اتفاق در مهدی موعود علیه‌السلام: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '↵↵|' به ' |') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' ؟' به '؟') |
||
| خط ۳۸: | خط ۳۸: | ||
مؤلف مى‌گوید: | مؤلف مى‌گوید: | ||
من وقتى كه در اثر مطالعات به این حقيقت، ملهم و واقف شدم، کتاب‌هاى ديگر را در این زمینه مورد بررسى قرار دادم تا ببينم كه آيا آنان این سبک (وحدت نظر شيعه و اهل سنّت درباره مهدى موعود عج اللّه تعالى فرجه الشريف) را مستقلاً تعقيب كرده‌اند يا | من وقتى كه در اثر مطالعات به این حقيقت، ملهم و واقف شدم، کتاب‌هاى ديگر را در این زمینه مورد بررسى قرار دادم تا ببينم كه آيا آنان این سبک (وحدت نظر شيعه و اهل سنّت درباره مهدى موعود عج اللّه تعالى فرجه الشريف) را مستقلاً تعقيب كرده‌اند يا نه؟ تا كارم عمل تكرارى نشود؛ ولى ديدم آنان جزاهم اللّه خيراً مطالب را از شيعه و اهل سنّت به صورت كلّى نقل كرده‌اند و سبک فوق را بالاستقلال در نظر نگرفته‌اند؛ مانند کتاب "[[المهدي(عج)|المهدى]]" تأليف [[صدر، سید صدرالدین|آيت‌اللّه صدر قدس سرّه]] كه اكثر مطالب آن از كتب برادران اهل سنّت جمع‌آورى شده است. و همچنين کتاب شريف "الامام المهدى عند اهل السّنة" تأليف جناب "مهدى فقيه ايمانى" كه مطالب 56 کتاب از كتب معتبر برادران اهل سنّت را درباره حضرت مهدى عليه‌السّلام عكس‌بردارى كرده و به صورت دو کتاب وزين، در آورده است، جزاهم اللّه خيراً<ref>[https://noorlib.ir/book/view/13406/%D8%A7%D8%AA%D9%81%D8%A7%D9%82-%D8%AF%D8%B1-%D9%85%D9%87%D8%AF%DB%8C-%D9%85%D9%88%D8%B9%D9%88%D8%AF-%D8%B9%D9%84%DB%8C%D9%87-%D8%A7%D9%84%D8%B3%D9%84%D8%A7%D9%85?pageNumber=7&viewType=html ر.ک: همان، ص7]</ref>. | ||
در مطلب اوّل کتاب، اثبات مى‌شود كه منظور و مراد رسول خدا صلّى‌اللّه‌عليه‌وآله‌و‌سلّم از حديث متواتر: "يَكُونُ بَعْدِى اِثْنا عَشَرَ خَلِيفَةً" دوازده امام؛ [[امام على(ع)|على بن ابى‌طالب]] و يازده فرزندش عليهم‌السّلام هستند و نمى‌شود، گروه ديگرى مراد باشد<ref>[https://noorlib.ir/book/view/13406/%D8%A7%D8%AA%D9%81%D8%A7%D9%82-%D8%AF%D8%B1-%D9%85%D9%87%D8%AF%DB%8C-%D9%85%D9%88%D8%B9%D9%88%D8%AF-%D8%B9%D9%84%DB%8C%D9%87-%D8%A7%D9%84%D8%B3%D9%84%D8%A7%D9%85?pageNumber=13&viewType=html ر.ک: همان، ص13]</ref>. | در مطلب اوّل کتاب، اثبات مى‌شود كه منظور و مراد رسول خدا صلّى‌اللّه‌عليه‌وآله‌و‌سلّم از حديث متواتر: "يَكُونُ بَعْدِى اِثْنا عَشَرَ خَلِيفَةً" دوازده امام؛ [[امام على(ع)|على بن ابى‌طالب]] و يازده فرزندش عليهم‌السّلام هستند و نمى‌شود، گروه ديگرى مراد باشد<ref>[https://noorlib.ir/book/view/13406/%D8%A7%D8%AA%D9%81%D8%A7%D9%82-%D8%AF%D8%B1-%D9%85%D9%87%D8%AF%DB%8C-%D9%85%D9%88%D8%B9%D9%88%D8%AF-%D8%B9%D9%84%DB%8C%D9%87-%D8%A7%D9%84%D8%B3%D9%84%D8%A7%D9%85?pageNumber=13&viewType=html ر.ک: همان، ص13]</ref>. | ||
نسخهٔ ۱۹ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۳۰
| اتفاق در مهدی موعود علیه‌السلام | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | قرشی بنابی، سید علی‌اکبر (نویسنده) |
| ناشر | جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، دفتر انتشارات اسلامی |
| مکان نشر | قم - ایران |
| سال نشر | 1380 ش |
| چاپ | 5 |
| موضوع | محمد بن حسن(عج)، امام دوازدهم، 255ق. - احادیث اهل سنت مهدویت - احادیث اهل سنت |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | BP 224/4 /ق4الف2 |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
اتفاق اديان در مهدى موعود اثر سيّد على‌اكبر قرشى است كه به زبان فارسی پيرامون دلالت مطالب و احاديثى در اتفاق اديان مختلف بر این كه تمامى اديان الهى بر آمدن شخصى در آخرالزمان و اجراى عدالت همگانى، بحث مى‌كند و به اثبات آن مى‌پردازد.
