سید محمدکاظم یزدی فقیه دوراندیش: تفاوت میان نسخه‌ها
A-esmaeili (بحث | مشارکتها) (صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NUR13650J1.jpg | عنوان = سید محمد کاظم یزدی فقیه دور اندیش | عنوان‌های دیگر = فقیه دور اندیش | پدیدآورندگان | پدیدآوران = بذرافشان، مرتضی (نويسنده) پژوهشکده باقر العلوم (تهيه و تدوين) |زبان | زبان = فارسی | کد کنگره = ...» ایجاد کرد) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
'''سید محمدکاظم یزدی فقیه دوراندیش'''، تألیف [[مرتضی بذرافشان]] (متولد 1342ش)، از '''مجموعه «دیدار با ابرار»''' است و زندگی، فقاهت و مجاهدت مرجع شیعه، [[آیت‌الله سید محمدکاظم طباطبایی یزدى]] (۱۲۴۷- ۱۳۳۷ق) را شرح می‌دهد. مخاطبان نسل جوان امروزی هستند و نویسنده کوشیده است رسا و شیوا بنویسد. | '''سید محمدکاظم یزدی فقیه دوراندیش'''، تألیف [[مرتضی بذرافشان]] (متولد 1342ش)، از '''مجموعه «دیدار با ابرار»''' است و زندگی، فقاهت و مجاهدت مرجع شیعه، [[آیت‌الله سید محمدکاظم طباطبایی یزدى]] (۱۲۴۷- ۱۳۳۷ق) را شرح می‌دهد. مخاطبان نسل جوان امروزی هستند و نویسنده کوشیده است رسا و شیوا بنویسد. | ||
==هدف و روش== | ==هدف و روش== | ||
*نویسنده با اشاره به دانش، جهاد و زمان‌شناسی [[آیت‌الله سید محمدکاظم طباطبایی یزدى]] و نگارش [[العروة الوثقی]] و [[مناجات‌نامه بستان راز و گلستان نياز]] و موضع‌گيرى روشنگرانه وى در انقلاب مشروطيت و همگامى با [[آیت‌الله شهيد شيخ | *نویسنده با اشاره به دانش، جهاد و زمان‌شناسی [[آیت‌الله سید محمدکاظم طباطبایی یزدى]] و نگارش [[العروة الوثقی]] و [[الهی‌نامه، بستان راز و گلستان نیاز|مناجات‌نامه بستان راز و گلستان نياز]] و موضع‌گيرى روشنگرانه وى در انقلاب مشروطيت و همگامى با [[نوری، فضل‌الله|آیت‌الله شهيد شيخ فضل‌الله نورى]]، افزوده است: | ||
*با اين همه، هنوز اين خورشيد پرفروغ علم و عمل، مظلومانه در پس پرده‌هاى جهل و تحريف، پنهان مانده است. | *با اين همه، هنوز اين خورشيد پرفروغ علم و عمل، مظلومانه در پس پرده‌هاى جهل و تحريف، پنهان مانده است. | ||
*[[مرتضی بذرافشان]]، کتاب حاضر را دربردارندۀ نكاتى كوتاه و گذرا از زندگانى [[آیت‌الله سید محمدکاظم طباطبایی یزدى]] دانسته و روش خود را فشرده‌نويسى شمرده است.<ref>ر.ک: مقدمه، ص13- 14</ref> | *[[مرتضی بذرافشان]]، کتاب حاضر را دربردارندۀ نكاتى كوتاه و گذرا از زندگانى [[آیت‌الله سید محمدکاظم طباطبایی یزدى]] دانسته و روش خود را فشرده‌نويسى شمرده است.<ref>ر.ک: مقدمه، ص13- 14</ref> | ||
| خط ۴۲: | خط ۴۲: | ||
#بستان راز و گلستان نياز. | #بستان راز و گلستان نياز. | ||
==نمونه مباحث== | ==نمونه مباحث== | ||
*[[آیت‌الله سید محمدکاظم طباطبایی یزدى]] رابطۀ خاصى با خداوند داشت و قلب شريفش معدن عشق به خداوند و راز و نيازهايش زبانزد همگان گرديده بود. ذكر خداوند، زمزمه زبانش بود و هرگز از آن غفلت نمى‌كرد و با زبان دعا، به نيايش مى‌پرداخت. ايشان طبع شعر نيز داشت و فردى فصيح و بليغ و مسلط بر نظم و نثر ادبيات عرب و ادبيات فارسى بود. او داراى قدرت نقد و قوه تمیيز و تشخيص بود و به انشاد شعر مى‌پرداخت، اشعارى با مفاهيم بلند عرفانى و بيانى دلنشين كه حكايت از دلى سوخته داشت. اگر در مطالبى كه از ايشان به يادگار مانده دقت كنيم، درمى‌يابيم كه بيان اين الفاظ، خالى از اشك و تضرع نزد خداوند نبوده و نشان از سوز قلب آن مرحوم دارد. برخى از سروده‌هاى ايشان در مجموعه‌اى به نام [[بستان راز و گلستان نياز]] به چاپ رسيده است.