منتهى الآمال في شرح حديث إنما الأعمال: تفاوت میان نسخه‌ها

* محقق کتاب، [[ابوعبدالرحمن م‍ح‍م‍د ع‍طی‍ه]]‌، با تأکید بر اینکه شأن نیت، بزرگ است و صحت عبادات به آن بستگی دارد و می‌تواند مباح‌ها را به قربت‌ها تبدیل کند، می‌افزاید: من دروسی را در شرح کتاب «عمدة الأحكام» نوشته حافظ [[عبدالغنی مقدسی]] شروع کرده بودم و در حال شرح روایت نیت بودم، پس به نظرم رسید که شرح مستقل و مفصلی در این زمینه گردآوری کنم؛ زیرا مطالب مرتبط با این بحث در کتاب‌های گوناگون پراکنده است... چنین تصمیمی داشتم که ناگهان به نسخه خطی کتابی از [[سیوطی]] دست یافتم که همین کار را انجام داده و بسیاری از فواید را در آن جمع کرده است؛ پس عزمم جزم شد که به تحقیق همین اثر بپردازم و به آن بسنده کنم<ref>ر.ک: مقدمه تحقیق، ص5-7</ref>.

[[سیوطی]] بعد از آنکه از [[نووی]] نقل می‌کند که حدیث نیت، بخش اولش، غریب و آخرش، مشهور است، پس حدیث مذکور، متواتر نیست؛ زیرا شرط حدیث متواتر را در بخش اولش ندارد، می‌افزاید: من می‌گویم: دانشوران اصول، متواتر را به دو دسته تقسیم کرده‌اند: لفظی و معنوی و در متواتر معنوی، تواتر در معنای کلی و قدر مشترک است و این روایت، متواتر معنوی است و بسیاری از روایات متواتر در نزد حافظان، چنین است؛ یعنی تواتر معنوی دارد نه لفظی<ref>ر.ک: متن کتاب، ص48</ref>.