|
|
| خط ۱: |
خط ۱: |
| {{جعبه اطلاعات کتاب | | {{جعبه اطلاعات کتاب |
| | تصویر =NUR104076J1.jpg
| |
| | عنوان = روضه خلد
| |
| | عنوان‌های دیگر =
| |
| | پدیدآورندگان
| |
| | پدیدآوران =
| |
| [[مجد خوافی، قرن ۸ق.]] (نويسنده)
| |
| [[فرخ، محمود ]] (محقق)
| |
| [[خدیوجم، حسین ]] ( مصحح)
| |
| [[فرخ، محمود]] ( مقدمه نويس)
| |
| |زبان
| |
| | زبان = فارسی
| |
| | کد کنگره =
| |
| | موضوع =نثر فارسی - قرن 8ق. - شعر فارسی - قرن 8ق.
| |
| |ناشر
| |
| | ناشر =
| |
| | مکان نشر =
| |
| | سال نشر = 1345ش
| |
| | کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE104076AUTOMATIONCODE
| |
| | چاپ = 0
| |
| | شابک =
| |
| | تعداد جلد = 1
| |
| | کتابخانۀ دیجیتال نور = 104076
| |
| | کتابخوان همراه نور = 104076
| |
| | کد پدیدآور = 75723
| |
| | پس از =
| |
| | پیش از =
| |
| }}
| |
| '''روضه خلد'''، اثر مجد خوافی، کتابی است در تبعیت از گلستان سعدی و به سبک آن، که با مقدمه و تحقیق محمود فرخ، به کوشش حسین خدیوجم، منتشر شده است.
| |
|
| |
| یکی از دلایل ارجمندی این کتاب، این است که اگرچه با الهام‌گیری از شاهکار سعدی و به سیاق آن، تصنیف شده است، ولی به استناد تصریح مؤلف و نیز با تأمل در محتوای حکایات و باب‌ها، درمی‌یابیم که جز یکی دو مورد - که خود شاعر نیز به آن اشاره کرده است - تمامی مطالب، حاصل تراوش ذوق و اندیشه مصنف است. خود وی در این‌باره می‌گوید: «نه در نظم وی متابع دیگری بوده‌ام و نه در نثر وی، مشایع سخنوری»<ref>ر.ک: مشهور، پروین‌دخت، ص174</ref>.
| |
|
| |
| کتاب دارای هجده باب، چهارصدوبیست حکایت و دوهزارویک‌صدوچهل بیت می‌باشد. هریک از باب‌های هجده‌گانه، با حدیثی از پیامبر(ص) آغاز می‌شود و سپس ابیاتی - که معمولا دو بیت است - از سروده‌های خود شاعر و متناسب با موضوع، آورده می‌شود. آنگاه به شرح حکایاتی متناسب با عنوان باب می‌پردازد<ref>ر.ک: همان</ref>.
| |
|
| |
| باب نخست، «در صفات حکام» نوشته شده و باب دوم «در شفقت» است و با حدیث «الشفقة نصف الإيمان» آغاز شده است. این باب، بیست‌ویک حکایت دارد که جملگی در شرح شفقت، مهربانی، مهمان‌نوازی و محبت بزرگان دین و دنیاست<ref>ر.ک: همان</ref>.
| |
|
| |
| باب‌های دیگر نیز به‌ترتیب در موضوعات ذیل تصنیف شده‌اند: علم؛ عشق؛ عهد و پیمان؛ بی‌وفایی دنیا؛ کرامات اولیاءالله؛ ادب نفس؛ بیان صحبت و رفاقت؛ ریاضت و احوال فقر؛ نکاح و احوال زنان؛ کبر و حسد؛ ظلم و فساد آن؛ بخل و لئیمی؛ نوادر کلام؛ احوال طوایف؛ احسان با اهل فضل و دین و موعظت<ref>ر.ک: همان، ص175-178</ref>.
| |
|
| |
| پایان سخن آنکه مجد خوافی در این کتاب، بیشتر در قالب‌های قطعه، رباعی، مثنوی، دوبیتی و غزل کوتاه، طبع‌آزمایی کرده و در هر مورد، به‌خوبی از عهده کار برآمده است. نکته بدیع و قابل توجهی که در قطعه‌های او دیده می‌شود، این است که برخلاف تعریف متداول قطعه و کاربرد رایج آن، این قالب شعری را برای بیان مضامین عاشقانه و عارفانه به خدمت گرفته و در این کار، بسیار موفق بوده است<ref>ر.ک: همان</ref>.
