۸۳٬۲۷۴
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'می نمودند' به 'می‌نمودند'
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'ده اند' به 'ده‌اند') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'می نمودند' به 'می‌نمودند') |
||
| خط ۴۴: | خط ۴۴: | ||
از ديگر کتاب‌هاى مؤلف تبصرة العوام مى‌توان از الفصول التامة في هداية العامة ونيز نزهة الكرام و بستان العوام نام برد كه به عربى نوشته شده‌اند.چنانكه از عنوان اين سه كتاب برمى‌آيد و خود مؤلف نيز در آخر نزهة الكرام اشاره كرده، وى براى ترويج مذهب شيعى و براى تودۀ عوام كتاب مى‌نوشته است. | از ديگر کتاب‌هاى مؤلف تبصرة العوام مى‌توان از الفصول التامة في هداية العامة ونيز نزهة الكرام و بستان العوام نام برد كه به عربى نوشته شده‌اند.چنانكه از عنوان اين سه كتاب برمى‌آيد و خود مؤلف نيز در آخر نزهة الكرام اشاره كرده، وى براى ترويج مذهب شيعى و براى تودۀ عوام كتاب مى‌نوشته است. | ||
شیخ منتجب‌الدین بن بابویه گوید: من ایشان و برادرش سید مجتبی رازی را زیارت کردم، هر دو عالم و صالح و محدث بودند و آن دو بزرگوار از مفید عبدالرحمن بن احمد نیشابوری که از شاگردان شیخ طوسی است روایت | شیخ منتجب‌الدین بن بابویه گوید: من ایشان و برادرش سید مجتبی رازی را زیارت کردم، هر دو عالم و صالح و محدث بودند و آن دو بزرگوار از مفید عبدالرحمن بن احمد نیشابوری که از شاگردان شیخ طوسی است روایت می‌نمودند و چنانچه مقدس اردبیلی در حدیقة الشیعه نقل نموده و هم در اوائل کتاب تبصره العوام فارسی که درباره مذاهب مختلفه نوشته مشهور به علم الهدی بود مانند همنامش سید شریف مرتضی علم الهدی گوید: ابوالرضا فضل الله فرزند علی راوندی از او و برادرش روایت نموده و نیز......ابوعبدالله جعفر دوربنی طرشتی که قبرش در طرشت تهران زیارتگاه مردم است، از او روایت نموده و هم قطب راوندی و ابن شهر آشوب و شجاع‌الدین محمد بن احمد بن محمد نیشابوری و بیهقی از او روایت نموده‌اند. | ||
اشکوری در کتاب محبوب‌القلوب گوید: بین این علم‌الهدی و امام غزالی مناظراتی واقع شده که صاحب الذریعه در کتابش از آن یاد کرده است.<ref>ر.ک، اختران فروزان ری و طهران، محمد شریف رازی، صص249-251 چاپ مکتبة الزهرا(ع)، فم، ایران</ref> | اشکوری در کتاب محبوب‌القلوب گوید: بین این علم‌الهدی و امام غزالی مناظراتی واقع شده که صاحب الذریعه در کتابش از آن یاد کرده است.<ref>ر.ک، اختران فروزان ری و طهران، محمد شریف رازی، صص249-251 چاپ مکتبة الزهرا(ع)، فم، ایران</ref> | ||