ذاذن: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر = NUR00000J1.jpg | عنوان = | عنوان‌های دیگر = | پدیدآورندگان | پدیدآوران = دی مارو، تایزن (مؤلف)، قهرمان، دل‌آرا (مترجم) |زبان | زبان = فارسی | کد کنگره = | موضوع = |ناشر | ناشر = میترا | مکان نشر = ایران - تهران | سال نشر = 1377 | کد...» ایجاد کرد) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
}} | }} | ||
''' ذادن '''، تألیف تایزن دشی مارو با ترجمه دل‌آرا | ''' ذادن'''، تألیف [[دی مارو، تایزن|تایزن دشی مارو]] با ترجمه [[قهرمان، دل‌آرا|دل‌آرا قهرمان]]، به بررسی نحوه نشستن صحیح در ذاذن اختصاص دارد. | ||
مؤلف که خود ژاپنی و استاد ذاذن و نماینده مکتب‌های ذن در پاریس است به شیوه توصیفی به بیان صحیح قرارگرفتن بدن در انجام حرکات ذاذن برای ایجاد تازگی و طراوت در نوآموزان می‌پردازد. از ویژگی‌های این اثر، پرسش و پاسخ‌های صورت‌گرفته بین شاگردان و استاد در خصوص مبانی ذاذن و طرز صحیح انجام دادن حرکت‌هاست. | مؤلف که خود ژاپنی و استاد ذاذن و نماینده مکتب‌های ذن در پاریس است به شیوه توصیفی به بیان صحیح قرارگرفتن بدن در انجام حرکات ذاذن برای ایجاد تازگی و طراوت در نوآموزان می‌پردازد. از ویژگی‌های این اثر، پرسش و پاسخ‌های صورت‌گرفته بین شاگردان و استاد در خصوص مبانی ذاذن و طرز صحیح انجام دادن حرکت‌هاست. | ||
نسخهٔ ۳ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۹:۳۸
| ذاذن | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | دی مارو، تایزن (مؤلف)، قهرمان، دل‌آرا (مترجم) |
| ناشر | میترا |
| مکان نشر | ایران - تهران |
| سال نشر | 1377 |
| چاپ | اول |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
ذادن، تألیف تایزن دشی مارو با ترجمه دل‌آرا قهرمان، به بررسی نحوه نشستن صحیح در ذاذن اختصاص دارد.
مؤلف که خود ژاپنی و استاد ذاذن و نماینده مکتب‌های ذن در پاریس است به شیوه توصیفی به بیان صحیح قرارگرفتن بدن در انجام حرکات ذاذن برای ایجاد تازگی و طراوت در نوآموزان می‌پردازد. از ویژگی‌های این اثر، پرسش و پاسخ‌های صورت‌گرفته بین شاگردان و استاد در خصوص مبانی ذاذن و طرز صحیح انجام دادن حرکت‌هاست.
کتاب مزبور شش بخش دارد. در بخش نخست، ذن معرفی و با مثالی تبیین می‌شود. در بخش دوم، نحوه صحیح نشستن ایستادن و راه رفتن در ذاذن به‌طور کامل توضیح داده می‌شود. بخش سوم در مورد موندو یا همان پرسش و پاسخ است که بین استاد و شاگرد ردوبدل می‌شود. بخش چهارم، موضوع تمرکز در ذاذن را کانون توجه قرار داده، داستان‌هایی را برای پی بردن به اهداف آن ذکر کرده است. بخش پنجم، کوآن یا قانون ازلی است. در این بخش استادان به ذکر یک کوآن یا یک جمله قصار می‌پردازد که در ظاهر بی‌معناست اما در باطن وسیله‌ای است که آگاهی افراد را بر بعدی جدید وارد می‌کند. بخش ششم نیز به متون مهم ذن اختصاص دارد که برای درک عمیق باید آن‌ها را مطالعه کرد.[۱]
پانویس
- ↑ بلندنژاد، سیدعلی، ص333
منابع مقاله
بلندنژاد، سیدعلی، کتاب‌شناسی توصیفی ادیان (دفتر سوم: ادیان هند و خاور دور)، مشهد، بنیاد پژوهش‌های اسلامی، چاپ اول، 1395ش.