ارسال المثل در مثنوی مولانا جلال‌الدین بلخی: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    (صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NUR.....J1.jpg | عنوان =ارسال المَثَل در مثنوی مولانا جلال‌الدین بلخی | عنوان‌های دیگر = |پدیدآورندگان | پدیدآوران = منصور مؤید، علی‌رضا (نویسنده) |زبان | زبان = | کد کنگره =‏ | موضوع = |ناشر | ناشر =انتشارات سروش | مکان نشر =...» ایجاد کرد)
     
    بدون خلاصۀ ویرایش
    خط ۱: خط ۱:
    {{جعبه اطلاعات کتاب
    {{جعبه اطلاعات کتاب
    | تصویر =NUR.....J1.jpg
    | تصویر =NURارسال المثل در مثنوی مولانا جلال‌الدین بلخیJ1.jpg
    | عنوان =ارسال المَثَل در مثنوی مولانا جلال‌الدین بلخی
    | عنوان =ارسال المَثَل در مثنوی مولانا جلال‌الدین بلخی
    | عنوان‌های دیگر =
    | عنوان‌های دیگر =

    نسخهٔ ‏۲۱ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۰:۴۹

    ارسال المَثَل در مثنوی مولانا جلال‌الدین بلخی
    ارسال المثل در مثنوی مولانا جلال‌الدین بلخی
    پدیدآورانمنصور مؤید، علی‌رضا (نویسنده)
    ناشرانتشارات سروش
    مکان نشرتهران
    سال نشر1376
    چاپچاپ دوم
    کد کنگره

    ارسال المَثَل در مثنوی مولانا جلال‌الدین بلخی تألیف علی‌رضا منصور مؤید،این کتاب، شامل ارسال المثل‌ها یا تمثیلات شش دفتر مثنوی، همراه با شرح و توضیح مختصر و بیان ریشۀ بعضی از آنهاست. ارسال المثل که یکی از صنایع معنوی علم بدیع درادبیات محسوب می‌شود، بنابر تعریف این کتاب عبارت است ازآوردن مطالبی حکیمانه در شعر که در نتیجه باعث آرایش کلام و تقویت بنیه تأثیرگذاری بهتر سخن می‌گردد.

    انگیزۀ مؤلف از این کار این است که می‌گوید اَمثال در زبان فارسی ریشه‌ای عمیق دارد، لیکن غالب مردم که این ضرب‌المثل‌ها را به کار می‌برند از علّت به وجود آمدنش بی‌اطلاع‌ند، ریشه‌یابی و بررسی عمیقی آن‌ها محتاج تحقیق و تتّبع فراوان است. در این کار، مثنوی را از آن رو انتخاب کرده که این آرایه در آن کاربرد بسیار وسیعی دارد و در واقع تمثیل از جنبه‌های مهمّ مثنوی محسوب می‌گردد.

    در تهیه این اثر، دو نسخۀ مثنوی معنوی، یکی چاپ علاءالدّوله و دیگر چاپ بروخیم اساس قرار گرفته از کتاب‌های امثال و حِکَم دهخدا و فرهنگ فارسی معین و فرهنگ برهان قاطع بهره‌ها برده است. در بخش‌های مختلف کتاب، برای آنکه متن از حالت یکنواختی خارج شود، گاه از داستان‌های کوتاه و احیاناً فکاهی مثنوی که در متن آن، مَثَل به طور کامل و یا به صورت تلویحی ذکر شده، استفاده کرده و کل داستان را در متن و یا در پاورقی آورده است.

    مؤلف، در آغاز کتاب، علاوه بر مقدمۀ کوتاه و شرح حال مختصر مولانا، منظومۀ معروف «بشنو از نی ...» را که بیشتر ابیات آن حکم مثل سایر را پیدا کرده، بدون هیچ‌گونه شرح و توضیحی ذکر نموده است.

    وی همچنین به پیروی از مثنوی، کتاب را در شش بخش ترتیب داده و در پایان هر بخش یکی از داستان‌های مشهور مثنوی را بدون هیچ توضیحی آورده است. در متن اصلی کتاب، ابیات مشتمل بر آرایۀ تمثیل را همراه با شرح و تفسیر ذکر و گاه برخی از مثل‌ها را در دیگر آثار نیز جستجو و ریشه‌یابی نموده و ذیل هر کدام، شمارۀ دفتر و شمارۀ بیت را مشخص کرده و برخی لغات و تعبیرات دشوار ابیات را نیز در پاورقی توضیح داده است.

    فهرست منابع و مآخذ در پایان کتاب درج است شده است.[۱]


    پانويس

    1. ر.ک: عالمی، محمدعلم، ص187-188


    منابع مقاله

    عالمی، محمدعَلَم، کتاب‌شناسی توصیفی مولانا (شامل جدیدترین تحقیقات و قدیمی‌ترین کتاب‌های مولوی پژوهی)، قم، انتشارات دانشگاه قم، 1392ش.

    وابسته‌ها