شرح دعای صباح (آقا نجفی قوچانی): تفاوت میان نسخهها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (Hbaghizadeh صفحهٔ شرح دعای صباح (آقانجفی قوچانی) را بدون برجایگذاشتن تغییرمسیر به شرح دعای صباح (آقا نجفی قوچانی) منتقل کرد) |
نسخهٔ کنونی تا ۲۶ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۲۲:۳۶
شرح دعای صباح (آقا نجفی قوچانی) | |
---|---|
پدیدآوران | نجفی قوچانی، محمدحسن (نویسنده) عطایی، محمدرضا (به کوشش) |
ناشر | نشر هفت |
مکان نشر | ايران - تهران |
سال نشر | 1378ش. |
چاپ | اول |
شابک | 964-92199-5-1 |
موضوع | دعاي صباح - نقد و تفسير دعاها |
کد کنگره | /ن3 / 269/02 BP |
شرح دعای صباح تألیف آقا نجفی قوچانی، به کوشش محمدرضا عطایی؛ این اثر، شرحی بر دعای صباح است. حکیم متأله و ادیب خوش قریحه و مؤلف این کتاب، در هر فرازی از این دعای شریف با باریکبینی خاصی نکتههای ذوقی، عرفانی و بلاغی را مورد دقت و بررسی قرار داده است.
اگر چه پارهای از شرحها همانند شرح ملاهادی سبزواری مشتمل بر نکات فلسفی و عرفانی است يا بعضی از شرحهای منظوم، حکایت از ذوق سرشار مؤلف دارد، اما شرح حاضر با استفاده از آیات قرآنی، روایات اهلبیت(ع) و اشعار شاعران عارف، برای خواننده کتاب از هر قشری که باشد، جاذبۀ خاص خود را دارد.
مؤلف، آنجا که لازم دیده در ذیل فرازی پس از توضیح بعضی از واژهها و نکتهها، ابتدا به بیان مفهوم ظاهر عبارت پرداخته است سپس تحت عنوان «بطن» به آنچه در ورای ظاهر عبارت، برای یک محقق سودمند است، میپردازد و آن گاه با عنوان «بطن البطن» برای اهل ذوق و عرفان، مطلب را اوج میدهد؛ چنانکه گویی در محضر مولی الموحدین، حضرت علی(ع)، نشسته است و در حالِ نیایش، او را و اوجگیری و تقرب او را به ملکوت اعلا و عروج معنویاش را به چشم دل و معرفتِ روح مینگرد و مشاهدات خود را در قالب عبارتهایی به تصویر میکشد.
شاید مهمترین امتیاز این شرح، همین باشد که خواننده را به عمق دریای نیایش میبرد و هر خوانندهای را با هر گرایش و تخصصی علمی که دارد، با دست پر از مرواریدهای معنوی بر میگرداند.
فهرست:
شرح کوتاهی از احوال و آثار آيةالحق آقانجفی قوچانی، پیشگفتار مصحح، شروح دعای صباح، آغاز دعای صباح، ایضاح الکلیت دین و دوام شریعت بیان اجمالی فی حسب المصطفوی و...[۱]
پانويس
- ↑ باقریان موحد، سید رضا، ص184-185
منابع مقاله
باقریان موحد، سید رضا، کتابشناسی نیایش، بوستان کتاب، قم، چاپ سوم، 1387ش