حائری طهرانی، علی: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه ای تازه حاوی «<div class='wikiInfo'>
[[پرونده:NUR02781.jpg|بندانگشتی» ایجاد کرد.) |
جز (جایگزینی متن - 'آيت الله العظمى' به 'آیت‌الله ') |
||
| خط ۳۶: | خط ۳۶: | ||
وى در سال 1270 ق در كربلا متولد و مدتى در حوزۀ كربلا از علماى بزرگوار آن حوزه استفاده نمود، سپس به سامرا رفته و از محضر مجدّد شيرازى برخوردار شده است و با دستور ايشان(كمى پيش از رحلت معظم له)به سال 1312 ه به تهران هجرت مى‌نمايند و از اعلام معاصر تهران محسوب مى‌گردند. | وى در سال 1270 ق در كربلا متولد و مدتى در حوزۀ كربلا از علماى بزرگوار آن حوزه استفاده نمود، سپس به سامرا رفته و از محضر مجدّد شيرازى برخوردار شده است و با دستور ايشان(كمى پيش از رحلت معظم له)به سال 1312 ه به تهران هجرت مى‌نمايند و از اعلام معاصر تهران محسوب مى‌گردند. | ||
ايشان در نجف نيز از بزرگانى چون | ايشان در نجف نيز از بزرگانى چون آیت‌الله خويى خوشه چينى نموده به مرتبۀ اجتهاد نائل آمد. از مشهور شدن و در معرض فتوى قرار دادن خويش اجتناب ورزيده و در انزوا مشغول تحقيق و تدريس بود و كمتر با كسى معاشرت داشت تا توانست تفسير خود را به اتمام رساند. | ||
در زهد و تقوى كم نظير بود،متجاوز از بيست و دو سال متوالى در مسجد جامع تهران در اوايل شب تفسير قرآن مى‌گفت.مرحوم حسين اثنا عشرى شاه عبد العظيمى صاحب تفسير اثنى عشرى از شاگردان وى بوده است.مرحوم حاج آقا بزرگ در نقباء البشر ذكر خيرى از او دارند و دوران مصاحبت او را يادآور شده است.وفات وى به تاريخ 1340 ق1300/ ش ثبت شده است.(برخى نيز حدود 1353 ق مى‌دانند). | در زهد و تقوى كم نظير بود،متجاوز از بيست و دو سال متوالى در مسجد جامع تهران در اوايل شب تفسير قرآن مى‌گفت.مرحوم حسين اثنا عشرى شاه عبد العظيمى صاحب تفسير اثنى عشرى از شاگردان وى بوده است.مرحوم حاج آقا بزرگ در نقباء البشر ذكر خيرى از او دارند و دوران مصاحبت او را يادآور شده است.وفات وى به تاريخ 1340 ق1300/ ش ثبت شده است.(برخى نيز حدود 1353 ق مى‌دانند). | ||
نسخهٔ ۴ نوامبر ۲۰۱۶، ساعت ۲۳:۳۵
| نام | حائری طهرانی، علی |
|---|---|
| نام های دیگر | |
| نام پدر | |
| متولد | |
| محل تولد | کربلای معلی |
| رحلت | 1300 هـ.ش یا 1340 هـ.ق |
| اساتید | |
| برخی آثار | مقتنیات الدرر / نوع اثر: کتاب / نقش: نويسنده |
| کد مولف | AUTHORCODE2781AUTHORCODE |
مير سيد على حائرى فرزند حسين بن يونس لاريجانى حائرى معروف به بهشتى عالم،فاضل،اديب،لغوى،محدث،فقيه و مفسر از اعلام شيعه در قرن چهاردهم هجرى مى‌باشد.
وى در سال 1270 ق در كربلا متولد و مدتى در حوزۀ كربلا از علماى بزرگوار آن حوزه استفاده نمود، سپس به سامرا رفته و از محضر مجدّد شيرازى برخوردار شده است و با دستور ايشان(كمى پيش از رحلت معظم له)به سال 1312 ه به تهران هجرت مى‌نمايند و از اعلام معاصر تهران محسوب مى‌گردند.
ايشان در نجف نيز از بزرگانى چون آیت‌الله خويى خوشه چينى نموده به مرتبۀ اجتهاد نائل آمد. از مشهور شدن و در معرض فتوى قرار دادن خويش اجتناب ورزيده و در انزوا مشغول تحقيق و تدريس بود و كمتر با كسى معاشرت داشت تا توانست تفسير خود را به اتمام رساند.
در زهد و تقوى كم نظير بود،متجاوز از بيست و دو سال متوالى در مسجد جامع تهران در اوايل شب تفسير قرآن مى‌گفت.مرحوم حسين اثنا عشرى شاه عبد العظيمى صاحب تفسير اثنى عشرى از شاگردان وى بوده است.مرحوم حاج آقا بزرگ در نقباء البشر ذكر خيرى از او دارند و دوران مصاحبت او را يادآور شده است.وفات وى به تاريخ 1340 ق1300/ ش ثبت شده است.(برخى نيز حدود 1353 ق مى‌دانند).
وابسته‌ها
مقتنیات الدرر / نوع اثر: کتاب / نقش: نويسنده