پشمینه‌پوشان: تفاوت میان نسخه‌ها
A-esmaeili (بحث | مشارکتها) (صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NUR69040J1.jpg | عنوان = پشمینه پوشان | عنوان‌های دیگر = فرهنگ سلسله‌های صوفیه | پدیدآورندگان | پدیدآوران = سیدین، علی (نويسنده) |زبان | زبان = فارسی | کد کنگره = /س۹پ۵ 274/3 BP | موضوع =تصوف - اصطلاحها و تعبیرها - آداب طریقت -...» ایجاد کرد) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۴: | خط ۲۴: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''پشمینه‌پوشان، فرهنگ سلسله‌های صوفیه'''، تألیف علی سیدین (متولد 1322ش)، مشتمل بر معرفی طریقه‌های صوفیه و شرح و توضیح واژگان مرتبط با آن می‌باشد. | '''پشمینه‌پوشان، فرهنگ سلسله‌های صوفیه'''، تألیف [[سیدین، علی|علی سیدین]] (متولد 1322ش)، مشتمل بر معرفی طریقه‌های صوفیه و شرح و توضیح واژگان مرتبط با آن می‌باشد. | ||
صوفیه و علل و عوامل پیدایش آن‌ها و سوابق اندیشه‌های صوفیانه در میان ادیان و اقوام و فرهنگ‌ها و تأثیرشان در صوفیان مسلمان، امری جداگانه و مستلزم بررسی همه‌جانبه تاریخی، دینی، اجتماعی، روان‌شناختی، زبان‌شناختی و فلسفی است. این اثر به مقتضای گزارشی توصیفی از سلسله‌ها و طریقه‌های صوفیانه، درصدد نقد و بررسی علمی جنبه‌های فوق نیست، بلکه مقدمه‌ای است تا بابی در این زمینه گشوده شود<ref>ر.ک: پیشگفتار، ص15</ref>. | صوفیه و علل و عوامل پیدایش آن‌ها و سوابق اندیشه‌های صوفیانه در میان ادیان و اقوام و فرهنگ‌ها و تأثیرشان در صوفیان مسلمان، امری جداگانه و مستلزم بررسی همه‌جانبه تاریخی، دینی، اجتماعی، روان‌شناختی، زبان‌شناختی و فلسفی است. این اثر به مقتضای گزارشی توصیفی از سلسله‌ها و طریقه‌های صوفیانه، درصدد نقد و بررسی علمی جنبه‌های فوق نیست، بلکه مقدمه‌ای است تا بابی در این زمینه گشوده شود<ref>ر.ک: پیشگفتار، ص15</ref>. | ||
| خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
در توضیح عنوان کتاب در مقدمه چنین می‌خوانیم: صوفیه خرقه را از پشمی می‌دانند که حضرت ابراهیم(ع) از گوسفندی که ذبح کرد، بافت و بعد از حضرت ابراهیم(ع) به انبیا و اولیا رسید، تا اینکه جبرئیل آن را به حضرت محمد(ص) بخشید و بعد از ایشان به علی(ع) و از جانب وی به اویس قرنی رسید<ref>ر.ک: همان، ص25</ref>. | در توضیح عنوان کتاب در مقدمه چنین می‌خوانیم: صوفیه خرقه را از پشمی می‌دانند که حضرت ابراهیم(ع) از گوسفندی که ذبح کرد، بافت و بعد از حضرت ابراهیم(ع) به انبیا و اولیا رسید، تا اینکه جبرئیل آن را به حضرت محمد(ص) بخشید و بعد از ایشان به علی(ع) و از جانب وی به اویس قرنی رسید<ref>ر.ک: همان، ص25</ref>. | ||
هنوز معلوم نیست لفظ صوفی اولین بار به چه کسانی اطلاق شده است. برخی نوشته‌اند نخستین بار ابوهاشم را صوفی گفتند. جابر بن حیان نیز صوفی معروف بود، اما به «صوف» انتساب نداشت. صوفیان سلسلة النسب خرقه خود را اغلب از طریق علی بن ابی‌طالب(ع) به حضرت محمد(ص) می‌رسانند و گویند حضرت محمد(ص) ذکر جلی را به علی(ع) تلقین فرمودند<ref>ر.ک: همان، ص27</ref>. | هنوز معلوم نیست لفظ صوفی اولین بار به چه کسانی اطلاق شده است. برخی نوشته‌اند نخستین بار ابوهاشم را صوفی گفتند. جابر بن حیان نیز صوفی معروف بود، اما به «صوف» انتساب نداشت. صوفیان سلسلة النسب خرقه خود را اغلب از طریق [[امام علی علیه‌السلام|علی بن ابی‌طالب(ع)]] به حضرت محمد(ص) می‌رسانند و گویند حضرت محمد(ص) ذکر جلی را به [[امام علی علیه‌السلام|علی(ع)]] تلقین فرمودند<ref>ر.ک: همان، ص27</ref>. | ||
