دیوان اثیرالدین اخسیکتی: تفاوت میان نسخهها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'ن الدین' به 'نالدین') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' ،' به '،') |
||
خط ۲۳: | خط ۲۳: | ||
| کتابخانۀ دیجیتال نور =23322 | | کتابخانۀ دیجیتال نور =23322 | ||
| کتابخوان همراه نور = | | کتابخوان همراه نور = | ||
| کد پدیدآور = | | کد پدیدآور =؟، 947 | ||
| پس از = | | پس از = | ||
| پیش از = | | پیش از = |
نسخهٔ ۲۵ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۹:۲۲
دیوان اثیرالدین آخسیکتی | |
---|---|
پدیدآوران | آخسیکتی، اثیرالدین (نویسنده) همایونفرخ، رکنالدین (مصحح) |
ناشر | کتابفروشي رودکي |
مکان نشر | ايران - تهران |
سال نشر | 1337ش. |
چاپ | اول |
موضوع | شعر فارسی- قرن 6ق. |
زبان | فارسی |
تعداد جلد | 1 |
کد کنگره | /د9 / 4798 PIR |
نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
دیوان اثیرالدین آخسیکتی، مجموعه اشعار اثیرالدین محمد بن ابیطاهر اخسیکتی (متوفی 609ق) معروف به اثیرالدین اخسیکتی از شعرا و قصیدهپردازان معروف قرن ششم است. تصحیح و مقدمه کتاب به قلم رکنالدین همایون فرخ است.
این چاپ مشتمل بر مقدمهای در شرح احوال شاعر و روش تصحیح در 112 صفحه و متن دیوان نیز شامل قصاید (4214 بیت)، غزلیات (1361 بیت)، قطعات (557 بیت)، مفردات (24 بیت)، ترجیعات (234 بیت) و رباعیات (142 بیت) است.[۱]
اثیرالدین شاعری ورزیدهطبع و اشعار وی متین است و مخترعات لفظی و معنوی او در حد خود بسیار است، ولی تمایل او به تقلید دیگران طبع بلندش را پایبند کرده است. اثیرالدین با کمال مهارت سبک سنائی و انوری را تقلید میکند، ولی آن روح و ملاحت که در سخن سنائی و انوری است، در اشعار او موجود نیست. چند قصیده هم به طریقه خاقانی سروده و از عهده برآمده و او خود را از خاقانی برتر میداند و این گفته از انصاف دور است. اشعار اثیرالدین گذشته از تأثیر معاصرین از فنون لفظی بلاغت هم متأثر است و گویا او را به رعایت قوانین این فن میل وافر بوده؛ چنانکه آثار آن در اکثر اشعار وی پیداست و بسیاری از ابیات وی هم به جهت بلاغت پسندیده و رائق است.[۲] عیب بزرگ او در آن بود که به صعوبت معانی در اشعار خود علاقه میورزید و این امر باعث مکتوم ماندن معانی ابیات او گردیده است.[۳]
نسخه تصحیحشده رکنالدین همایون فرخ، به دلایل فراوان از جمله عدم دسترسی به نسخ متعدد و متقدم، با تحریفات و تصحیفات فراوان صورت پذیرفته و بسیاری از ابیات با اغلاط، افتادگیها و ابهامات و تعقیدات فراوان ضبط گردیده است.[۴]
پانویس
منابع مقاله
- مقدمه و متن کتاب.
- یلمهها، احمدرضا؛ «نگرشی نو بر دیوان اثیرالدین اخسیکتی»، آینه میراث، بهار و تابستان 1389، دوره جدید، شماره 46، ص 179 تا 196.