گوپاموی، محمد قدرت‌الله: تفاوت میان نسخه‌ها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' »' به '»') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - '« ' به '«') |
||
| خط ۵۴: | خط ۵۴: | ||
وی چون به سن تمییز رسید، کتب درسى فارسى و عربى را پیش بعضى استادان مانند [[مولوى مقيم|مولوى مقیم]] و شیخ [[غلام جيلانى|غلام جیلانى]] و شیخ بدر عالم خواند. در فن شعر از اول شاگرد «[[خوشدل]]» بود و چندى بعد به دست [[سيد شاه‌غلام نصيرالدين سعدى|سید شاه‌غلام نصیرالدین سعدى]] بیعت کرده و در سلسله قادریه درآمد. در اوایل سن بیست و نه سالگى در سال 1227ق، جهت استفاده از صحبت استادان خود «خوشدل» و «خوشنود» به مدراس مهاجرت کرد. مولوى محمد ارتضى على‌خان خوشنود، قدرت را به دربار اعظم جاه نواب کرناتک (1234 - 1241ق) معرفى کرد و قدرت بدین ترتیب در زمره ندماى نوّاب مزبور درآمد.<ref>[https://www.ical.ir/ical/fa/Content/_/%DA%86%D8%A7%D9%BE-%D8%AF%D9%88%D9%85-%D8%AA%D8%B0%DA%A9%D8%B1%D9%87-%D9%86%D8%AA%D8%A7%DB%8C%D8%AC-%D8%A7%D9%84%D8%A7%D9%81%DA%A9%D8%A7%D8%B1-%DA%AF%D9%88%D9%BE%D8%A7%D9%85%D9%88%DB%8C8878 ر.ک: كتابخانه موزه و مركز اسناد مجلس شوراى اسلامى]</ref> | وی چون به سن تمییز رسید، کتب درسى فارسى و عربى را پیش بعضى استادان مانند [[مولوى مقيم|مولوى مقیم]] و شیخ [[غلام جيلانى|غلام جیلانى]] و شیخ بدر عالم خواند. در فن شعر از اول شاگرد «[[خوشدل]]» بود و چندى بعد به دست [[سيد شاه‌غلام نصيرالدين سعدى|سید شاه‌غلام نصیرالدین سعدى]] بیعت کرده و در سلسله قادریه درآمد. در اوایل سن بیست و نه سالگى در سال 1227ق، جهت استفاده از صحبت استادان خود «خوشدل» و «خوشنود» به مدراس مهاجرت کرد. مولوى محمد ارتضى على‌خان خوشنود، قدرت را به دربار اعظم جاه نواب کرناتک (1234 - 1241ق) معرفى کرد و قدرت بدین ترتیب در زمره ندماى نوّاب مزبور درآمد.<ref>[https://www.ical.ir/ical/fa/Content/_/%DA%86%D8%A7%D9%BE-%D8%AF%D9%88%D9%85-%D8%AA%D8%B0%DA%A9%D8%B1%D9%87-%D9%86%D8%AA%D8%A7%DB%8C%D8%AC-%D8%A7%D9%84%D8%A7%D9%81%DA%A9%D8%A7%D8%B1-%DA%AF%D9%88%D9%BE%D8%A7%D9%85%D9%88%DB%8C8878 ر.ک: كتابخانه موزه و مركز اسناد مجلس شوراى اسلامى]</ref> | ||
درسال 1339ق نواب مزبور قدرت را به تولیت مقبرۀ نوّاب عظیم‌الدّوله بهادر (1216-1234ق) پدر خود مأمور کرد و لقب | درسال 1339ق نواب مزبور قدرت را به تولیت مقبرۀ نوّاب عظیم‌الدّوله بهادر (1216-1234ق) پدر خود مأمور کرد و لقب «خان» به وی اعطا کرد. | ||
نواب اعظم جاه در سال 1241 هجری فوت کرد و سپس سراج‌الدوله محمد غوث خان بهادر جنگ (1242-1272ق) جانشین نوّاب اعظم شد و به ریاست کرناتک منصوب گشت. در سال 1260ق، نواب محمد غوث خان ، انجمن ادبی به نام | نواب اعظم جاه در سال 1241 هجری فوت کرد و سپس سراج‌الدوله محمد غوث خان بهادر جنگ (1242-1272ق) جانشین نوّاب اعظم شد و به ریاست کرناتک منصوب گشت. در سال 1260ق، نواب محمد غوث خان ، انجمن ادبی به نام «محفل مشاعرۀ اعظم» تأسیس نمود و دو نفر را به عنوان داور مقرر کرد که یکی ازآن دو نفر قدرت بود . قدرت زاهدی بود شب زنده دار و عابدی بود پرهیزکار.<ref>ر.ک: بیگ بابا پور، یوسف؛، ص50-51</ref> | ||
==وفات== | ==وفات== | ||
نسخهٔ ۱ مارس ۲۰۲۳، ساعت ۲۱:۲۹
| نام | گوپاموی، محمد قدرت‌الله |
|---|---|
| نام‌های دیگر | گوپاموی، محمد قدرةالله بن محمدکامل
قدرت |
| نام پدر | محمدکامل |
| متولد | 1199ق |
| محل تولد | گوپاماو یکى از شهرهاى دارالسلطنه لکهنو هند |
| رحلت | 1281ق |
| اساتید | مولوى مقیم
بدر عالم |
| برخی آثار | تذکره نتائج الافکار |
| کد مؤلف | AUTHORCODE06392AUTHORCODE |
محمد قدرت‌الله خان گوپاموى (1199-1281ق)، شاعر، از علمای متصوفه از سلسله قادریه لکنهو هند، تذکره نویس، از آثار او تذکره نتائج الافکار
ولادت
در سال 1199ق، متولد شد.