به گفته نویسنده، آثار و نوشته‌هایی که به‌نوعی به عرفان و تصوف مرتبط هستند، اگر نه همه، رویکردی جانب‌دارانه یا مخالفت‌جویانه دارند. تألیف حاضر بنا بر ماهیت فرهنگ‌نامه‌ای خود بر اساس همین منابع تنظیم شده و از اظهار نظر شخصی و جانب‌داری یا مخالفت پرهیز شده است. اغلب مراجع و مآخذ در ذیل هر صفحه آورده شده و در برخی از مطالب دخل و تصرفی در عبارت به دلیل تطبیق یا تقصیر و هماهنگی متن صورت گرفته است، بدون آنکه مفهوم اصلی دگرگون شود<ref>ر.ک: همان، ص35-34</ref>. | به گفته نویسنده، آثار و نوشته‌هایی که به‌نوعی به عرفان و تصوف مرتبط هستند، اگر نه همه، رویکردی جانب‌دارانه یا مخالفت‌جویانه دارند. تألیف حاضر بنا بر ماهیت فرهنگ‌نامه‌ای خود بر اساس همین منابع تنظیم شده و از اظهار نظر شخصی و جانب‌داری یا مخالفت پرهیز شده است. اغلب مراجع و مآخذ در ذیل هر صفحه آورده شده و در برخی از مطالب دخل و تصرفی در عبارت به دلیل تطبیق یا تقصیر و هماهنگی متن صورت گرفته است، بدون آنکه مفهوم اصلی دگرگون شود<ref>ر.ک: همان، ص35-34</ref>. | ||
نسخهٔ ۵ اوت ۲۰۲۳، ساعت ۱۷:۲۵
| پشمینه پوشان | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | سیدین، علی (نويسنده) |
| عنوان‌های دیگر | فرهنگ سلسله‌های صوفیه |
| ناشر | نشر نی |
| مکان نشر | ایران - تهران |
| سال نشر | 1387ش |
| چاپ | 1 |
| شابک | 978-964-312-999-6 |
| موضوع | تصوف - اصطلاحها و تعبیرها - آداب طریقت - اصطلاحها و تعبیرها |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | /س۹پ۵ 274/3 BP |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
پشمینه‌پوشان، فرهنگ سلسله‌های صوفیه، تألیف علی سیدین (متولد 1322ش)، مشتمل بر معرفی طریقه‌های صوفیه و شرح و توضیح واژگان مرتبط با آن می‌باشد.
صوفیه و علل و عوامل پیدایش آن‌ها و سوابق اندیشه‌های صوفیانه در میان ادیان و اقوام و فرهنگ‌ها و تأثیرشان در صوفیان مسلمان، امری جداگانه و مستلزم بررسی همه‌جانبه تاریخی، دینی، اجتماعی، روان‌شناختی، زبان‌شناختی و فلسفی است. این اثر به مقتضای گزارشی توصیفی از سلسله‌ها و طریقه‌های صوفیانه، درصدد نقد و بررسی علمی جنبه‌های فوق نیست، بلکه مقدمه‌ای است تا بابی در این زمینه گشوده شود[۱].
در توضیح عنوان کتاب در مقدمه چنین می‌خوانیم: صوفیه خرقه را از پشمی می‌دانند که حضرت ابراهیم(ع) از گوسفندی که ذبح کرد، بافت و بعد از حضرت ابراهیم(ع) به انبیا و اولیا رسید، تا اینکه جبرئیل آن را به حضرت محمد(ص) بخشید و بعد از ایشان به علی(ع) و از جانب وی به اویس قرنی رسید[۲].
هنوز معلوم نیست لفظ صوفی اولین بار به چه کسانی اطلاق شده است. برخی نوشته‌اند نخستین بار ابوهاشم را صوفی گفتند. جابر بن حیان نیز صوفی معروف بود، اما به «صوف» انتساب نداشت. صوفیان سلسلة النسب خرقه خود را اغلب از طریق علی بن ابی‌طالب(ع) به حضرت محمد(ص) می‌رسانند و گویند حضرت محمد(ص) ذکر جلی را به علی(ع) تلقین فرمودند[۳].
به گفته نویسنده، آثار و نوشته‌هایی که به‌نوعی به عرفان و تصوف مرتبط هستند، اگر نه همه، رویکردی جانب‌دارانه یا مخالفت‌جویانه دارند. تألیف حاضر بنا بر ماهیت فرهنگ‌نامه‌ای خود بر اساس همین منابع تنظیم شده و از اظهار نظر شخصی و جانب‌داری یا مخالفت پرهیز شده است. اغلب مراجع و مآخذ در ذیل هر صفحه آورده شده و در برخی از مطالب دخل و تصرفی در عبارت به دلیل تطبیق یا تقصیر و هماهنگی متن صورت گرفته است، بدون آنکه مفهوم اصلی دگرگون شود[۴].
واژگان کتاب به‌ترتیب حروف الفبا با آل‌سیدیه آغاز شده که در تعریف آن چنین می‌خوانیم: از شعب بکائیه؛ بکائیه خود از طریقه‌های مراکشی قادریه‌اند که پیشوای آن‌ها در سال 1505م درگذشته است[۵].
آخرین معرفی کتاب از فرق صوفیه چنین است: یونسیه: طریقه‌ای از صوفیان سوریه که پیرو شیبانی بودند. او را ضاله و خارج از دین شمرده‌اند[۶].
پانویس
منابع مقاله
پیشگفتار و متن کتاب.