دیوان سراجالدین قمری آملی: تفاوت میان نسخه‌ها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش برچسب: برگردانده‌شده |
||
| خط ۶۳: | خط ۶۳: | ||
[[رده:مقالات بازبینی شده2 دی 1402]] | [[رده:مقالات بازبینی شده2 دی 1402]] | ||
[[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ آذر 1402 توسط عباس مکرمی]] | |||
[[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ آذر 1402 توسط محسن عزیزی]]{{جعبه اطلاعات کتاب | |||
| تصویر =NUR104472J1.jpg | |||
| عنوان = دیوان سراج الدین قمری آملی | |||
| عنوان‌های دیگر = | |||
| پدیدآورندگان | |||
| پدیدآوران = | |||
[[قمری آملی، سراجالدین]] (نويسنده) | |||
[[شکری، یدالله]] (مصحح) | |||
|زبان | |||
| زبان = فارسی | |||
| کد کنگره = | |||
| موضوع =شعر فارسی - قرن 7ق. | |||
|ناشر | |||
| ناشر = معين | |||
| مکان نشر = ایران - تهران | |||
| سال نشر = 1368ش | |||
| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE104472AUTOMATIONCODE | |||
| چاپ = 1 | |||
| شابک = | |||
| تعداد جلد = 1 | |||
| کتابخانۀ دیجیتال نور = 104472 | |||
| کتابخوان همراه نور = 104472 | |||
| کد پدیدآور = 76012 | |||
| پس از = | |||
| پیش از = | |||
}} | |||
'''دیوان سراجالدین قمری آملی'''، مجموعه اشعار سراجالدین قمری آملی (550 تا 560-625ق) است که به اهتمام یدالله شکری، منتشر شده است. | |||
دیوان حاضر که حاوی جمیع آثار شناخته‌شده قمری و در 6962 بیت است، از بخش‌های زیر، ترکیب یافته است: | |||
# قصاید: شامل 97 قصیده خمریه و مدحی و حکمی و اخلاقی، در 2912 بیت؛ | |||
# غزل‌ها: شامل 75 غزل عاشقانه و عارفانه، در 611 بیت؛ | |||
# ترجیع‌بندها: شامل 4 ترجیع‌بند در مدح و ستایش و مرثیه، در 195 بیت؛ | |||
# ترکیب‌بندها: شامل 13 ترکیب‌بند در ستایش و مرثیه، در 575 بیت؛ | |||
# قطعات: شامل 156 قطعه در ستایش و هجو و حکمت و اخلاق، در 1213 بیت؛ | |||
# رباعی‌ها: شامل 255 رباعی و 510 بیت؛ | |||
# اشعار پراکنده: شامل 4 قطعه که از منابع مختلف به دست آمده است؛ | |||
# مقدمه‌ای به نثر که در آغاز مثنوی «کارنامه» آمده است؛ | |||
# مثنوی «کارنامه» که در سه نمط و در سه بحر سریع، خفیف و هزج سروده شده است<ref>ر.ک: مقدمه، ص48-49</ref>. | |||
شاعر این دیوان، یکی از استادان چیره‌دست شعر فارسی در اواخر قرن ششم و اوایل قرن هفتم هجری و در شمار بزرگان آن عهد است. سخن او، استادانه و بر شیوه شعرای بزرگ خراسان در قرن ششم، خاصه انوری است. شاعری است بسیاری فصیح و نیرومند در خلق ترکیبات و استفاده از اطلاعات خود در آنها به همان شیوه‌ای که در شعرای فارسی زبان از انوری تا کمال، ملاحظه می‌شود. وی به انتخاب ردیف‌های دشوار در قصاید خود، علاقه خاصی دارد و از عهده همه آنها به‌آسانی برمی‌آید و در این مورد، خاقانی دیگری به نظر می‌رسد که اندکی پس از او در آسمان ادب پارسی ظاهر شده است<ref>ر.ک: همان، ص49</ref>. | |||
