|
|
| خط ۱: |
خط ۱: |
| {{جعبه اطلاعات زندگی‌نامه | | {{جعبه اطلاعات زندگی‌نامه |
| | عنوان = عماد فقیه کرمانی، علی بن محمود
| |
| | تصویر = NUR85753.jpg
| |
| | اندازه تصویر =
| |
| | توضیح تصویر =
| |
| | نام کامل =
| |
| | نام‌های دیگر =
| |
| | لقب =
| |
| | تخلص =
| |
| | نسب =
| |
| | نام پدر =
| |
| | ولادت =
| |
| | محل تولد =
| |
| | کشور تولد =
| |
| | محل زندگی =
| |
| | رحلت =
| |
| | شهادت =
| |
| | مدفن =
| |
| | طول عمر =
| |
| | نام همسر =
| |
| | فرزندان =
| |
| | خویشاوندان =
| |
| | دین =
| |
| | مذهب =
| |
| | پیشه =
| |
| | منصب =
| |
| | پس از =
| |
| | پیش از =
| |
| | اساتید =
| |
| | مشایخ =
| |
| | معاصرین =
| |
| | شاگردان =
| |
| | اجازه اجتهاد از =
| |
| | درجه علمی =
| |
| | دانشگاه =
| |
| | حوزه =
| |
| | علایق پژوهشی =
| |
| | سبک نوشتاری =
| |
| | آثار =
| |
| | وبگاه =
| |
| | امضا =
| |
| | کد مؤلف = AUTHORCODE85753AUTHORCODE
| |
| }}
| |
| '''عمادالدین علی بن محمود فقیه کرمانی'''، (احتمالا 690- 773ق)، متخلص به عماد و معروف به عماد فقیه کرمانی، از شاعران و عارفان معروف و معاصر حافظ و از شاگردان شیخ زین‌الدین کاموئی و صاحب «پنج گنج» است.
| |
|
| |
| ==ولادت==
| |
| درباره مدت زندگی و یا سال زادروز او، در هیچ کتابی، اشاره‌ای نشده و فقط با استنتاج، استدراک و استنباط از آثار خود وی، می‌توان به سال تقریبی تولد او، نزدیک شد<ref>فقیه کرمانی، عمادالدین علی، ص4- 5</ref>. از آثار وی، چنین برمی‌آید که او و برادرش در سال 705ق، امور خانقاه را اداره می‌کردند و لذا معقول به‌نظر می‌رسد که تصور کنیم او در این سال، حداقل پانزده سال داشته باشد. بنابراین، می‌توان حدس زد که سال تولد وی، 690ق باشد<ref>ر.ک: همان، ص6</ref>.
| |
|
| |
|
| |
| ==اساتید==
| |
| وی همچنان‌که در آثارش منعکس است، از کودکی تحت تعلیم پدر در خانقاه مرادش شیخ نظام‌الدین محمود در طریقه عارفان گام می‌زده و با واسطه شیخ نظام‌الدین محمود، به استناد آنچه در «صفانامه» آورده، سلسله ارادتش به شیخ زین‌الدین کاموئی، می‌رسیده است<ref>همان، ص10</ref>.
| |
|
| |
| ==خصوصیات==
| |
| خواجه عماد در اثر پرهیز از شکم‌خوارگی، چنانکه بارها به این موضوع در آثارش اشارت دارد، مردی ضعیف‌الجثه و بسیار لاغر اندام بوده است<ref>همان، ص35</ref>.
| |
|
| |
| آنچه از فحوای سخنان خواجه عماد استنباط و استدراک می‌گردد، این است که از محیط کرمان، خاصه محیط اجتماعی آن و هم‌چنین از همنشینان، رنجیده خاطر بوده است<ref>همان، ص37</ref>.
| |
|
| |
| ==مذهب==
| |
| در اشعار خواجه عماد، آثاری دیده می‌شود که با معتقدات اهل تشیع، سازگار است و از آنها، شمیم شیعی بودن وی، استشمام می‌گردد:
| |
|
| |
| {{شعر}}
| |
| * {{ب|'' خداوندا چه باشد گر در این عهد ''|2='' برون آید زفضلت مهدی از مهد ''}}
| |
| * {{ب|'' که شرع از نصرتش قوت پذیرد ''|2='' چراغ دین زرایش نور گیرد ''}}
| |
| * {{ب|'' براندازد رسوم اهل بدعت ''|2='' کشد خط برجبین اهل شنعت ''<ref>همان، ص43-44</ref>}}{{پایان شعر}}
| |
|
| |
|
| |
| ==ممدوحین==
| |
| افرادی که خواجه عماد فقیه با آنان معاصر بوده و آنان را ستوده است، عبارتند از:
| |
| # شاه شیخ ابواسحاق اینجو پادشاه فارس؛
| |
| # امیرمبارزالدین محمد مظفر؛
| |
| # جلال‌الدین ابوالفوارس شاه شجاع؛
| |
| # خواجه قوام‌الدین محمد بن علی صاحب عیار؛
| |
| # خواجه احمد بن محمد بن علی عراقی، معروف به تاج‌الدین عراقی و...<ref>همان، ص44-54 </ref>.
| |
|
| |
| ==وفات==
| |
| وی در سال 773ق. درگذشته است<ref>همان، ص74</ref>.
