آل طیب، سید محمدحسن: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '↵↵' به ' ') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
جز (جایگزینی متن - ']] ↵' به ' [[') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
| خط ۴۸: | خط ۴۸: | ||
==وابسته‌ها== | ==وابسته‌ها== | ||
{{وابسته‌ها}} | {{وابسته‌ها}} | ||
[[كشف المراد عن حديث (لا تعاد)]] | [[كشف المراد عن حديث (لا تعاد)]] | ||
[[رده:زندگی‌نامه]] | [[رده:زندگی‌نامه]] | ||
[[رده:ادیبان]] | [[رده:ادیبان]] | ||
نسخهٔ ۲۸ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۱:۴۶
| نام | آل طیب، محمدحسن |
|---|---|
| نام‌های دیگر | |
| نام پدر | سید محمدحسین جزایرى |
| متولد | ذیقعدة الحرام سال 1329ق |
| محل تولد | شوشتر |
| رحلت | 1415 ق |
| اساتید | شیخ عبدالکریم حائری |
| برخی آثار | كشف المراد عن حديث (لا تعاد) |
| کد مؤلف | AUTHORCODE04726AUTHORCODE |
سيد محمدحسن موسوى آل‌طیب جزایرى (1329-1415ق)، مشهور به آل‌طيب، فقيه، مجتهد و اديب معاصر
ولادت
در ذیقعدة الحرام سال 1329ق در شوشتر متولد گرديد. نسبش با هفت واسطه به علامه بزرگ سید نعمت‌الله جزایرى مى رسد که از علماى بزرگ استان خوزستان به شمار مى رفت. پدرش مرحوم آیت‌الله آقاى حاج سید محمدحسین جزایرى (معروف به آقا سید بزرگ) مرجع تدریس، ارشاد، امامت و محل مراجعات مردم و ماهر در علوم عقلى و نقلى و فنون غریبه و متبحر در خطوط سه گانه؛ نسخ، ثلث و كتیبه بوده و مراتب زهد و تقوى و حافظه شگرف و زیبایى بیان اخلاق خوش و خدمات دینى و اجتماعى و رسیدگى به حال درماندگان و كرامات او مشهور است.
تحصیلات
در محضر عموى خود سيد محمدباقر آل‌طيب، علوم مقدماتى و نزد پدر خود و شيخ محمد كاظم ابن شيخ، سطوح عالى را فراگرفت. سپس به دزفول مهاجرت كرد و از محضر شيخ محمدرضا دزفولى در زمینه فقه و اصول و حديث بهره برد. آن‌گاه به قم رفت و چند سال در محضر آيات عظام: شیخ عبدالکریم حائری، بهجت و خوانسارى تلمذ كرد. پس از دريافت درجه اجتهاد، به زادگاه خود بازگشت و به ترویج مذهب و نشر معارف اسلامى مهارت پرداخت. وى در فلسفه، از شاگردان مبرز میرزا مهدى آشتيانى بود.
وفات
وى بر اقامه عزاى اهل‌بيت(ع) و به ویژه امام حسن(ع) بسيار اهتمام مى‌ورزيد و عجيب آن‌كه وفات وى نيز در صبح روز سوم صفر سال 1415 قبل از وفات امام حسن(ع) واقع شد و تشييع او همزمان با روز شهادت آن حضرت انجام گرديد.
آثار
از او آثار زيادى در فقه، اصول، حكت و ادبيات باقى مانده است. از جمله آثار وى:
- «كشف المراد عن حديث (لاتعاد)»،
- منظومه‌ى «رياض المرضيه» كه متضمن الفيه ابن مالك نحوى است.