شرح دیوان ابن الفارض: تفاوت میان نسخه‌ها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' الدین' به 'الدین') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' :' به ': ') |
||
| خط ۴۰: | خط ۴۰: | ||
قصاید شیخ عارف [[ابن فارض، عمر بن علی|شرف‌الدین ابوحفص عمر بن فارض]] از قصاید شیرینی است که حاوی الفاظ و معانی شریفی در محبت الهی و تقرب به اوست؛ شارحان و محققان در گذر زمان‌ها در شرح دقایق و بیان معانی این قصاید کوشیده‌اند. [[ابن فارض، عمر بن علی|ابن فارض]] نوه‌ای دارد به نام علی که قصاید او را در دیوانی جمع کرد که همان دیوان معروف موجودی است که در دسترس همگان قرار دارد. | قصاید شیخ عارف [[ابن فارض، عمر بن علی|شرف‌الدین ابوحفص عمر بن فارض]] از قصاید شیرینی است که حاوی الفاظ و معانی شریفی در محبت الهی و تقرب به اوست؛ شارحان و محققان در گذر زمان‌ها در شرح دقایق و بیان معانی این قصاید کوشیده‌اند. [[ابن فارض، عمر بن علی|ابن فارض]] نوه‌ای دارد به نام علی که قصاید او را در دیوانی جمع کرد که همان دیوان معروف موجودی است که در دسترس همگان قرار دارد. | ||
جمعی از علما به شرح این دیوان اهتمام داشته‌اند و از اهم این شروح، شرح شیخ [[بورینی، حسن بن محمد|حسن بورینی]] و شرح شیخ [[نابلسی، عبدالغنی بن اسماعیل|عبدالغنی نابلسی]] است. مرحوم [[غالب، رشید|رشید غالب]] لبنانی این دو شرح را در یک کتاب جمع کرده است که همین کتاب حاضر باشد. رشید غالب در مقدمه بر کتاب متذکر می‌شود که : اولا او شرح بورینی را به صورت کامل ذکر کرده است، سپس به آخر شرح هر بیت، گزیده‌ای از کلام [[نابلسی، عبدالغنی بن اسماعیل|شیخ نابلسی]] را می‌آورد و قبل از نقل هر چیزی که از کتاب نابلسی نقل می‌کند حرف «ن» و پس از آن «ا ه» را قرار می‌دهد. به استثنای دیباچه دیوان و تذییل عینیه و میمیه شیخ علی نوه [[ابن فارض، عمر بن علی|ابن فارض]]<nowiki/>که آن‌ها را به صورت کامل از مجموع شیخ [[نابلسی، عبدالغنی بن اسماعیل|نابلسی]] نقل می‌نماید.<ref>ر.ک: تقدیمیه کتاب، ج1، ص7-3</ref> | جمعی از علما به شرح این دیوان اهتمام داشته‌اند و از اهم این شروح، شرح شیخ [[بورینی، حسن بن محمد|حسن بورینی]] و شرح شیخ [[نابلسی، عبدالغنی بن اسماعیل|عبدالغنی نابلسی]] است. مرحوم [[غالب، رشید|رشید غالب]] لبنانی این دو شرح را در یک کتاب جمع کرده است که همین کتاب حاضر باشد. رشید غالب در مقدمه بر کتاب متذکر می‌شود که: اولا او شرح بورینی را به صورت کامل ذکر کرده است، سپس به آخر شرح هر بیت، گزیده‌ای از کلام [[نابلسی، عبدالغنی بن اسماعیل|شیخ نابلسی]] را می‌آورد و قبل از نقل هر چیزی که از کتاب نابلسی نقل می‌کند حرف «ن» و پس از آن «ا ه» را قرار می‌دهد. به استثنای دیباچه دیوان و تذییل عینیه و میمیه شیخ علی نوه [[ابن فارض، عمر بن علی|ابن فارض]]<nowiki/>که آن‌ها را به صورت کامل از مجموع شیخ [[نابلسی، عبدالغنی بن اسماعیل|نابلسی]] نقل می‌نماید.<ref>ر.ک: تقدیمیه کتاب، ج1، ص7-3</ref> | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
نسخهٔ ۱۷ ژوئن ۲۰۲۳، ساعت ۰۹:۰۰
| شرح دیوان ابن الفارض من شرحی الشیخ بدرالدین الحسن بن محمد البورینی و الشیخ عبدالغنی بن اسماعیل النابلسی | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | غالب، رشید (گردآورنده)
ابن فارض، عمر بن علی (نویسنده) بورینی، حسن بن محمد (شارح) نابلسی، عبدالغنی بن اسماعیل (شارح) نمری، محمد عبدالکریم (مصحح) |
| عنوان‌های دیگر | دیوان ابن الفارض. شرح |
| ناشر | دار الکتب العلمیة |
| مکان نشر | لبنان - بیروت |
| سال نشر | 1424ق. = 2003م. |
| چاپ | چاپ یکم |
| موضوع | ابن فارض، عمر بن علی، 576 - 632ق. دیوان - تاریخ و نقد شعر عربی - قرن 7ق. |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 2 |
| کد کنگره | /د98 غ2 / 4244 PJA |
شرح دیوان ابن الفارض من شرحی الشیخ بدرالدین الحسن بن محمد البورینی(م 1024ق) و الشیخ عبدالغنی بن اسماعیل النابلسی(م1143ق) با عنوان مختصر شرح دیوان ابن فارض، عنوان اثری است 2 جلدی به زبان عربی که با کوشش رشید بن غالب(م 1306ق) لبنانی گردآوری شده است.
قصاید شیخ عارف شرف‌الدین ابوحفص عمر بن فارض از قصاید شیرینی است که حاوی الفاظ و معانی شریفی در محبت الهی و تقرب به اوست؛ شارحان و محققان در گذر زمان‌ها در شرح دقایق و بیان معانی این قصاید کوشیده‌اند. ابن فارض نوه‌ای دارد به نام علی که قصاید او را در دیوانی جمع کرد که همان دیوان معروف موجودی است که در دسترس همگان قرار دارد.
جمعی از علما به شرح این دیوان اهتمام داشته‌اند و از اهم این شروح، شرح شیخ حسن بورینی و شرح شیخ عبدالغنی نابلسی است. مرحوم رشید غالب لبنانی این دو شرح را در یک کتاب جمع کرده است که همین کتاب حاضر باشد. رشید غالب در مقدمه بر کتاب متذکر می‌شود که: اولا او شرح بورینی را به صورت کامل ذکر کرده است، سپس به آخر شرح هر بیت، گزیده‌ای از کلام شیخ نابلسی را می‌آورد و قبل از نقل هر چیزی که از کتاب نابلسی نقل می‌کند حرف «ن» و پس از آن «ا ه» را قرار می‌دهد. به استثنای دیباچه دیوان و تذییل عینیه و میمیه شیخ علی نوه ابن فارضکه آن‌ها را به صورت کامل از مجموع شیخ نابلسی نقل می‌نماید.[۱]
پانویس
- ↑ ر.ک: تقدیمیه کتاب، ج1، ص7-3
منابع مقاله
تقدیمیه کتاب.