مهدوی دامغانی، محمدکاظم

محمدکاظم مهدوی دامغانی
نام کامل	محمدکاظم مهدوی دامغانی
نام پدر	علی‌اکبر دامغانی
ولادت	جمادی‌الثانی سال 1316ق
محل تولد	روستای شمس‌آباد دامغان
رحلت	10 تیر سال 1360ش
مدفن	دارالزهد حرم مطهر رضوی
فرزندان	محمود مهدوى دامغانى، احمد مهدوى دامغانى
پیشه	فقیه، مجتهد، استاد حوزه
اطلاعات علمی
اساتید	میرزای نائینی، آقا ضیاءالدین عراقی، حاج سید ابوالحسن اصفهانی

برای دیگر کاربردها، مهدوی دامغانی (ابهام زدایی) را ببینید.

برای دیگر کاربردها، مهدوی (ابهام زدایی) را ببینید.

محمدکاظم مهدوی دامغانی (1277-1360ش)، از فقهای بزرگ و متقی خراسان و از مدرسان نامدار حوزه علمیه مشهد بود که بیش از نیم قرن به تدریس فقه و اصول سطح و خارج اشتغال داشت.

ولادت

در جمادی‌الثانی سال 1316ق برابر با ۱۲۷۷ش در روستای شمس‌آباد در 6 کیلومتری دامغان متولد شد. پدرش حجت‌الاسلام حاج شیخ علی‌اکبر دامغانی تحصیلات حوزوی خود را در مشهد تا مقطع سطح ادامه داد و سپس به دامغان باز گشت. حاج شیخ کاظم مهدوی دامغانی هنوز به سن بلوغ نرسیده بود که پدر و مادر ایشان وفات نموده و یتیم شد.

تحصیلات

علی‌رغم دشواری‌های زندگی به کسب دانش روی آورد و تا سن دوازده‌سالگی، قرآن و مقداری از صرف و نحو مقدماتی را در مدرسه مطلب خان دامغان فراگرفت. او به همراه کاروانی با پای پیاده به مشهد مقدس مشرف گردید تا در تا در جوار مرقد ملکوتی حضرت علی بن موسی الرضا علیه‌السلام به ادامه تحصیلات خود بپردازد.

وی در مدرسه دو درب ساکن شد و ادبیات عرب، منطق و حکمت قدیم را نزد میرزا عبدالجواد ادیب نیشابوری و فاضل بسطامی آموخت.

ایشان سطوح را از محضر آیات سید جعفر شهرستانی، شیخ محمد نهاوندی، شیخ حسن برسی و شیخ محمد قوچانی فراگرفت و سپس در دروس خارج آیت‌الله حاج میرزا محمد آقازاده کفائی (فرزند ارشد آخوند خراسانی) به مدت سیزده سال، آیت‌الله میرزا مهدی غروی اصفهانی (مؤسس مکتب تفکیک) به مدت ده سال و همچنین آیت‌الله حاج‌آقا حسین قمی و آیت‌الله حاج شیخ موسی خوانساری (صاحب حاشیه مکاسب) شرکت کرد و به درجه رفیع اجتهاد نائل آمد.

مهاجرت به نجف اشرف

آیت‌الله دامغانی در سال ۱۳۵۲ق به نجف اشرف مشرف شد و از دروس اساتید بنام نجف مانند آیات عظام میرزای نائینی، آقا ضیاءالدین عراقی و حاج سید ابوالحسن اصفهانی کسب فیض نمود و پس از طی مراتب علمی، مفتخر به اجازه اجتهاد از سوی اساتید گردید.

ایشان علاوه بر اجازه اجتهاد، اجازاتی در نقل حدیث و امور حسبیه از آیات عظام سید حسین طباطبایی قمی، سید محمد حجت کوه‌کمری، شیخ آقا بزرگ تهرانی، شیخ محمدصالح حائری مازندانی، سید محمود شاهرودی و برخی دیگر از بزرگان، دریافت نمود و پس از مدتی به مشهد مقدس بازگشت.

مرحوم آیت‌الله دامغانی در کنار تحصیل و تحقیق، به تدریس در حوزه علمیه نیز پرداخت و شاگردان بسیاری تربیت کرد. وی علاوه بر تدریس سطوح عالیه و درس خارج فقه و اصول، به برپایی جلسات تفسیر و اخلاق نیز اهتمام ورزید و به همین خاطر، شب‌های پنج شنبه جلساتی را جهت گروهی از طلاب برگزار می‌کرد.

آیت‌الله دامغانی از سال ۱۳۳۶ تا ۱۳۵۶ قمری به تدریس اشتغال داشت و پس‌ازآنکه عارضه خونریزی مغزی منجر به فلج شدن ایشان گردید، وی به توصیه پزشکان کمتر در مدارس و اجتماعات حاضر می‌شد، ولی حلقه تدریس او با حضور برخی از فضلا در منزلش تشکیل شد و تا یک سال قبل از فوتش نیز ادامه داشت.

از اقدامات اجتماعی این عالم ربانی، می‌توان به مرمت مسجد جامع دامغان در سال ۱۳۸۱ قمری اشاره نمود.

وفات

سرانجام این عالم ربانی و عاشق خاندان عصمت و رسالت، در ماه شعبان سال ۱۴۰۱ق مصادف با  10 تیر سال 1360ش دار فانی را وداع گفت و پس از تشییع با شکوهی، در «دارالزهد» حرم مطهر رضوی به خاک سپرده شد.

آثار

از ایشان آثار و تألیفاتی مانند تقریرات فقه و اصول برخی اساتیدشان باقی مانده است که تاکنون چاپ نشده و از وی تنها، مقدمه‌ای بر کتاب «معارف‌ القرآن یا حجةالبالغه» شیخ عبدالله یزدی، منتشر شده است.

منابع مقاله

1. شورای عالی حوزه علمیه خراسان
2. پایگاه وارثون
3. بی نام، «آیت‌الله حاج شیخ کاظم مهدوی دامغانی؛ أسوه فقاهت و اخلاق»، خبرگزاری رضوی، شنبه ۹ تير ۱۳۹۷ش.

وابسته‌ها

معارف‌ القرآن