| |
|
| |
| ==آثار==
| |
| وی صاحب کتابی است تحت عنوان «پنج گنج» که مشتمل بر پنج مثنوی «صحبت‌نامه»، «محبت‌نامه»، «ده‌نامه»، «صفانامه» یا «مونس الابرار» و «طریقت‌‌نامه» می‌باشد.
| |
|
| |
| ==پانویس ==
| |
| <references />
| |
|
| |
| ==منابع مقاله==
| |
| فقیه کرمانی، عمادالدین علی، «پنج گنج»، به اهتمام رکن‌الدین همایون فرخ، بی‌تا، بی‌جا.
| |
|
| |
| ==وابسته‌ها==
| |
| {{وابسته‌ها}}
| |
| [[پنج گنج]]
| |
|
| |
|
| |
| [[رده:زندگی‌نامه]]
| |
| [[رده:مقالات بازبینی نشده2]]
| |
| [[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ دی 1402 توسط عباس مکرمی]]
| |
| [[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ دی 1402 توسط سید محمد رضا موسوی]]{{جعبه اطلاعات زندگی‌نامه
| |
| | عنوان = عماد فقیه کرمانی، علی بن محمود | | | عنوان = عماد فقیه کرمانی، علی بن محمود |
| | تصویر = NUR85753.jpg | | | تصویر = NUR85753.jpg |
نسخهٔ ۲۶ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۰:۲۹
| عماد فقیه کرمانی، علی بن محمود |
|---|
 |
|
عمادالدین علی بن محمود فقیه کرمانی، (احتمالا 690- 773ق)، متخلص به عماد و معروف به عماد فقیه کرمانی، از شاعران و عارفان معروف و معاصر حافظ و از شاگردان شیخ زین‌الدین کاموئی و صاحب «پنج گنج» است.
ولادت
درباره مدت زندگی و یا سال زادروز او، در هیچ کتابی، اشاره‌ای نشده و فقط با استنتاج، استدراک و استنباط از آثار خود وی، می‌توان به سال تقریبی تولد او، نزدیک شد[۱]. از آثار وی، چنین برمی‌آید که او و برادرش در سال 705ق، امور خانقاه را اداره می‌کردند و لذا معقول به‌نظر می‌رسد که تصور کنیم او در این سال، حداقل پانزده سال داشته باشد. بنابراین، می‌توان حدس زد که سال تولد وی، 690ق باشد[۲].
اساتید
وی همچنان‌که در آثارش منعکس است، از کودکی تحت تعلیم پدر در خانقاه مرادش شیخ نظام‌الدین محمود در طریقه عارفان گام می‌زده و با واسطه شیخ نظام‌الدین محمود، به استناد آنچه در «صفانامه» آورده، سلسله ارادتش به شیخ زین‌الدین کاموئی، می‌رسیده است[۳].
خصوصیات
خواجه عماد در اثر پرهیز از شکم‌خوارگی، چنانکه بارها به این موضوع در آثارش اشارت دارد، مردی ضعیف‌الجثه و بسیار لاغر اندام بوده است[۴].
آنچه از فحوای سخنان خواجه عماد استنباط و استدراک می‌گردد، این است که از محیط کرمان، خاصه محیط اجتماعی آن و هم‌چنین از همنشینان، رنجیده خاطر بوده است[۵].
مذهب
در اشعار خواجه عماد، آثاری دیده می‌شود که با معتقدات اهل تشیع، سازگار است و از آنها، شمیم شیعی بودن وی، استشمام می‌گردد:
| خداوندا چه باشد گر در این عهد | | برون آید زفضلت مهدی از مهد |
| که شرع از نصرتش قوت پذیرد | | چراغ دین زرایش نور گیرد |
| براندازد رسوم اهل بدعت | | کشد خط برجبین اهل شنعت [۶] |
ممدوحین
افرادی که خواجه عماد فقیه با آنان معاصر بوده و آنان را ستوده است، عبارتند از:
- شاه شیخ ابواسحاق اینجو پادشاه فارس؛
- امیرمبارزالدین محمد مظفر؛
- جلال‌الدین ابوالفوارس شاه شجاع؛
- خواجه قوام‌الدین محمد بن علی صاحب عیار؛
- خواجه احمد بن محمد بن علی عراقی، معروف به تاج‌الدین عراقی و...[۷].
وفات
وی در سال 773ق. درگذشته است[۸].
آثار
وی صاحب کتابی است تحت عنوان «پنج گنج» که مشتمل بر پنج مثنوی «صحبت‌نامه»، «محبت‌نامه»، «ده‌نامه»، «صفانامه» یا «مونس الابرار» و «طریقت‌‌نامه» می‌باشد.
پانویس
- ↑ فقیه کرمانی، عمادالدین علی، ص4- 5
- ↑ ر.ک: همان، ص6
- ↑ همان، ص10
- ↑ همان، ص35
- ↑ همان، ص37
- ↑ همان، ص43-44
- ↑ همان، ص44-54
- ↑ همان، ص74
منابع مقاله
فقیه کرمانی، عمادالدین علی، «پنج گنج»، به اهتمام رکن‌الدین همایون فرخ، بی‌تا، بی‌جا.
وابسته‌ها
