ابن معروف، محمد بن عبدالخالق: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
| اندازه تصویر = | | اندازه تصویر = | ||
| توضیح تصویر = | | توضیح تصویر = | ||
| نام کامل = | | نام کامل = محمد بن عبدالخالق بن معروف | ||
| نام‌های دیگر = | | نام‌های دیگر = | ||
| لقب = | | لقب = | ||
| خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
| نسب = | | نسب = | ||
| نام پدر = | | نام پدر = | ||
| ولادت = | | ولادت = نهم هجری | ||
| محل تولد = | | محل تولد = | ||
| کشور تولد = | | کشور تولد = | ||
| محل زندگی = | | محل زندگی = گیلان | ||
| رحلت = | | رحلت = 883ق | ||
| شهادت = | | شهادت = | ||
| مدفن = | | مدفن = | ||
| خط ۲۴: | خط ۲۴: | ||
| مذهب = | | مذهب = | ||
| پیشه = | | پیشه = | ||
| منصب = | | منصب = ادیب و فرهنگ‌نویس | ||
| پس از = | | پس از = | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
| خط ۳۷: | خط ۳۷: | ||
| علایق پژوهشی = | | علایق پژوهشی = | ||
| سبک نوشتاری = | | سبک نوشتاری = | ||
| آثار = | | آثار = [[فرهنگ کنز اللغات]] | ||
| وبگاه = | | وبگاه = | ||
| امضا = | | امضا = | ||
| خط ۷۲: | خط ۷۲: | ||
[[رده:زندگی‌نامه]] | [[رده:زندگی‌نامه]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 اسفند 1401]] | ||
[[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ اسفند 1401 توسط حسن باقی زاده]] | [[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ اسفند 1401 توسط حسن باقی زاده]] | ||
[[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ اسفند 1401 توسط فریدون سبحانی]] | [[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ اسفند 1401 توسط فریدون سبحانی]] | ||
نسخهٔ ۲۶ فوریهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۰۷:۵۵
| ابن معروف، محمد بن عبد الخالق | |
|---|---|
 | |
| نام کامل | محمد بن عبدالخالق بن معروف |
| ولادت | نهم هجری |
| محل زندگی | گیلان |
| رحلت | 883ق |
| منصب | ادیب و فرهنگ‌نویس |
| اطلاعات علمی | |
| برخی آثار | فرهنگ کنز اللغات |
محمد بن عبدالخالق بن معروف (متوفی 883ق)، ادیب و فرهنگ‌نویس.
ولادت
درباره تاریخ ولادت و سیره و زندگی او اطلاعی نداریم. مذهب ایشان زیدیه جارودی بوده است و در قرن نهم هجری در گیلان زندگی می‌کرد. [۱]
وفات
سرانجام در سال 883 ق درگذشت. [۲] [۳]
آثار
تنها یادگار برجای‌مانده از ایشان کتاب کنزاللغة و یا کنزاللغات است که این کتاب را ایشان به نام سلطان محمد کارکیا از پادشاهان گیلان (851-883) و پسرش کارکیا میرزاعلی نوشته است. [۴] [۵]
این کتاب از بدو تألیف مورداستفاده طالبان علم بود. مؤلف در گردآوری این کتاب از قرآن و اکثر کتاب‌های لغت عربی و تفسیر، حدیث، فقه و طب بهره برده است. [۶]
پانويس
منابع مقاله
- علوی نصر، رضا، مقدمه مصحح کتاب فرهنگ کنزاللغات عربی - فارسی، محمد بن عبدالخالق بن معروف، تهران - ایران، مکتبة المرتضویة، بی‌تا.
- نصیری، محمدرضا، اثرآفرینان، تهیه و تدوین حسین محدث‌زاده- حبیب‌الله عباسی، تهران، انتشارات انجمن آثار و مفاخر فرهنگی، چاپ دوم، 1384.
- آقابزرگ تهرانی، محمد محسن، الذریعة الی تصانیف الشیعة، لبنان، بیروت، دارالأضواء، 1403ق-1983م.
- مشار، خان‌بابا، مؤلفین کتب چاپی فارسی و عربی از آغاز چاپ تا کنون، بی‌نا، بی‌جا، 1340ش.