انسانشناسی در آیات و روایات: تفاوت میان نسخهها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (Hbaghizadeh صفحهٔ انسان شناسی در آیات و روایات را بدون برجایگذاشتن تغییرمسیر به انسانشناسی در آیات و روایات منتقل کرد) |
نسخهٔ ۲۵ اوت ۲۰۲۳، ساعت ۱۴:۰۲
انسان شناسی در آیات و روایات | |
---|---|
پرونده:NUR65612J1.jpg | |
پدیدآوران | حسین نژادیان، غلام علی (نويسنده) |
ناشر | سازمان تبليغات اسلامی. شركت چاپ و نشر بين الملل |
مکان نشر | ایران - تهران |
سال نشر | 1394ش |
چاپ | 2 |
شابک | 978-964-304-679-8 |
زبان | فارسی |
تعداد جلد | 1 |
نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
انسانشناسی در آیات و روایات، اثر غلامعلی حسیننژادیان، کتابی است در بررسی آیات و روایاتی که به انسانشناسی مربوط شده و به مدح و ذم انسان، پرداختهاند.
مباحث کتاب، مطالبی است که در سه نوبت، در جمع فرهنگیان فرهیخته آموزشوپرورش و نیز در جمع طلاب تدریس شده و بعد از اتمام دوره، آزمون برگزار شده است. مجموعه پرسشهای مربوط به عناوین گوناگون این مجموعه، در پایان کتاب، مطرح شده است. بنابراین مطالب کتاب، با توجه به دستهبندی جدید آیات و روایات در دو موضوع «آیات مدح و ستایش» و «آیات ذم و نکوهش» انسان، برای تدریس در کلاسهای آموزشی، مناسب و مفید میباشد[۱].
مطالب کتاب، در چهار فصل، ارائه شده است. فصل نخست، مبانی انسانشناسی را در خود جای داده است که عبارتند از: امکان و اهمیت انسانشناسی، اهمیت انسانشناسی، چرایی انسانشناسی، ویژگیها و مختصات انسان، دلایل اهمیت انسانشناسی، خدا بهترین انسانشناس، انسانشناسی در قرآن کریم[۲].
در فصل دوم، به معرفی و بررسی آیاتی پرداخته شده است که بر ستایش انسان، دلالت دارند. آیات ناظر به مدح و ستایش انسان، یا مربوط به جلوههای کرامت انسان است یا مربوط به جلوههای فضیلت او[۳]. این آیات، تحت عناوینی چون: آفرینش انسان در بهترین صورت، استعداد آموزشوپرورش، بصیرت و آگاهی بر خویشتن، قدرت گویایی، رهروی تلاشگر بهسوی پروردگار، کرامت انسان، نماینده خدا در زمین، معلم فرشتگان، مسجود فرشتگان، مسخر کردن همه موجودات برای انسان، انسانهای غیر زیانکار، انسانهای عاری از حرص و بیتابی و بخل[۴].
در فصل سوم، به آیاتی پرداخته شده است که به نکوهش انسان، اشاره دارند. این آیات را در سه دسته میتوان تحلیل و بررسی کرد: اوصاف بیانکننده طبیعت انسان، اوصاف ناشی از بهرهبرداری نادرست از طبیعت انسان و اوصاف برخاسته از سوء اختیار[۵].
در قرآن انسانهایی مذمت شدهاند که تحت تربیت رهبران الهی قرار نگرفتهاند و بهصورت گیاهی خودرو پرورش یافتهاند؛ در مقابل انسانهایی که با بهرهگیری از وجود رهبران الهی و بهکار گرفتن اندیشه و فکر و نیز قرار گرفتن در مسیر حرکت تکاملی، به مرحله آدمیت رسیده و مورد مدح، قرار گرفتهاند؛ ازاینرو در آخرین فصل، به بحث پیرامون انسانهای ممدوح و مذموم خداوند، پرداخته شده است[۶].
پانویس
منابع مقاله
پیشگفتار و متن کتاب.