شیوه‌های تفکر ملل شرق: تفاوت میان نسخه‌ها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
}} | }} | ||
''' شیوه‌های تفکر ملل شرق'''، تألیف هاجیمه ناکامورا با ترجمه مصطفی عقیلی و حسین | ''' شیوه‌های تفکر ملل شرق'''، تألیف [[هاجیمه ناکامورا]] با ترجمه [[مصطفی عقیلی]] و [[حسین کیانی]]، به بررسی شیوه‌های تفکر ملل شرق، به‌ویژه هند، چین و ژاپن می‌پردازد. | ||
مؤلف بر پایه روش‌شناسی ویژه خود و با این اندیشه که تمدن امروز ژاپن از هند باستان سرچشمه می‌گیرد، به بررسی و استخراج الگوهای تمدن از هند قدیم تا چین و تبت و ژاپن پرداخته، جریان‌های فکری، تاریخی، اجتماعی، دینی را تحلیل و بررسی می‌کند. | مؤلف بر پایه روش‌شناسی ویژه خود و با این اندیشه که تمدن امروز ژاپن از هند باستان سرچشمه می‌گیرد، به بررسی و استخراج الگوهای تمدن از هند قدیم تا چین و تبت و ژاپن پرداخته، جریان‌های فکری، تاریخی، اجتماعی، دینی را تحلیل و بررسی می‌کند. | ||
نسخهٔ ۱۱ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۲۳:۱۱
| شیوه‌های تفکر ملل شرق | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | ناکامورا، هاجیمه (مؤلف)، عقیلی، مصطفی؛ کیانی، حسین (مترجم) |
| ناشر | انتشارات حکمت |
| مکان نشر | تهران |
| سال نشر | 1378 |
| چاپ | دوم |
| موضوع | آسیا -- زندگی فرهنگی ,فلسفه شرق ,آسیا -- تمدن |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | DS12/ن2ش9 |
شیوه‌های تفکر ملل شرق، تألیف هاجیمه ناکامورا با ترجمه مصطفی عقیلی و حسین کیانی، به بررسی شیوه‌های تفکر ملل شرق، به‌ویژه هند، چین و ژاپن می‌پردازد.
مؤلف بر پایه روش‌شناسی ویژه خود و با این اندیشه که تمدن امروز ژاپن از هند باستان سرچشمه می‌گیرد، به بررسی و استخراج الگوهای تمدن از هند قدیم تا چین و تبت و ژاپن پرداخته، جریان‌های فکری، تاریخی، اجتماعی، دینی را تحلیل و بررسی می‌کند.
این کتاب مشتمل بر دو جلد است. جلد نخست به بررسی هند و چین و جلد دوم به بررسی تبت و ژاپن می‌پردازد. مؤلف در اثر حاضر به اثبات این مدعا پرداخته که چین، ژاپن و هند، همواره -برخلاف نظر غربی‌ها- به زندگی مادی توجه بیشتری داشته‌اند، اما در دنیاگرایی خود سرکشی نکرده‌اند. مؤلف برای نقض نظر غربی‌ها به فلسفه و ادبیات چین و ژاپن اشاره می‌کند که رشد اندکی داشته‌اند. وی در امور دینی نیز به عدم رشد اندیشه انتزاعی اشاره کرده است؛ به عنوان مثال، وی ذن بودیزم را -به علت پاسخ‌هایی که به نظر نامربوط می‌داند- نشانه عدم رشد اندیشه انتزاعی برمی‌شمارد.[۱]
پانویس
- ↑ بلندنژاد، سیدعلی، ص44-45
منابع مقاله
بلندنژاد، سیدعلی، کتاب‌شناسی توصیفی ادیان (دفتر سوم: ادیان هند و خاور دور)، مشهد، بنیاد پژوهش‌های اسلامی، چاپ اول، 1395ش.