<ref> متن کتاب، ص151</ref> | *[[آیت‌الله سید محمدکاظم طباطبایی یزدى]] رابطۀ خاصى با خداوند داشت و قلب شريفش معدن عشق به خداوند و راز و نيازهايش زبانزد همگان گرديده بود. ذكر خداوند، زمزمه زبانش بود و هرگز از آن غفلت نمى‌كرد و با زبان دعا، به نيايش مى‌پرداخت. ايشان طبع شعر نيز داشت و فردى فصيح و بليغ و مسلط بر نظم و نثر ادبيات عرب و ادبيات فارسى بود. او داراى قدرت نقد و قوه تمیيز و تشخيص بود و به انشاد شعر مى‌پرداخت، اشعارى با مفاهيم بلند عرفانى و بيانى دلنشين كه حكايت از دلى سوخته داشت. اگر در مطالبى كه از ايشان به يادگار مانده دقت كنيم، درمى‌يابيم كه بيان اين الفاظ، خالى از اشك و تضرع نزد خداوند نبوده و نشان از سوز قلب آن مرحوم دارد. برخى از سروده‌هاى ايشان در مجموعه‌اى به نام [[الهی‌نامه، بستان راز و گلستان نیاز|بستان راز و گلستان نياز]] به چاپ رسيده است.<ref> متن کتاب، ص151</ref> | ||
| خط ۵۱: | خط ۵۱: | ||
* {{ب|'' كاظما عمرت هدر شد در خيال ''|2='' شرم بادت از خداى لا يزال ''}} | * {{ب|'' كاظما عمرت هدر شد در خيال ''|2='' شرم بادت از خداى لا يزال ''}} | ||
* {{ب|'' كاظما برخيز و فكر راه كن ''|2='' توشه‌اى از بهر خود همراه كن ''}} | * {{ب|'' كاظما برخيز و فكر راه كن ''|2='' توشه‌اى از بهر خود همراه كن ''}} | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}}{{شعر}} | ||
{{شعر}} | |||
* {{ب|'' الهى تو شاهىّ و ما بنده‌ايم ''|2='' به شاهىّ تو جمله نازنده‌ايم ''}} | * {{ب|'' الهى تو شاهىّ و ما بنده‌ايم ''|2='' به شاهىّ تو جمله نازنده‌ايم ''}} | ||
* {{ب|'' تو پروردگار و همه بنده‌ات ''|2='' تو فيّاضى و جمله شرمنده‌ات ''}} | * {{ب|'' تو پروردگار و همه بنده‌ات ''|2='' تو فيّاضى و جمله شرمنده‌ات ''}} | ||
نسخهٔ ۲۳ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۵:۳۸
| سید محمد کاظم یزدی فقیه دور اندیش | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | بذرافشان، مرتضی (نويسنده) پژوهشکده باقر العلوم (تهيه و تدوين) |
| عنوان‌های دیگر | فقیه دور اندیش |
| ناشر | دفتر تبليغات اسلامی حوزه علميه قم. مرکز انتشارات |
| مکان نشر | ایران - قم |
| سال نشر | 1376ش |
| چاپ | 1 |
| شابک | 964-424-258-0 |
| موضوع | شیعه - سرگذشت نامه و کتاب شناسی - مجتهدان و علما - سرگذشت نامه - یزدی، محمد کاظم بن عبد العظیم، 1247؟ - 1338؟ق. - سرگذشت نامه |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | /ی4ب4 55/3 BP |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
سید محمدکاظم یزدی فقیه دوراندیش، تألیف مرتضی بذرافشان (متولد 1342ش)، از مجموعه «دیدار با ابرار» است و زندگی، فقاهت و مجاهدت مرجع شیعه، آیت‌الله سید محمدکاظم طباطبایی یزدى (۱۲۴۷- ۱۳۳۷ق) را شرح می‌دهد. مخاطبان نسل جوان امروزی هستند و نویسنده کوشیده است رسا و شیوا بنویسد.
