دگرگونی بزرگ: جهان در زمان بودا: تفاوت میان نسخهها
(صفحهای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر = NUR00000J1.jpg | عنوان = | عنوانهای دیگر = | پدیدآورندگان | پدیدآوران = آرمسترانگ، کرن (مؤلف)، پاشاهی، ع؛ پاشاهی، نسترن (مترجم) |زبان | زبان = فارسی | کد کنگره = | موضوع = |ناشر | ناشر = فراروان | مکان نشر = ایران - تهران | سال...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۵: | خط ۵: | ||
| پدیدآورندگان | | پدیدآورندگان | ||
| پدیدآوران = | | پدیدآوران = | ||
[[آرمسترانگ، کرن]] (مؤلف)، [[پاشاهی، | [[آرمسترانگ، کرن]] (مؤلف)، [[پاشاهی، ع ؛ پاشاهی، نسترن]] (مترجم) | ||
|زبان | |زبان |
نسخهٔ ۲۸ سپتامبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۷:۵۱
دگرگونی بزرگ: جهان در زمان بودا | |
---|---|
پدیدآوران | آرمسترانگ، کرن (مؤلف)، پاشاهی، ع ؛ پاشاهی، نسترن (مترجم) |
ناشر | فراروان |
مکان نشر | ایران - تهران |
سال نشر | 1386 |
چاپ | اول |
زبان | فارسی |
دگرگونی بزرگ: جهان در زمان بودا، سقراط، کنفوسیوس و ارمیا، حاصل بررسی کرن آرمسترانگ درباره دگرگونی بزرگ در زمان چهار شخصیت مذکور است. ع. پاشاهی و نسترن پاشاهی کتاب را به فارسی برگرداندهاند.
آرمسترانگ یکی از شارحان بزرگ دینی است که در زمینه یهودیت، مسیحیت، اسلام و آیین بودا آثاری را به چاپ رسانده است. از آرمسترانگ علاوه بر مقالات متعدد، 20 جلد کتاب نیز به فارسی ترجمه شده است.
«دگرگونی بزرگ» اصطلاحی است که در غرب جا افتاده، آن را برای توصیف کلی یک رشته از تغییراتی بهکار میبرند که خاستگاه بههمپیوستهای دارند و در مدت دو قرن از 1700 تا 1900م. در اروپا پیدا شدهاند. کرن آرمسترانگ در این اثر این دوره چشمگیر و کامیاب، وابستگیهای میان یک گروه ناهمسان فیلسوفان، عارفان و الهیدانها را به روش تحلیلی بررسی مینماید.
این کتاب مشتمل بر ده فصل است. فصل نخست، ملتهای محوری جهان را از سال 1600 تا 900ق.م. بررسی میکند. این ملتهای محوری عبارتند از ایران، هند، چین، یونان و مصر. مؤلف همچنین از ادیان این مناطق مانند دین زرتشتی، هندویی، یهودی و غیره بهطور کلی مطالبی را بیان داشته است.
به همین ترتیب از فصل دوم تا فصل دهم مسیر تاریخی این جریان دینی پیش میرود و در هر دوره، همه این شخصیتها بررسی و اوضاع و احوال آنان در آن تاریخ تشریح میشود. بهطور کلی هدف نویسنده از ذکر شخصیتهای بزرگ این است که به مخاطبانش بگوید مهم رفتار است نه باور؛ دین بهجا آوردن اعمالی است که آدمی را از عمق جان دگرگون کند.[۱]
پانویس
- ↑ بلندنژاد، سیدعلی، ص10-11
منابع مقاله
بلندنژاد، سیدعلی، کتابشناسی توصیفی ادیان (دفتر سوم: ادیان هند و خاور دور)، مشهد، بنیاد پژوهشهای اسلامی، چاپ اول، 1395ش.