ساختار
اين کتاب، داراى سه فصل و مجموعاً در سه مطلب خلاصه مى‌شود.
گزارش محتوا
مؤلف محترم در کتاب حاضر كوشش نموده تا با استناد به روايات اسلامى، این حقيقت را به اثبات رساند كه تنها نجات‌بخش ستمديدگان و برپا كننده عدل جهانى، در كوتاه سخن، پياده كننده مذهبِ به حق؛ يعنى دين مبين اسلام، همان "مهدى موعود" دوازدهمین امام مورد اعتقاد ما شیعیان است كه به فرمان خود پيامبر از سوى پروردگار حكيم، تعيين شده است[۱].
در طول قرون متمادى، کتاب‌هاى زيادى درباره حضرت مهدى موعود صلوات‌اللّه عليه نوشته شده است؛ ولى هيچ یک از آنها به سبک این کتاب نيست. در این کتاب با استفاده از منابع اهل سنّت اثبات مى‌شود كه شيعه و اهل سنّت درباره امام زمان عليه‌السّلام متفق القول هستند و وحدت نظر دارند. به عبارت ديگر: اهل سنّت نيز مانند شيعه مى‌گویند: مهدى موعود عليه‌السّلام فرزند نهم امام حسین و فرزند چهارم امام رضا و فرزند بلافصل امام حسن عسکری(ع) است و در سال 255 هجرى در شهر "سامرّا" از مادرى به نام "نرجس" متولّد شده است و در آخرالزمان نيز ظهور كرده و حكومت جهانى واحدى تشكيل خواهد داد[۲].
مؤلف مى‌گوید:
من وقتى كه در اثر مطالعات به این حقيقت، ملهم و واقف شدم، کتاب‌هاى ديگر را در این زمینه مورد بررسى قرار دادم تا ببينم كه آيا آنان این سبک (وحدت نظر شيعه و اهل سنّت درباره مهدى موعود عج اللّه تعالى فرجه الشريف) را مستقلاً تعقيب كرده‌اند يا نه؟ تا كارم عمل تكرارى نشود؛ ولى ديدم آنان جزاهم اللّه خيراً مطالب را از شيعه و اهل سنّت به صورت كلّى نقل كرده‌اند و سبک فوق را بالاستقلال در نظر نگرفته‌اند؛ مانند کتاب "المهدى" تأليف آيت‌اللّه صدر قدس سرّه كه اكثر مطالب آن از كتب برادران اهل سنّت جمع‌آورى شده است. و همچنين کتاب شريف "الامام المهدى عند اهل السّنة" تأليف جناب "مهدى فقيه ايمانى" كه مطالب 56 کتاب از كتب معتبر برادران اهل سنّت را درباره حضرت مهدى عليه‌السّلام عكس‌بردارى كرده و به صورت دو کتاب وزين، در آورده است، جزاهم اللّه خيراً[۳].
در مطلب اوّل کتاب، اثبات مى‌شود كه منظور و مراد رسول خدا صلّى‌اللّه‌عليه‌وآله‌و‌سلّم از حديث متواتر: "يَكُونُ بَعْدِى اِثْنا عَشَرَ خَلِيفَةً" دوازده امام؛ على بن ابى‌طالب و يازده فرزندش عليهم‌السّلام هستند و نمى‌شود، گروه ديگرى مراد باشد[۴].
در مطلب دوّم اثبات مى‌شود: مهدى موعود صلوات اللّه عليه كه آمدنش به طور متواتر از رسول‌اللّه صلّى‌اللّه‌عليه‌وآله‌و‌سلّم نقل شده، فرزند نهم امام حسین و فرزند چهارم امام رضا و فرزند بلافصل حضرت امام حسن عسکری(ع) است و شخص مجهول و نامعلومى نيست[۵].
و در مطلب سوّم، اقوال حدود چهل نفر از بزرگان اهل سنّت نقل مى‌شود كه همه آنان ولادت امام زمان عليه‌السّلام را نوشته و ولادت او را به طور قطع و يقين بيان داشته‌اند. بدين طريق شيعه و اهل سنّت درباره مهدى موعود عليه‌السّلام به توافق مى‌رسند و معلوم مى‌شود كه شهرت عدم ولادت آن حضرت و نسبت مجهول بودنش، بى‌اساس است[۶].
