
    ==وفات==

    نسخهٔ ‏۱۰ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۴۸

    یحیی بن معین
    NUR11952.jpg
    ولادت158ق
    محل تولدبغداد
    رحلت233ق
    مدفنمدینه

    یحیی بن معین بن عون بن زیاد مری غطفانی (158- 233ق)، یکی از محدثان حنفی‌مذهب قرن سوم قمری و از دانشمندان علم حدیث و رجال، از معاصرین امام بخاری و احمد بن حنبل، از اساتید ابومنصور یحیی بن احمد بن زیاد شیبانی و صاحب کتاب «التاريخ».

    ولادت

    وی در سال 158ق، در شهر بغداد به دنیا آمد و در همان شهر، رشد نمود[۱].

    شخصیت علمی

    او از بزرگان حدیث و مورخ رجال حدیث بشمار می‌رفت. ذهبی از او به «سید الحفاظ» یاد می‌کند. او در زمان خود آگاه‌ترین شخص در جرح و تعدیل راویان حدیث بود و در این مورد، محل رجوع همگان بود. وی از فقه ابوحنیفه پیروی می‌کرد. امام بخاری درباره او چنین می‌گوید: «جز در محضر یحیی بن معین، هرگز خود را کوچک نیافتم». امام احمد بن حنبل نیز درباره‌اش اظهار می‌دارد: «هر حدیثی که یحیی بن معین، راوی آن را نشناسد، حدیث نیست»[۲].

    شیوخ و اساتید

    وی محضر اساتید فراوانی را درک نموده است؛ به‌گونه‌ای که احمد سیف در مقدمه «تاريخ الدوري»، در حدود 140 شخص را به‌عنوان شیخ و استاد وی، نام برده است. برخی از این افراد، عبارتند از:

    1. عبدالرزاق بن همام صنعانی؛
    2. هشام بن یوسف صنعانی؛
    3. مروان بن معاویه فزاری؛
    4. عبدالرحمن بن مهدی؛
    5. عبدالواحد بن واصل، ابوعبیده سدوسی؛
    6. اسحاق بن یوسف ازرق[۳].

    شاگردان

    شاگردان و افرادی که از وی، اخذ روایت کرده‌اند نیز بسیار زیاد می‌باشند که از جمله معروف‌ترین آنها، می‌توان از ابومنصور یحیی بن احمد بن زیاد شیبانی، نام برد[۴].

    وفات

    وی در مدینه، در سال 233ق، دار فانی را وداع گفت[۵].

    آثار

    آثار برجای‌مانده از وی، عبارتند از:

    1. حديث يحيی بن معين، برواية أحمد بن الحسن الصوفي؛
    2. حديث يحيی بن معين، برواية أحمد بن علي المروزي؛
    3. حديث يحيی بن معين، برواية يحيی بن أحمد الشيباني؛
    4. التاريخ[۶].

    پانویس

    1. ر.ک: دمفو، عبدالله محمدحسن، ص8
    2. ر.ک: ترمانینی، عبدالسلام، ج1، ص510
    3. ر.ک: دمفو، عبدالله محمدحسن، ص8
    4. ر.ک: همان، ص10
    5. ر.ک: همان، ص8
    6. ر.ک: همان، ص13-14

    منابع مقاله

    1. دمفو، عبدالله محمدحسن، «جزء فيه أحاديث يحيی بن برواية أبي‌منصور يحيی بن أحمد الشيباني»، با تحقیق عبدالله محمدحسن دمفو، مدینه، دارالمآثر، چاپ اول، 1420ق.
    2. ترمانینی، عبدالسلام، «دایرةالمعارف تاریخی رویدادهای تاریخ اسلام»، ترجمه جمعی از پژوهشگران با نظارت و اشراف سید علیرضا واسعی، قم، پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، چاپ دوم، 1387.

    وابسته‌ها