۱۰۶٬۳۳۳
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'می شود' به 'می‌شود'
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'می یابد' به 'می‌یابد') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'می شود' به 'می‌شود') |
||
| خط ۱۱۰: | خط ۱۱۰: | ||
'''بخش پنجم: دیدگاه‌های روایی و اصولی در استنباطات فقهی حضرت امام''' | '''بخش پنجم: دیدگاه‌های روایی و اصولی در استنباطات فقهی حضرت امام''' | ||
در نظر حضرت امام شهرت روایی، معتبر و جبران کننده ضعف سند است و از این نظر، ایشان روایت مرسله [[ابن بابویه، ابوجعفر، محمد بن علی|صدوق]] را در بحث (ولایت فقیه) معتبر می‌دانند. ایشان همچنین بر شهرت عملی، به ویژه شهرت بین قدما، تأکید دارند و معتقدند: شهرت عملی علاوه بر جبران ضعف سند، در هنگام تعارض باعث سقوط حجیت روایت غیر مشهور | در نظر حضرت امام شهرت روایی، معتبر و جبران کننده ضعف سند است و از این نظر، ایشان روایت مرسله [[ابن بابویه، ابوجعفر، محمد بن علی|صدوق]] را در بحث (ولایت فقیه) معتبر می‌دانند. ایشان همچنین بر شهرت عملی، به ویژه شهرت بین قدما، تأکید دارند و معتقدند: شهرت عملی علاوه بر جبران ضعف سند، در هنگام تعارض باعث سقوط حجیت روایت غیر مشهور می‌شود. | ||
حاصل این بحث آن که فقه [[موسوی خمینی، سید روح‌الله|امام خمینی]] بر مکتب (وثوق صدوری) استوار است و ایشان هر قرینه ای را که موجب اعتبار روایت شود، معتبر می‌دانند. این شیوه ی فقهی در بنیاد تاریخ فقاهت ریشه دارد. از جمله مسائلی که حضرت امام آن را زنده کرد و بار دیگر در استنباط های فقهی به جریان انداخت، رسیدگی به متن روایت و ارزیابی آن با اصول خدشه ناپذیر دین و جوهره ی شریعت است. ایشان اظهار داشتند باید همانند دوران نزدیک به صدر اسلام، در متن روایت بررسی لازم به عمل آید و هرگاه مضمون روایتی با مبانی دین و اصول شریعت و حکم قطعی عقل ناسازگاری داشته باشد، کنار نهاده شود. | حاصل این بحث آن که فقه [[موسوی خمینی، سید روح‌الله|امام خمینی]] بر مکتب (وثوق صدوری) استوار است و ایشان هر قرینه ای را که موجب اعتبار روایت شود، معتبر می‌دانند. این شیوه ی فقهی در بنیاد تاریخ فقاهت ریشه دارد. از جمله مسائلی که حضرت امام آن را زنده کرد و بار دیگر در استنباط های فقهی به جریان انداخت، رسیدگی به متن روایت و ارزیابی آن با اصول خدشه ناپذیر دین و جوهره ی شریعت است. ایشان اظهار داشتند باید همانند دوران نزدیک به صدر اسلام، در متن روایت بررسی لازم به عمل آید و هرگاه مضمون روایتی با مبانی دین و اصول شریعت و حکم قطعی عقل ناسازگاری داشته باشد، کنار نهاده شود. | ||
| خط ۱۲۲: | خط ۱۲۲: | ||
فرمودند: احتیاط لازم در شب‌های مهتاب آن است که صبر کند تا سفیده صبح در افق ظاهر شود و غلبه کند بر روشنایی مهتاب، و این حکم در روشنی برق و شب‌های ابری نیست. و در روزه، احتیاط کنند و شب‌های مهتاب، اگر چه ب عید نیست که لازم نباشد امساک قبل از آنچه ذکر شد. | فرمودند: احتیاط لازم در شب‌های مهتاب آن است که صبر کند تا سفیده صبح در افق ظاهر شود و غلبه کند بر روشنایی مهتاب، و این حکم در روشنی برق و شب‌های ابری نیست. و در روزه، احتیاط کنند و شب‌های مهتاب، اگر چه ب عید نیست که لازم نباشد امساک قبل از آنچه ذکر شد. | ||
امام خمینی در متن رساله می‌نویسند: چیزی که غفلت در آن زیاد وارد | امام خمینی در متن رساله می‌نویسند: چیزی که غفلت در آن زیاد وارد می‌شود، در حالی که امور فرعی مهمی بر آن مترتب می‌گردد، طلوع فجر در شب‌های مهتابی است که ده دقیقه یا کمتر یا بیشتر از دیگر شب‌ها تأخیر دارد و این تأخیر به سبب اختلاف نور ماه و نزدیکی آن به افق شرقی است…. | ||
نتیجه و ماحصل کلام در این بحث این است که آیا ملاک معتبر در عارض شدن و دمیدن قمر، دمیدن فعلی است یا اعم است از فعلی و تقدیری…. | نتیجه و ماحصل کلام در این بحث این است که آیا ملاک معتبر در عارض شدن و دمیدن قمر، دمیدن فعلی است یا اعم است از فعلی و تقدیری…. | ||