همه مطالب کتاب، بدون استثنا از كتب برادران اهل سنّت جمع‌آورى شده و نگارنده از این كار دو نظر داشته است؛ یکى این كه: برادران اهل سنّت موقع مطالعه آن عذرى نياورند و بگویند كه این مطالب در کتاب‌هاى ما نيست، ديگر آن كه: سبب تحكيم اعتقاد مطالعه كنندگان شيعه شود و بدانند آن چه آنان عقيده دارند، مورد تصديق اهل سنّت نيز مى‌باشد. این مزيّت کتاب سبب نزدیک شدن اهل سنّت و شيعه نسبت به یکديگر خواهد گرديد و گر نه مى‌بايست؛ مانند کتاب‌هاى ديگر، با کیفیتى مخصوص تألیف مى‌شد، نظير: کتاب غيبت محمّد بن ابراهیم نعمانى، معاصر مرحوم كلينى و کمال‌الدين صدوق و غيبت شيخ طوسى و كفاية الاثر محمّد بن على خزّاز رازى و عاشر بحار و منتخب الاثر آيت‌اللّه صافى و ده‌ها کتاب ديگر[۷].
به هر حال، در اثر جريان‌ها و انزواى امامان عليهم‌السّلام، شهادت، تبعيد و زندانى شدن آنان و مخالفت صددرصدِ خلفا با مطرح شدن اهل‌بيت عليهم‌السّلام سبب گرديد كه "مسأله مهدویت" در میان برادران اهل سنت، به دست فراموشى سپرده شود و این مقدار كه در کتاب‌ها نقل شده و محفوظ مانده، از كرامات، بلكه از معجزات است كه خداوند خواسته است، حجت، بر همه اهل اسلام تمام شود[۸].
اين رساله در عين مختصر بودن، همه روايات و اسانيد این حديث را شامل است. مؤلف در تأليف آن، راه حكمت و اعتدال را رفته و از مجادله و عداوت احتراز جسته است و مطالب خویش را بادلايلى استدلال كرده كه شيعه واهل سنّت آن را مى‌پسندد. دارالتقريب این رساله را بدان جهت نشر كرد كه مورد اتفاق دو طايفه بزرگ مؤمنين در اصول تشريع است. سنت پاک رسول‌اللّه از ثابت‌ترين اساس‌ها است كه اهل اسلام، دين خود را بر آن پايه‌گذارى مى‌كنند. هر روايتى كه از رسول خدا(ص) از هر طريقى كه باشد وقتى صحيح بودن آن معلوم شد، بر مؤمنين است كه از صمیم قلب آن را قبول نمايند و به حكم آن گردن نهند و امتثال نمايند:(فَلاَ وَرَبِّكَ لا يُؤْمِنُونَ حَتّى يُحَكِّمُوكَ فِيما شَجَرَ بَيْنَهُمْ ثُمَّ لا يَجِدُوا فِى اَنْفُسِهِمْ حَرَجاً مِمّا قَضَيْتَ وَ يُسَلِّمُوا تَسْلِيماً)[۹].
اين کتاب، همه احاديث وارده درباره مهدى موعود عليه‌السّلام را از پراكندگى رهانيده و آنها را در یک رديف قرار مى‌دهد و مصداق احاديثى را كه به طور مطلق وارد شده‌اند، تعيين مى‌كند؛ به طورى كه خواننده بعد از مطالعه آن، هر جا حديثى در رابطه با آن حضرت ببيند، فوراً نظرش به امام زمانى كه فرزند نهم امام حسین عليه‌السّلام و فرزند بلافصل حضرت عسكرى عليه‌السّلام و مولود سال 255 ه.ق سامرّاست، منصرف خواهد شد. و همچنين در نقل مطالب و ذكر اسامى، كاملاً جانب احترام مراعات شده است و هرگز به فكر مبارزه‌طلبى، مجادله و تشديد تفرقه نبوده، بلكه با حسن نيت و ملاحظه برادرى و رسيدن به توافق به مضمون:(اُدْعُ اِلى سَبِيلِ رَبِّكَ بِالْحِكْمَةِ وَالْمَوعِظَةِ الْحَسَنَةِ...) قدم برداشته، زيرا راه صحيح و مورد رضاى خدا و طريقى كه بتواند در قلوب، اثر بگذارد، همین است[۱۰].
وضعيت کتاب
فهرست منابع و مأخذ کتاب در پایان آن قرار گرفته است.
پانويس
منابع مقاله
مقدمه و متن کتاب