شاهنامه فردوسی (نشر قطره): تفاوت میان نسخه‌ها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' الدین' به 'الدین') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'مالدین' به 'مالدین') |
||
| خط ۳۴: | خط ۳۴: | ||
شاهنامه به علت ازدست‌رفتن بیشتر آثار نظم و نثر فارسی پیش از [[فردوسی، ابوالقاسم|فردوسی]]، بزرگ‌ترین گنجینه واژگان زبان فارسی بشمار می‌رود.<ref>ر.ک: خالقی مطلق، جلال، ص514</ref> | شاهنامه به علت ازدست‌رفتن بیشتر آثار نظم و نثر فارسی پیش از [[فردوسی، ابوالقاسم|فردوسی]]، بزرگ‌ترین گنجینه واژگان زبان فارسی بشمار می‌رود.<ref>ر.ک: خالقی مطلق، جلال، ص514</ref> | ||
[[فردوسی، ابوالقاسم|فردوسی]] از شاهنامه و مأخذ خود بارها به لفظ «نامه»، «نامه باستان»، «نامه خسروان»، «نامه شهریار» و نظایر آن نام برده، ولی جایی اثر خود را «شاهنامه» یا به‌ضرورت وزن «شهنامه» ننامیده است؛ اما چون همه منابع پس از [[فردوسی، ابوالقاسم|فردوسی]]، کتاب او را به این عنوان نامیده‌اند و همچنین در همه دست‌نویس‌های این کتاب و ترجمه عربی [[بنداری، | [[فردوسی، ابوالقاسم|فردوسی]] از شاهنامه و مأخذ خود بارها به لفظ «نامه»، «نامه باستان»، «نامه خسروان»، «نامه شهریار» و نظایر آن نام برده، ولی جایی اثر خود را «شاهنامه» یا به‌ضرورت وزن «شهنامه» ننامیده است؛ اما چون همه منابع پس از [[فردوسی، ابوالقاسم|فردوسی]]، کتاب او را به این عنوان نامیده‌اند و همچنین در همه دست‌نویس‌های این کتاب و ترجمه عربی [[بنداری، قوامالدین|قوامالدین بنداری]] عنوان آن «شاهنامه» است، دیگر تردیدی نمی‌ماند که عنوان کتاب در اصل هم «شاهنامه» بوده است که ترجمه فارسی «خداینامگ» در پهلوی است.<ref>ر.ک: همان، ص513-512</ref> | ||
در باب فرهنگ شاهنامه، غیر از لغت شاهنامه [[بغدادی، عبدالقادر بن عمر|عبدالقادر بغدادی]]، فرهنگ شاهنامه اثر [[وولف، ف|ف. وولف]]، را می‌توان یاد کرد. از میان مهم‌ترین پژوهش‌ها نیز به حماسه ملی ایران نوشته [[نولدکه، تئودور|تئودور نولدکه]] می‌توان اشاره کرد.<ref>ر.ک: مقدمه، ص9؛ خالقی مطلق، جلال، ص518</ref> | در باب فرهنگ شاهنامه، غیر از لغت شاهنامه [[بغدادی، عبدالقادر بن عمر|عبدالقادر بغدادی]]، فرهنگ شاهنامه اثر [[وولف، ف|ف. وولف]]، را می‌توان یاد کرد. از میان مهم‌ترین پژوهش‌ها نیز به حماسه ملی ایران نوشته [[نولدکه، تئودور|تئودور نولدکه]] می‌توان اشاره کرد.<ref>ر.ک: مقدمه، ص9؛ خالقی مطلق، جلال، ص518</ref> | ||
نسخهٔ ۲۸ آوریل ۲۰۲۳، ساعت ۰۶:۰۷
| شاهنامه فردوسی | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | فردوسی، ابوالقاسم (نویسنده) |
| ناشر | نشر قطره |
| مکان نشر | ايران - تهران |
| سال نشر | 1379ش. |
| چاپ | چاپ ششم |
| شابک | 964-5958-12-1 |
| موضوع | شعر فارسی- قرن 4ق. |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | 1فا 8 / 4494 PIR |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
شاهنامه فردوسی، بزرگ‌ترین اثر حماسی فارسی و از شاهکارهای حماسی ادبیات جهان، سروده ابوالقاسم فردوسی، متعلق به اواخر قرن چهارم هجری است. شاهنامه مثنوی‌ای در حدود پنجاه هزار بیت در بحر متقارت مثمن محذوف یا مقصور (فعولن فعولن فعولن فعول/فَعَل) و شامل روایات اساطیری و پهلوانی و تاریخی ایران از عهد کیومرث تا پایان روزگار یزدگرد سوم ساسانی است. مأخذ عمده شاهنامه ظاهراً شاهنامه منثور ابومنصوری بوده است.
شاهنامه به علت ازدست‌رفتن بیشتر آثار نظم و نثر فارسی پیش از فردوسی، بزرگ‌ترین گنجینه واژگان زبان فارسی بشمار می‌رود.[۱]
فردوسی از شاهنامه و مأخذ خود بارها به لفظ «نامه»، «نامه باستان»، «نامه خسروان»، «نامه شهریار» و نظایر آن نام برده، ولی جایی اثر خود را «شاهنامه» یا به‌ضرورت وزن «شهنامه» ننامیده است؛ اما چون همه منابع پس از فردوسی، کتاب او را به این عنوان نامیده‌اند و همچنین در همه دست‌نویس‌های این کتاب و ترجمه عربی قوامالدین بنداری عنوان آن «شاهنامه» است، دیگر تردیدی نمی‌ماند که عنوان کتاب در اصل هم «شاهنامه» بوده است که ترجمه فارسی «خداینامگ» در پهلوی است.[۲]
در باب فرهنگ شاهنامه، غیر از لغت شاهنامه عبدالقادر بغدادی، فرهنگ شاهنامه اثر ف. وولف، را می‌توان یاد کرد. از میان مهم‌ترین پژوهش‌ها نیز به حماسه ملی ایران نوشته تئودور نولدکه می‌توان اشاره کرد.[۳]
ترجمه کامل شاهنامه به انگلیسی که از شهرت بسزایی برخوردار است، ترجمه برادران وارنر است (لندن، 1925-1905). به زبان فرانسه نیز هنوز بهترین و مشهورترین ترجمه، همان کار ژول مول است که همسر او پس از مرگ مترجم منتشر کرد (پاریس، 1877-1876).[۴]
در کتاب حاضر، متن کامل شاهنامه ارائه شده است. در ابتدای آن نیز شرح حال و معرفی شاهنامه به نقل از دایرةالمعارف فارسی دکتر مصاحب آمده است.[۵]