با سالکان وادی نور: تفاوت میان نسخه‌ها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' ]]' به ']]') |
||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
| پدیدآوران = | | پدیدآوران = | ||
[[نجفی قمشه‌ای، قدرت‌الله]] (نويسنده) | [[نجفی قمشه‌ای، قدرت‌الله]] (نويسنده) | ||
[[میرمسیب، سید مهدی ]] (مصحح) | [[میرمسیب، سید مهدی]] (مصحح) | ||
|زبان | |زبان | ||
| زبان = فارسی | | زبان = فارسی | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۶ فوریهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۰:۵۵
| با سالکان وادی نور | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | نجفی قمشه‌ای، قدرت‌الله (نويسنده) میرمسیب، سید مهدی (مصحح) |
| ناشر | سلمان آزاده |
| مکان نشر | ایران - قم |
| سال نشر | 1384ش |
| چاپ | 1 |
| شابک | - |
| موضوع | حج - خاطرات - حج - شعر - شعر مذهبی - قرن 14 - عربستان سعودی - سیر و سیاحت - قرن 20م. |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | /ن3ب2 188/8 BP |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
با سالکان وادی نور، از آثار قدرت‌الله نجفی قمشه‌ای (متولد 1319ش)، شرح اسرار و حکمت‌های مناسک حجّ در قالب نظم و نثر برای عموم مردم است. این مباحث با زبان ساده و گاه با لهجه عامیانه آمده و به گفته نویسنده، مناسک به زبان بچه‌ها است[۱].
البته نویسنده می‌گوید: منظور از بچه‌ها همه انسان‌ها هستند[۲].
نویسنده متواضعانه و صمیمانه تأکید کرده که مناسک حجّ را دست‌وپاشکسته برای بچه‌ها با گویش محلّی سروده است[۳].
این کتاب با اشعاری از نویسنده آغاز شده که در رثای 3 نفر سروده است:
- دختر 7 ساله‌اش که بر اثر سرطان از دنیا رفت؛
- برادرزاده‌اش حجت‌الاسلام حسن نجفی که در سال 1374ش با مرگ ناگهانی رحلت کرد؛
- شهید مرتضی باقی [۴].
این منظومه 296 بیتی با این بیت شروع شده است:
| بچّه‌ها سفر خوشِ سفر خوشِ | خاطرش تلخ و شیرین و تُرُشِ[۵] |
قدرت‌الله نجفی قمشه‌ای در توضیح این بیت:
| بچه‌ها گفته ما شیرین بود | شیوه بچگى ما این بود |
نوشته است: چون داستان این رساله در بیان بعضى از ظاهر و باطن حجّ و حقایق و معارفِ فهرست‌گونه سیر و سلوک بود، إن‌شاءالله براى همه شیرین افتاده باشد و این کلمات سبک و سنگین و چاق و لاغر را شیوه بچگى ما بدانید. بالاخره براى اینکه براى همگان دل‌نشین باشد، مثل بچه‌اى که مى‌خواهد تازه راه بیفتد و راهرو شود، ما افتان‌وخیزان و دست‌وپاشکسته شعر را گفتیم [۶].
نویسنده در توضیح این مصراع که «اگه غافل بشینیم دل مى‌سوزه»، نوشته است: امان از غفلت و خواب آن، که چه بلاى بزرگى است و چگونه هستی دل در این آتش بزرگ مى‌سوزد. خواجه عبدالله انصارى در «منازل السائرين»، اولین منزل و نخستین مرحله سیر و سلوک و عرفان عملى را بیدارى از خواب غفلت مى‌داند؛ زیرا با غفلت، هیچ سفرى نمى‌توان انجام داد و اصلاً انسان غافل، مانند کسى است که در خواب سنگینى فرو رفته و هرچه به سر او بیاید، متوجه نمى‌شود، تا آنجا که دل بر اثر غفلت به آتش خدا سوزانده شود [۷].
نویسنده بعد ازگذشت 12 سال از سرودن مناسک حجّ، شرح بر این منظومه را در کنار کعبه، عید غدیر 1413ق، به پایان رسانده است [۸].
پانویس
منابع مقاله
مقدمه و متن کتاب.