حضرت یوسف از قرآن تا شعر فارسی: تفاوت میان نسخهها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - '( ' به '(') |
||
خط ۹: | خط ۹: | ||
| زبان = | | زبان = | ||
| کد کنگره =PIR ۳۴۴۲/ی۹ ع۴ ۱۳۸۷ | | کد کنگره =PIR ۳۴۴۲/ی۹ ع۴ ۱۳۸۷ | ||
| موضوع =یوسف,Joseph,یوسف,، پیامبر,، پیامبر, (Son of Jacob), -- در ادبیات فارسی,یوسف ( پیامبر) در قرآن | | موضوع =یوسف,Joseph,یوسف,، پیامبر,، پیامبر, (Son of Jacob), -- در ادبیات فارسی,یوسف (پیامبر) در قرآن | ||
|ناشر | |ناشر | ||
| ناشر =موعود اسلام | | ناشر =موعود اسلام |
نسخهٔ کنونی تا ۱۸ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۱۱
حضرت یوسف از قرآن تا شعر فارسی | |
---|---|
پدیدآوران | عزیززاده، معصومه (نویسنده) |
ناشر | موعود اسلام |
مکان نشر | قم |
سال نشر | 1387 |
چاپ | اول |
موضوع | یوسف,Joseph,یوسف,، پیامبر,، پیامبر, (Son of Jacob), -- در ادبیات فارسی,یوسف (پیامبر) در قرآن |
کد کنگره | PIR ۳۴۴۲/ی۹ ع۴ ۱۳۸۷ |
حضرت یوسف از قرآن تا شعر فارسی، تألیف معصومه عزیززاده، این کتاب پژوهشی است در باب جایگاه حضرت یوسف(ع) و داستانهای مربوط به او در ادبیات فارسی.
مؤلف کتاب را به روش توصیفی و با استناد به منابع اسلامی و آثار مهم ادب فارسی به رشته تحریر درآورده است. هدف از نگارش این اثر بررسی تأثیر قرآن بر ادبیات فارسی و جایگاه قصههای قرآنی در ادبیات عرفانی بوده است. کتاب حاضر مشتمل بر نُه بخش است و هر بخش به موضوعی مستقل اختصاص دارد.
بخش نخست دربردارنده معنی لغوی یوسف، معرفی حضرت یوسف، روایات در فضیلت سوره یوسف و احسن القصص بودن آن از نگاه مفسران و عارفان است.
بخشهای دوم و سوم به طرح داستان زندگی یوسف اختصاص دارد. در بخش دوم زندگی یوسف از منظر قرآن و در بخش سوم از منظر تورات بررسی شده است.
بخش چهارم به سابقه داستان یوسف و زلیخا و قسمتهای مختلف آن از نگاه شاعران فارسی توجه دارد.
بخش پنجم شامل مباحثی در باب ظهور عرفان در ادب فارسی، رمز گرایی در ادب عرفانی، و جنبههای رمزی سوره یوسف در ادبیات فارسی است.
در بخشهای ششم تا نهم تجلی عرفانی شخصیت حضرت یوسف در آثار عرفانی بزرگانی همچون سنایی، نظامی، عطار، سعدی، مولوی، حافظ و عبدالرحمان جامی بررسی شده است.[۱]
پانويس
- ↑ ر.ک: شرفایی، محسن، ص99-100
منابع مقاله
شرفایی، محسن، رمضانعلی ایزانلو، محمدحسین محمدپور، کتابشناسی توصیفی ادیان، مشهد، بنیاد پژوهشهای اسلامی، 1391ش.