درود و درد: تفاوت میان نسخه‌ها

}}

محبوب من! نامه را كه گشودم، قدرى عطشم فرو نشست... نوشته بودى: آنگاه كه دلتنگ ما شدى، وقتى سراغ ما را در دل جستى، آن زمان كه دستان بى‌رحم بغض، گلويت را فشرد و هر هنگام پاكى احساست، ما را طلب كرد، دسته‌اى ياس بردار و ببوى و از حرير گلبرگ‌هايش، قامت ساقه‌هايش و دفتر برگ‌هايش بخوان نام ما را: «سلام على آل ياسين».