خاندان و نسب
«محمد قدرت‌الله خان گوپاموى»، متخلص به قدرت است. نسبش به بیست و سه واسطه به قاسم بن محمد بن ابى‌بکر مى‌رسد که از فقهاى سبعه مدینه بود و سلسله صوفیه نقشبندیه به او منتهى مى‌شود. اسلاف مؤلف از عربستان به هندوستان آمده و در قنوج اقامت جستند و از آنجا یکى از اجداد مؤلف در اواخر سلطنت غوریان (571 - 612ق)، در گوپامو یا گوپامن یا گوپاماو که یکى از شهرهاى دارالسلطنه لکهنو و در نواحى استان اختر (اود) بود، سکونت گزید و با شرفا و اهالى محترم آنجا روابط و هم نسبتى پیدا کرد و نظر به تقوى و صلاح و دیانت و امانت، او را به نیابت صدارت (ریاست) برگزیدند و به این سمت، مأمور و منصوب کردند.
تحصیلات
وی چون به سن تمییز رسید، کتب درسى فارسى و عربى را پیش بعضى استادان مانند مولوى مقیم و شیخ غلام جیلانى و شیخ بدر عالم خواند. در فن شعر از اول شاگرد «خوشدل» بود و چندى بعد به دست سید شاه‌غلام نصیرالدین سعدى بیعت کرده و در سلسله قادریه درآمد. در اوایل سن بیست و نه سالگى در سال 1227ق، جهت استفاده از صحبت استادان خود «خوشدل» و «خوشنود» به مدراس مهاجرت کرد. مولوى محمد ارتضى على‌خان خوشنود، قدرت را به دربار اعظم جاه نواب کرناتک (1234 - 1241ق) معرفى کرد و قدرت بدین ترتیب در زمره ندماى نوّاب مزبور درآمد.[۱]
درسال 1339ق نواب مزبور قدرت را به تولیت مقبرۀ نوّاب عظیم‌الدّوله بهادر (1216-1234ق) پدر خود مأمور کرد و لقب «خان» به وی اعطا کرد.
نواب اعظم جاه در سال 1241 هجری فوت کرد و سپس سراج‌الدوله محمد غوث خان بهادر جنگ (1242-1272ق) جانشین نوّاب اعظم شد و به ریاست کرناتک منصوب گشت. در سال 1260ق، نواب محمد غوث خان ، انجمن ادبی به نام «محفل مشاعرۀ اعظم» تأسیس نمود و دو نفر را به عنوان داور مقرر کرد که یکی ازآن دو نفر قدرت بود . قدرت زاهدی بود شب زنده دار و عابدی بود پرهیزکار.[۲]
وفات
احتمالا سال وفات او 1281ق، است.[۳]
آثار
از قدرت، دو دیوان فارسى به‌جاى مانده است.
منظومه‌هایى نیز بدو نسبت داده‌اند که عبارتند از:
- ازهار قدرت؛
- اکوان قدرت؛
- تماشاى قدرت؛
- کیمیاى قدرت؛
- گلزار قدرت؛
- مجراى قدرت؛
- گلزار عشرت.
رساله‌هاى وی
- حکایات قدرت؛
- رفعات قدرت؛
- عجایب قدرت؛
- تذکره نتایج الافکار.
پانويس
- ↑ ر.ک: كتابخانه موزه و مركز اسناد مجلس شوراى اسلامى
- ↑ ر.ک: بیگ بابا پور، یوسف؛، ص50-51
- ↑ ر.ک: كتابخانه موزه و مركز اسناد مجلس شوراى اسلامى
منابع مقاله
- بیگ بابا پور، یوسف؛، تذکره نتائج الأفکار و سنت تذکره نویسی فارسی در هند، پایگاه مجلات تخصصی نور، کتاب ماه ادبیات مرداد 1388 - شماره 142 (8 صفحه - از 48 تا 55)
- کتابخانه موزه و مرکز اسناد مجلس شوراى اسلامى