| |
|
| |
| ==پانویس ==
| |
| <references />
| |
|
| |
| ==منابع مقاله==
| |
| مشهور، پروین‌دخت، «مجد خوافی و کتاب روضه خلد»، پایگاه مجلات تخصصی نور، نامه پارسی، تابستان 1380- شماره 21، به آدرس:
| |
| https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/659447
| |
|
| |
|
| |
| ==وابسته‌ها==
| |
| {{وابسته‌ها}}
| |
|
| |
| [[رده:کتاب‌شناسی]]
| |
|
| |
| [[رده:مقالات بازبینی نشده2]]
| |
| [[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ آذر 1402 توسط عباس مکرمی]]
| |
| [[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ آذر 1402 توسط محسن عزیزی]]{{جعبه اطلاعات کتاب
| |
| | تصویر =NUR104076J1.jpg | | | تصویر =NUR104076J1.jpg |
| | عنوان = روضه خلد | | | عنوان = روضه خلد |
نسخهٔ ۲۶ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۰:۳۲
روضه خلد، اثر مجد خوافی، کتابی است در تبعیت از گلستان سعدی و به سبک آن، که با مقدمه و تحقیق محمود فرخ، به کوشش حسین خدیوجم، منتشر شده است.
یکی از دلایل ارجمندی این کتاب، این است که اگرچه با الهام‌گیری از شاهکار سعدی و به سیاق آن، تصنیف شده است، ولی به استناد تصریح مؤلف و نیز با تأمل در محتوای حکایات و باب‌ها، درمی‌یابیم که جز یکی دو مورد - که خود شاعر نیز به آن اشاره کرده است - تمامی مطالب، حاصل تراوش ذوق و اندیشه مصنف است. خود وی در این‌باره می‌گوید: «نه در نظم وی متابع دیگری بوده‌ام و نه در نثر وی، مشایع سخنوری»[۱].
کتاب دارای هجده باب، چهارصدوبیست حکایت و دوهزارویک‌صدوچهل بیت می‌باشد. هریک از باب‌های هجده‌گانه، با حدیثی از پیامبر(ص) آغاز می‌شود و سپس ابیاتی - که معمولا دو بیت است - از سروده‌های خود شاعر و متناسب با موضوع، آورده می‌شود. آنگاه به شرح حکایاتی متناسب با عنوان باب می‌پردازد[۲].
باب نخست، «در صفات حکام» نوشته شده و باب دوم «در شفقت» است و با حدیث «الشفقة نصف الإيمان» آغاز شده است. این باب، بیست‌ویک حکایت دارد که جملگی در شرح شفقت، مهربانی، مهمان‌نوازی و محبت بزرگان دین و دنیاست[۳].
باب‌های دیگر نیز به‌ترتیب در موضوعات ذیل تصنیف شده‌اند: علم؛ عشق؛ عهد و پیمان؛ بی‌وفایی دنیا؛ کرامات اولیاءالله؛ ادب نفس؛ بیان صحبت و رفاقت؛ ریاضت و احوال فقر؛ نکاح و احوال زنان؛ کبر و حسد؛ ظلم و فساد آن؛ بخل و لئیمی؛ نوادر کلام؛ احوال طوایف؛ احسان با اهل فضل و دین و موعظت[۴].
پایان سخن آنکه مجد خوافی در این کتاب، بیشتر در قالب‌های قطعه، رباعی، مثنوی، دوبیتی و غزل کوتاه، طبع‌آزمایی کرده و در هر مورد، به‌خوبی از عهده کار برآمده است. نکته بدیع و قابل توجهی که در قطعه‌های او دیده می‌شود، این است که برخلاف تعریف متداول قطعه و کاربرد رایج آن، این قالب شعری را برای بیان مضامین عاشقانه و عارفانه به خدمت گرفته و در این کار، بسیار موفق بوده است[۵].
پانویس
- ↑ ر.ک: مشهور، پروین‌دخت، ص174
- ↑ ر.ک: همان
- ↑ ر.ک: همان
- ↑ ر.ک: همان، ص175-178
- ↑ ر.ک: همان
منابع مقاله
مشهور، پروین‌دخت، «مجد خوافی و کتاب روضه خلد»، پایگاه مجلات تخصصی نور، نامه پارسی، تابستان 1380- شماره 21، به آدرس:
https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/659447
وابسته‌ها
