مهج الدعوات و منهج العبادات (ابن‌ طاووس): تفاوت میان نسخه‌ها

'''مهج الدعوات و منهج العبادات'''، نوشته [[ابن طاووس، علی بن موسی|رضی‌الدین ابوالقاسم علی بن موسی بن جعفر بن محمد بن طاووس]]، مشهور به [[ابن طاووس، علی بن موسی|ابن طاووس]] است که با مقدمه، و پاورقی‌های [[اعلمی، حسین|حسین اعلمی]] به چاپ رسیده است. کتاب از حرزها قنوت‌ها، دعاها و عوذه‌هایی از چهارده معصوم (ع)، برخی از پیامبران و اولیای خدا شکل یافته است.  

[[ابن طاووس، علی بن موسی|ابن طاووس]] این اثر را پس از اینکه خود، با بهره‌گیری از دعای معصومان (ع) یک دوره ریاضت طولانی را گذرانده بود، نوشته است. از‌این‌رو، مهج الدعوات نتیجۀ تجربۀ خودسازی او از ثمره‌های دعاها و ذکرهایی است که در کتاب‌های دیگر می‌دیده است و او آن متن‌های پراکنده را بیرون کشیده و یکجا ارائه داده است. دلیلی که [[ابن طاووس، علی بن موسی|ابن طاووس]] را برای کتابت مهج الدعوات برانگیخته است، یکی، پراکندگی آن دعاها و حرزها در کتاب‌های گوناگون و دیگری، نامأنوس‌بودنشان با یکدیگر بوده است. وی می‌گوید: چون این قدر منتخب، همگی در رساله‌های متفرقه و بیاض‌های متعدده نقل شده بود و از یکدیگر متفرق و با هم در کمال وحشت بودند و طالبان آن‌ها را چندان انتفاع و بهره‌ای به سهولت حاصل و میسر نبود، بدین خاطر، خواستم -به عون الله تعالی- که وحشت آن‌ها را به مؤانست و تفرقه‌گی آن‌ها را به جمعیت مبدل ساخته. همۀ آن‌ها را در رساله‌ای جمع نمایم. زیرا که هرگاه، همگی در کتابی مجتمع و محفوظ باشند، از برای راغبانش انفع و بهتر خواهد بود و از جهت طالبان ادعیه اسهل و نیکوتر می‌باشد. <ref>ر.ک: ابن طاووس، ص 14</ref>