ششتری، علی بن عبدالله: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴۱: | خط ۴۱: | ||
|وبگاه رسمی = | |وبگاه رسمی = | ||
|امضا = | |امضا = | ||
| کد مؤلف = AUTHORCODE44841AUTHORCODE | |||
}} | }} | ||
{{کاربردهای دیگر|شوشتری (ابهام زدایی)}} | {{کاربردهای دیگر|شوشتری (ابهام زدایی)}} | ||
نسخهٔ ۷ مارس ۲۰۲۳، ساعت ۱۰:۴۵
| ششتری، علی بن عبدالله | |
|---|---|
 | |
| نام کامل | ابوالحسن ششتری |
| نام پدر | عبدالله |
| ولادت | 610ق |
| محل تولد | ششتر از روستاهای پیرامون منطقه آش (چارچس کنونی) نزدیک به گوادیکس در استان غرناطه اسپانیا، اسپانیا |
| رحلت | صفر 668ق |
| اطلاعات علمی | |
| اساتید | ابن سراقه انصاری شاطبی ابن سبعین |
| برخی آثار | الرسالة الششترية المقاليد الوجودية في الدائرة الوهمية اللطائف الإیمانیة الملکوتیة و الحقائق الإحسانیة الجبروتیة في رسائل العارف بالله الشیخ أحمد بن عجیبة الحسني |
ابوالحسن ششتری (610-668ق)، فقیه، فیلسوف، شاعر و صوفی اندلسی قرن هفتم.
ولادت
ابوالحسن علی بن عبدالله نمیری ششتری، در ششتر از روستاهای پیرامون منطقه آش (چارچس کنونی) نزدیک به گوادیکس در استان غرناطه اسپانیا و احتمالا در 610 به دنیا آمد[۱].
برخی منابع گفته‌اند که پدر ششتری، امیر بود؛ بنابراین شاید در خاندانی به دنیا آمده باشد که قدرت محلی داشتند.
تحصیلات
او فقه مالکی را در جوانی آموخته است، هرچند، از استادان ششتری در فقه اطلاعی نداریم. او مدتی شاگرد قاضی ابن سراقه انصاری شاطبی (متوفای 662ق) نیز بود و از او خرقه گرفت و با توجه به اینکه ابن سراقه به علم حدیث هم اشتغال داشت، شاید ششتری از او حدیث هم شنیده باشد. از دیگر اساتید ایشان ابن سبعین را می‌توان نام برد. درباره تصوف ششتری آگاهی‌های بیشتری داریم. او افزون‌بر خرقه‌ای که از ابن سراقه گرفت و به آن واسطه به طریقت سهروردیه پیوند یافت، در آغاز جوانی به ابومدین تلمسانی علاقه‌مند شد، اما در ملاقاتش با ابن سبعین در شهر بجایه در الجزایر، ابن سبعین تصمیم او را برای پیوستن به تلمسانی نپسندید و با گفتن جملاتی خودستایانه تصمیم ششتری را تغییر داد.
ششتری بسیار سفر کرد، به‌ویژه به شهرهای شمال آفریقا، از جمله فاس در مراکش و قابس در تونس؛ هرچند شاید نام قابس صورت تحریف‌شده نام شهر فارس باشد. مدتی در مصر اقامت کرد و احتمالا در آنجا با طریقت شاذلیه آشنا شد[۲]. همچنین در 650ق در دمشق با نجم‌الدین بن اسرائیل (متوفای677ق) دیدار کرد و مدتی هم در غرناطه مقیم شد.
وفات
سرانجام ششتری در حین مسافرت و در روستای طینه در سرزمین مصر بیمار شد و وصیت کرد در نزدیک‌ترین شهر به آنجا، یعنی در دمیاط، دفن شود. صوفیان همراهش او را به دمیاط بردند و او در 17 صفر 668ق از دنیا رفت و در همان جا به خاک سپرده شد[۳].
آثار
- دیوان أبي‌الحسن الششتري؛
- الرسالة البغدادية؛
- العروة الوثقی في بيان السنن؛
- إحصاء العلوم؛
- المقاليد الوجودية، درباره رمزهای صوفیانه؛
- الرسالة القدسية، در توحید عام و خاص؛
- الرسالة العلمية[۴].
پانویس
منابع مقاله
- عدلونی ادریسی، محمد، مقدمه «ديوان أبي‌الحسن الششتري»، لبنان - بیروت، دارالثقافة، چاپ یکم، 2008م.
- مروّجی، فرزاد، «ششتری، ابوالحسن»، پایگاه مجلات تخصصی نور، دانشنامه جهان اسلام، جلد 27 (شرق‌شناسی - شهادت (1)) (3 صفحه، از 177 تا 179).