هدف و روش
- نویسنده با اشاره به دانش، جهاد و زمان‌شناسی آیت‌الله سید محمدکاظم طباطبایی یزدى و نگارش العروة الوثقی و مناجات‌نامه بستان راز و گلستان نياز و موضع‌گيرى روشنگرانه وى در انقلاب مشروطيت و همگامى با آیت‌الله شهيد شيخ فضل‌الله نورى، افزوده است:
- با اين همه، هنوز اين خورشيد پرفروغ علم و عمل، مظلومانه در پس پرده‌هاى جهل و تحريف، پنهان مانده است.
- مرتضی بذرافشان، کتاب حاضر را دربردارندۀ نكاتى كوتاه و گذرا از زندگانى آیت‌الله سید محمدکاظم طباطبایی یزدى دانسته و روش خود را فشرده‌نويسى شمرده است.[۱]
ساختار و محتوا
این اثر، بر اساس نظم زمانی و در 9 بخش به ترتیب ذیل سامان یافته است:
- طلعت نور؛
- مرجعيت؛
- فرشته‌هاى دانش؛
- مجاهد بيدار؛
- مشروطيت؛
- در محفل دوست؛
- آثار سبز؛
- غروب خورشيد؛
- بستان راز و گلستان نياز.
نمونه مباحث
- آیت‌الله سید محمدکاظم طباطبایی یزدى رابطۀ خاصى با خداوند داشت و قلب شريفش معدن عشق به خداوند و راز و نيازهايش زبانزد همگان گرديده بود. ذكر خداوند، زمزمه زبانش بود و هرگز از آن غفلت نمى‌كرد و با زبان دعا، به نيايش مى‌پرداخت. ايشان طبع شعر نيز داشت و فردى فصيح و بليغ و مسلط بر نظم و نثر ادبيات عرب و ادبيات فارسى بود. او داراى قدرت نقد و قوه تمیيز و تشخيص بود و به انشاد شعر مى‌پرداخت، اشعارى با مفاهيم بلند عرفانى و بيانى دلنشين كه حكايت از دلى سوخته داشت. اگر در مطالبى كه از ايشان به يادگار مانده دقت كنيم، درمى‌يابيم كه بيان اين الفاظ، خالى از اشك و تضرع نزد خداوند نبوده و نشان از سوز قلب آن مرحوم دارد. برخى از سروده‌هاى ايشان در مجموعه‌اى به نام بستان راز و گلستان نياز به چاپ رسيده است.[۲]
نمونه اشعار صاحب عروه
| كاظما تا كى به خواب غفلتى | فكر خود كن تا كه دارى مهلتى | |
| كاظما عمرت هدر شد در خيال | شرم بادت از خداى لا يزال | |
| كاظما برخيز و فكر راه كن | توشه‌اى از بهر خود همراه كن |
| الهى تو شاهىّ و ما بنده‌ايم | به شاهىّ تو جمله نازنده‌ايم | |
| تو پروردگار و همه بنده‌ات | تو فيّاضى و جمله شرمنده‌ات | |
| الهى الهى فقير توام | به هرجا روم دستگير توام | |
| الهى اميدم به درگاه توست | كه سازى خدايا تو كارم درست. [۳] |
پانویس
منابع مقاله
مقدمه و متن کتاب.