بررسی اعتبار احادیث مرسل

بررسی اعتبار احادیث مرسل
پدیدآوران	ربانی، محمد حسن (نويسنده) دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم. شعبه خراسان (تهيه کننده)
ناشر	بوستان کتاب قم (انتشارات دفتر تبليغات اسلامی حوزه علميه قم)
مکان نشر	ایران - مشهد مقدس
سال نشر	1389ش
چاپ	1
شابک	‎-
موضوع	احادیث - نقد و تفسیر - احادیث مرسل - نقد و تفسیر - حدیث - نقد و تفسیر
زبان	فارسی
تعداد جلد	1
کد کنگره	‎‏/‎‏ر‎‏8‎‏ب‎‏4 111/6 BP
نورلایب	مطالعه و دانلود pdf

بررسی اعتبار حدیث مرسل نوشته محمدحسن ربانی (متولد 1343ق)، از جهات مختلف و به شیوه استدلالی اعتبار احادیث مرسل را از دیدگاه مذهب تشیع مورد مداقّه قرار داده است.

میراث ارزشمند اهل‌بیت(ع) و سرمایه معنوی شیعه، مستند و محکم است، زیرا سند، تکیه‌گاه حدیث است و اعتبار حدیث در گرو آن است، اما درعین‌حال عده‌ای از دانشمندان بنای خود را در نوشتارهایشان بر عدم ذکر سند گذاشته بودند و گاهی سند را ذکر نمی‌کردند. حدیثی که سند آن ذکر نشود یا بخشی از آن ذکر شود یا مجمل ذکر گردد، مرسل است و حدیث مرسل در پاره‌ای موارد اعتبار دارد و در موارد دیگر، تنها شاهد و مقوی سایر روایات است. نویسنده در این نوشتار درباره حدیث مرسل و زوایای آن به تحقیق و تفحص پرداخته و پس از طرح چگونگی شناسایی حدیث مرسل، درباره اعتبار آن سخن گفته است.‏

مباحث در پنج فصل تنظیم شده است: سند، گونه‌های ارسال، حجیت مراسیل، ادله اعتبار و عدم اعتبار مراسیل و علل ارسال سند.

دانشمندان شیعه و اهل‌سنت درباره حجیت روایات مرسل اقوال گوناگونی دارند که همگی به سه قول باز می‌گردد: حجیت به طور مطلق، نفی به طور مطلق و تفصیل. علمای علم الحدیث و اصول در منابع مختلف این بحث را بررسی کرده‌اند. فقیهانی همانند محقق حلی، شهید ثانی و آیت‌الله خویی از مدافعان عدم اعتبار روایت مرسل هستند.‏

فقیهانی که قائل به اعتبار مرسلات برخی از اصحاب شده‌اند، برای آن وجوهی ذکر کرده‌اند که عمده آن‌ها به دو نکته باز می‌گردد: اول اینکه استقرائاً دانسته شده که این مشایخ بزرگوار، مثل محمد بن ابی عمیر و غیر او تنها از ثقات روایت می‌کنند و از راویان غیر ثقه روایت نمی‌کنند. دیگر آنکه کتب تراجم نیز آن‌ها را در نهایت وثاقت ستوده‌اند و گفته‌اند که آن‌ها جز از راوی ثقه روایت نمی‌کنند.‏

اعتبار مراسیل مشروط به این است که سند تا مشایخ صحیح و معتبر باشد، تا بتوان گفت ارسال پس از آن‌ها ضرری ندارد، نه اینکه روایت در صدر سند مرسل باشد؛ زیرا در این صورت دیگر هیچ‌گونه روایتی را نمی‌توان مردود دانست و ارسال اصلاً باعث ضعف نخواهد بود.‏

فهرست مطالب در ابتدا و فهرست آیات، روایات، اشخاص و موضوعات در پایان کتاب آمده است.

منابع مقاله

پیشگفتار و متن کتاب.