شرح الديباج المذهب في مصطلح الحديث: تفاوت میان نسخه‌ها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' ،' به '،') |
||
| خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
| زبان = عربی | | زبان = عربی | ||
| کد کنگره =BP۱۰۸/۵/م۸،د۹۰۲ | | کد کنگره =BP۱۰۸/۵/م۸،د۹۰۲ | ||
| موضوع =جرجانی، علی بن محمد، ۷۶۰- | | موضوع =جرجانی، علی بن محمد، ۷۶۰-۸۱۶،الدیباج المذهب - شرح,حدیث - علم الدرایه | ||
|ناشر | |ناشر | ||
| ناشر = شرکة مکتبة و مطبعة مصطفی البابي الحلبي و اولاده | | ناشر = شرکة مکتبة و مطبعة مصطفی البابي الحلبي و اولاده | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۹ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۳۱
| شرح الديباج المذهب في مصطلح الحديث | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | مولا حنفی، محمد (نويسنده) جرجانی، علی بن محمد (نويسنده) |
| عنوان‌های دیگر | الدیباج المذهب. شرح ** علی الدیباج المذهب |
| ناشر | شرکة مکتبة و مطبعة مصطفی البابي الحلبي و اولاده |
| مکان نشر | مصر - قاهره |
| سال نشر | 1350ق |
| چاپ | 1 |
| موضوع | جرجانی، علی بن محمد، ۷۶۰-۸۱۶،الدیباج المذهب - شرح,حدیث - علم الدرایه |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | BP۱۰۸/۵/م۸،د۹۰۲ |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
شرح الديباج المذهب في مصطلح علوم الحديث، رساله مختصری در موضوع علوم حدیث، نوشته شمس‌الدین محمد حنفی تبریزی (متوفی 900ق)، شرح کتاب «الديباج المذهب» سید علی بن محمد جرجانی حنفی است.
مؤلف بعد از شرح خطبه، به توضیح متن می‌پردازد. ابتدا در مقدمه‌ای، تعریف علم الحدیث و علم اصول الحدیث و فرق آن دو را آورده و سپس تعریف بعضی اصطلاحات مثل خبر و سند و اسناد و حدیث را آورده است. وی در ادامه، معیارهای صحت حدیث را بررسی کرده [۱] و بخش مقاصد را در قالب 4 باب، ذکر کرده است.
در باب اول، اقسام حدیث و انواع آن آمده که مشتمل بر سه فصل است؛ فصل اول، حدیث صحیح و مباحث پیرامون آن، فصل دوم، حدیث حسن و فصل سوم، حدیث ضعیف را توضیح می‌دهد. همچنین وی در باب اول، به توضیح اصطلاحاتی چون مسند و معنعن و متصل و مرفوع و معلق و مدرج و... پرداخته است[۲].
باب دوم، مربوط به شناخت اوصاف روات و جرح و تعدیل و شامل دو فصل است که فصل اول آن، به بحث عدالت و ضبط و فصل دوم به موضوع جرح اختصاص دارد[۳].
باب سوم، تحمل حدیث و طرق تحمل حدیث (سماع و قرائت و اجازه و مناوله و مکاتبه و اعلام و وجاده) را بیان می‌کند[۴].
در باب چهارم نیز به اسماء رجال و روات پرداخته و ضمن توضیح عناوینی چون صحابی و تابعی، به برخی از صحابه و تابعین اشاره می‌کند[۵].
شرح به‌صورت مزجی است و شارح، مطابق با مباحث کتاب، توضیحات بیشتری را ارائه کرده است.
پانویس
منابع مقاله
متن کتاب.