سراج، شاعری است متمایل به شیوه خراسانیان و دارای همان فصاحت بیان و جزالت کلام و حسن سلیقه در انتخاب کلمات خوش‌آهنگ فصیح و صاحب اندیشه‌ای باریک و قدرت در ابتکار مضامین و مهارت برای ورود در مضایق کلام و خروج از آنها و علاقه‌مند به آوردن ترکیبات تازه و متعهد به التزامات دشوار، ولی درعین‌حال، از شتافتن به استقبال شاعران دیگر در تعهد مشکلات قوافی و ردیف‌ها و التزامات هم امتناعی ندارد<ref>ر.ک: همان، ص49-50</ref>. | |||
==پانویس == | |||
<references /> | |||
==منابع مقاله== | |||
مقدمه کتاب. | |||
==وابسته‌ها== | |||
{{وابسته‌ها}} | |||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | |||
[[رده:مقالات بازبینی نشده2]] | |||
[[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ آذر 1402 توسط عباس مکرمی]] | [[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ آذر 1402 توسط عباس مکرمی]] | ||
[[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ آذر 1402 توسط محسن عزیزی]] | [[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ آذر 1402 توسط محسن عزیزی]] | ||
نسخهٔ ۲۶ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۹:۲۰
| دیوان سراج الدین قمری آملی | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | قمری آملی، سراجالدین (نويسنده) شکری، یدالله (مصحح) |
| ناشر | معين |
| مکان نشر | ایران - تهران |
| سال نشر | 1368ش |
| چاپ | 1 |
| موضوع | شعر فارسی - قرن 7ق. |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | PIR5282/د91368 |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
دیوان سراجالدین قمری آملی، مجموعه اشعار سراجالدین قمری آملی (550 تا 560-625ق) است که به اهتمام یدالله شکری، منتشر شده است.
دیوان حاضر که حاوی جمیع آثار شناخته‌شده قمری و در 6962 بیت است، از بخش‌های زیر، ترکیب یافته است:
- قصاید: شامل 97 قصیده خمریه و مدحی و حکمی و اخلاقی، در 2912 بیت؛
- غزل‌ها: شامل 75 غزل عاشقانه و عارفانه، در 611 بیت؛
- ترجیع‌بندها: شامل 4 ترجیع‌بند در مدح و ستایش و مرثیه، در 195 بیت؛
- ترکیب‌بندها: شامل 13 ترکیب‌بند در ستایش و مرثیه، در 575 بیت؛
- قطعات: شامل 156 قطعه در ستایش و هجو و حکمت و اخلاق، در 1213 بیت؛
- رباعی‌ها: شامل 255 رباعی و 510 بیت؛
- اشعار پراکنده: شامل 4 قطعه که از منابع مختلف به دست آمده است؛
- مقدمه‌ای به نثر که در آغاز مثنوی «کارنامه» آمده است؛
- مثنوی «کارنامه» که در سه نمط و در سه بحر سریع، خفیف و هزج سروده شده است[۱].
شاعر این دیوان، یکی از استادان چیره‌دست شعر فارسی در اواخر قرن ششم و اوایل قرن هفتم هجری و در شمار بزرگان آن عهد است. سخن او، استادانه و بر شیوه شعرای بزرگ خراسان در قرن ششم، خاصه انوری است. شاعری است بسیاری فصیح و نیرومند در خلق ترکیبات و استفاده از اطلاعات خود در آنها به همان شیوه‌ای که در شعرای فارسی زبان از انوری تا کمال، ملاحظه می‌شود. وی به انتخاب ردیف‌های دشوار در قصاید خود، علاقه خاصی دارد و از عهده همه آنها به‌آسانی برمی‌آید و در این مورد، خاقانی دیگری به نظر می‌رسد که اندکی پس از او در آسمان ادب پارسی ظاهر شده است[۲].
