العلویون في دائرة الضوء: تفاوت میان نسخهها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۵۴: | خط ۵۴: | ||
[[رده:کتابشناسی]] | [[رده:کتابشناسی]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:اسلام، عرفان، غیره]] | ||
[[رده: فرق اسلامی]] | |||
[[رده: فرق شیعه]] | |||
[[رده:مقالات بازبینی شده2 مرداد 1402]] | |||
[[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ مرداد 1402 توسط سید حمید رضا حسینی هاشمی]] | [[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ مرداد 1402 توسط سید حمید رضا حسینی هاشمی]] | ||
[[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ مرداد 1402 توسط محسن عزیزی]] | [[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ مرداد 1402 توسط محسن عزیزی]] |
نسخهٔ ۲ اوت ۲۰۲۳، ساعت ۱۵:۰۱
العلویون في دائرة الضوء | |
---|---|
پدیدآوران | ابراهیم، علی عزیز (نويسنده) |
سال نشر | 1419ق - 1999م |
چاپ | 1 |
زبان | عربی |
تعداد جلد | 1 |
کد کنگره | 1419 /الف2ع8 241/2 BP |
نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
العلويون في دائرة الضوء، نوشته علی عزیز ابراهیم است. او درباره فرقه علویان که از فرقههای منتسب به شیعه است، پژوهش کرده است و بسیاری از کژیهایی را که به آنان نسبت میدهند، رد میکند. سید محمد حسن امین بر این کتاب تقریظ نوشته است.
علی عزیز ابراهیم در مقدمهاش جدایی میان مذاهب اسلامی را عاملی برای بیخبری امت اسلام از یکدیگر و سوء برداشتهای فرقهها میداند. بهویژه آنکه مسلمانان، بسیاری از مطالب دروغین و اختلافافکن را از نوشتههای دشمنان و مغرضانی که در لباس مستشرق و مبلغ مسیحی میان مسلمانان فتنه میانگیزند، دریافت میکنند[۱]. او در اینباره، فصلی از کتاب را به افشای دسیسههای مستشرقان ویژه نموده است[۲].
نویسنده، مدعی است که خوانندگان با دلیل و برهان، حقایق زیر را خواهند یافت:
- علویان، مسلمانان شیعه و موحّدند که خداوند را از هر شباهتی با مخلوقات منزّه میدانند؛
- آنان به نبوّت سیّد پیامبران، حضرت محمّد(ص) و امامت پیشوایان دوازدهگانه از اهل بیت پیامبر(ع) اعتراف دارند؛
- آنان عربهای خالصند که چیزی داخل در نسبشان نشده است؛
- علّت غُلوّی که عارض آنان شده است، عزلت، گوشهگیری، محرومیت و جهل بوده است؛
- آنان بهجای اسلام بهعنوان دین و عربیت بهعنوان نسب و تشیع به عنوان مذهب، هیچ بدیل دیگری را نمیپذیرند؛
- بیشتر علویان نه حلول و نه تناسخ را قبول نداشته و صوفیانشان نیز قائل به تجلیاند (نه حلول)؛
- آنان خیر قضا و قدر را از ناحیه خداوند و شرّ آن را از ناحیه نفوس میدانند. آنان نه جبر و نه تفویض را نمیپذیرند؛
- اهلبیت(ع) در نگاه آنان، فرع حقیقت محمّدیه و انسانهایی ویژه و معصومند؛
- طریقه صوفیه (جُنبلانیه خصیبیه) دین نیست، بلکه از کمال ایمان محسوب میشود؛
- اسم حقیقی اینان «علویون» است و اسم «نصیریه» از سوی دشمنان به آنان اطلاق شده است[۳].
سید محمد حسن امین در تقریظ خود، این کتاب را ارج والایی نهاده است که توانسته پرده از چهره تاریخی عالمان، ادیبان، شاعران و صوفیان این فرقه بگشاید و اساس تشیع آنان را ثابت کند[۴].
پانویس
منابع مقاله
خطبه، تقریظ و متن کتاب.