شرح دعای عرفه امام حسین علیه‌السلام: تفاوت میان نسخه‌ها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
}} | }} | ||
'''شرح دعای عرفه امام حسین(ع)'''، نوشته سید محمدتقی بن محمدباقر نقوی قائنی خراسانی ( | '''شرح دعای عرفه امام حسین(ع)'''، نوشته [[نقوی قائنی، سید محمدتقی|سید محمدتقی بن محمدباقر نقوی قائنی خراسانی]] (1308-1398ش) است. شارح این دعا را به 85 قسمت تقسیم و هریک را عنوان‌گذاری کرده و بعد به‌صورت تفکیکی (غیر مزجی) به شرح و تفسیر آن پرداخته است. | ||
نویسنده با بیان اینکه کتاب حاضر را بر اثر تشویق برادران ایمانی و دوستان روحانی تألیف کرده، افزوده: تاکنون شرحی جامع بر دعای عرفه امام حسین(ع) نوشته نشده است و تفسیر چنین دعایی که حاوی عبارات عرفانی است، بدون آگاهی از قواعد فلسفه و اصطلاحات عرفان میسور نیست<ref>ر.ک: مقدمه نویسنده، ص8</ref>. | نویسنده با بیان اینکه کتاب حاضر را بر اثر تشویق برادران ایمانی و دوستان روحانی تألیف کرده، افزوده: تاکنون شرحی جامع بر دعای عرفه [[امام حسین(ع)]] نوشته نشده است و تفسیر چنین دعایی که حاوی عبارات عرفانی است، بدون آگاهی از قواعد فلسفه و اصطلاحات عرفان میسور نیست<ref>ر.ک: مقدمه نویسنده، ص8</ref>. | ||
او با یادآوری اینکه نخست نهج البلاغه و بعد، دعای کمیل و آنگاه خطبه فدک را شرح کرده و سپس به تفسیر دعای عرفه امام حسین(ع) پرداخته، سه مطلب («دعا چیست»؟، «فضیلت و فایده دعا» و «شرایط و آداب دعا») را قبل از شروع در شرح دعا توضیح داده است <ref>ر.ک: همان، ص11-26</ref>. | او با یادآوری اینکه نخست نهج البلاغه و بعد، دعای کمیل و آنگاه خطبه فدک را شرح کرده و سپس به تفسیر دعای عرفه [[امام حسین(ع)]] پرداخته، سه مطلب («دعا چیست»؟، «فضیلت و فایده دعا» و «شرایط و آداب دعا») را قبل از شروع در شرح دعا توضیح داده است <ref>ر.ک: همان، ص11-26</ref>. | ||
سید محمدتقی | [[نقوی قائنی، سید محمدتقی|سید محمدتقی نقوی]]، با تأکید بر اصالت و صحت دعای عرفه و صدور آن از حضرت سیدالشهداء(ع)، اختلاف را منحصر در قسمت آخر دعا، از «إلهي أنا الفقير في غناي» تا پایان دانسته است. به نظر نقوی، قسمت آخر هم از امام حسین(ع) است؛ زیرا شاید سید بن طاووس منبعی داشته که کفعمی نداشته و نباید گفت که این قسمت را عارفان ساخته‌اند، بلکه باید گفت اهل عرفان از سومین امام(ع) گرفته‌اند <ref>ر.ک: همان، ص27-28</ref>. | ||
به گفته ناشر، این کتاب، بدون مبالغه در حال حاضر (شهریور 1382ش) جامع‌ترین شرح بر دعای عرفه است <ref>ر.ک: مقدمه ناشر، ص6</ref>. | به گفته ناشر، این کتاب، بدون مبالغه در حال حاضر (شهریور 1382ش) جامع‌ترین شرح بر دعای عرفه است <ref>ر.ک: مقدمه ناشر، ص6</ref>. | ||
نسخهٔ ۲۹ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۹:۱۱
| شرح دعای عرفه ی امام حسین علیه السلام | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | نقوی قائنی، محمدتقی (نويسنده) حسین بن علی (ع)، امام سوم (نويسنده) |
| عنوان‌های دیگر | دعای روز عرفه. شرح |
| ناشر | قائن |
| مکان نشر | ایران - تهران |
| سال نشر | 1382ش |
| چاپ | 2 |
| شابک | 964-94687-0-6 |
| موضوع | دعای روز عرفه - نقد و تفسیر - دعاها |
| زبان | عربی - فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | /ن7 ع40422 270 BP |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
شرح دعای عرفه امام حسین(ع)، نوشته سید محمدتقی بن محمدباقر نقوی قائنی خراسانی (1308-1398ش) است. شارح این دعا را به 85 قسمت تقسیم و هریک را عنوان‌گذاری کرده و بعد به‌صورت تفکیکی (غیر مزجی) به شرح و تفسیر آن پرداخته است.
نویسنده با بیان اینکه کتاب حاضر را بر اثر تشویق برادران ایمانی و دوستان روحانی تألیف کرده، افزوده: تاکنون شرحی جامع بر دعای عرفه امام حسین(ع) نوشته نشده است و تفسیر چنین دعایی که حاوی عبارات عرفانی است، بدون آگاهی از قواعد فلسفه و اصطلاحات عرفان میسور نیست[۱].
او با یادآوری اینکه نخست نهج البلاغه و بعد، دعای کمیل و آنگاه خطبه فدک را شرح کرده و سپس به تفسیر دعای عرفه امام حسین(ع) پرداخته، سه مطلب («دعا چیست»؟، «فضیلت و فایده دعا» و «شرایط و آداب دعا») را قبل از شروع در شرح دعا توضیح داده است [۲].
سید محمدتقی نقوی، با تأکید بر اصالت و صحت دعای عرفه و صدور آن از حضرت سیدالشهداء(ع)، اختلاف را منحصر در قسمت آخر دعا، از «إلهي أنا الفقير في غناي» تا پایان دانسته است. به نظر نقوی، قسمت آخر هم از امام حسین(ع) است؛ زیرا شاید سید بن طاووس منبعی داشته که کفعمی نداشته و نباید گفت که این قسمت را عارفان ساخته‌اند، بلکه باید گفت اهل عرفان از سومین امام(ع) گرفته‌اند [۳].
به گفته ناشر، این کتاب، بدون مبالغه در حال حاضر (شهریور 1382ش) جامع‌ترین شرح بر دعای عرفه است [۴].
نویسنده افزون بر آیات و روایات، از اشعار فارسی نیز برای توضیح مقصودش استفاده کرده است؛ مانند این ابیات از فیض کاشانی:
| ای که در این خاک‌دان، جانِ جهانی مرا | چون بروم زین سرا، باغ و جنانی مرا | |
| جانِ مرا جان تویی، لعلِ مرا کان تویی | در دلِ ویران تویی گنجِ نهانی مرا | |
| گر تو برانی مرا جان ز فراقت دهم | جان به وصالت دهم گر تو بخوانی مرا[۵] |
نویسنده، نگارش این شرح را در تهران، تاریخ دوشنبه، دوم تیر 1365ش، به پایان رسانده است [۶].
پانویس
منابع مقاله
مقدمه ناشر و نویسنده و متن کتاب.