سراج، شاعری است متمایل به شیوه خراسانیان و دارای همان فصاحت بیان و جزالت کلام و حسن سلیقه در انتخاب کلمات خوش‌آهنگ فصیح و صاحب اندیشه‌ای باریک و قدرت در ابتکار مضامین و مهارت برای ورود در مضایق کلام و خروج از آنها و علاقه‌مند به آوردن ترکیبات تازه و متعهد به التزامات دشوار، ولی درعین‌حال، از شتافتن به استقبال شاعران دیگر در تعهد مشکلات قوافی و ردیف‌ها و التزامات هم امتناعی ندارد[۳].
پانویس
منابع مقاله
مقدمه کتاب.
وابسته‌ها
| دیوان سراج الدین قمری آملی | |
|---|---|
| |
| پدیدآوران | قمری آملی، سراجالدین (نويسنده) شکری، یدالله (مصحح) |
| ناشر | معين |
| مکان نشر | ایران - تهران |
| سال نشر | 1368ش |
| چاپ | 1 |
| موضوع | شعر فارسی - قرن 7ق. |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
دیوان سراجالدین قمری آملی، مجموعه اشعار سراجالدین قمری آملی (550 تا 560-625ق) است که به اهتمام یدالله شکری، منتشر شده است.
دیوان حاضر که حاوی جمیع آثار شناخته‌شده قمری و در 6962 بیت است، از بخش‌های زیر، ترکیب یافته است:
- قصاید: شامل 97 قصیده خمریه و مدحی و حکمی و اخلاقی، در 2912 بیت؛
- غزل‌ها: شامل 75 غزل عاشقانه و عارفانه، در 611 بیت؛
- ترجیع‌بندها: شامل 4 ترجیع‌بند در مدح و ستایش و مرثیه، در 195 بیت؛
- ترکیب‌بندها: شامل 13 ترکیب‌بند در ستایش و مرثیه، در 575 بیت؛
- قطعات: شامل 156 قطعه در ستایش و هجو و حکمت و اخلاق، در 1213 بیت؛
- رباعی‌ها: شامل 255 رباعی و 510 بیت؛
- اشعار پراکنده: شامل 4 قطعه که از منابع مختلف به دست آمده است؛
- مقدمه‌ای به نثر که در آغاز مثنوی «کارنامه» آمده است؛
- مثنوی «کارنامه» که در سه نمط و در سه بحر سریع، خفیف و هزج سروده شده است[۱].
شاعر این دیوان، یکی از استادان چیره‌دست شعر فارسی در اواخر قرن ششم و اوایل قرن هفتم هجری و در شمار بزرگان آن عهد است. سخن او، استادانه و بر شیوه شعرای بزرگ خراسان در قرن ششم، خاصه انوری است. شاعری است بسیاری فصیح و نیرومند در خلق ترکیبات و استفاده از اطلاعات خود در آنها به همان شیوه‌ای که در شعرای فارسی زبان از انوری تا کمال، ملاحظه می‌شود. وی به انتخاب ردیف‌های دشوار در قصاید خود، علاقه خاصی دارد و از عهده همه آنها به‌آسانی برمی‌آید و در این مورد، خاقانی دیگری به نظر می‌رسد که اندکی پس از او در آسمان ادب پارسی ظاهر شده است[۲].
سراج، شاعری است متمایل به شیوه خراسانیان و دارای همان فصاحت بیان و جزالت کلام و حسن سلیقه در انتخاب کلمات خوش‌آهنگ فصیح و صاحب اندیشه‌ای باریک و قدرت در ابتکار مضامین و مهارت برای ورود در مضایق کلام و خروج از آنها و علاقه‌مند به آوردن ترکیبات تازه و متعهد به التزامات دشوار، ولی درعین‌حال، از شتافتن به استقبال شاعران دیگر در تعهد مشکلات قوافی و ردیف‌ها و التزامات هم امتناعی ندارد[۳].
پانویس
منابع مقاله
مقدمه کتاب.