رسائل سیدي أبي الحسن الشاذلي: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    (صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NUR119145J1.jpg | عنوان = رسائل سیدي أبي الحسن الشاذلي | عنوان‌های دیگر = | پدیدآورندگان | پدیدآوران = ش‍اذل‍ی‌، ع‍ل‍ی‌ ب‍ن‌ ع‍ب‍دال‍ل‍ه‌ (نويسنده) زرهون، ودیع (محقق) |زبان | زبان = عربی | کد کنگره = 5ر2ش 291/8 BP |...» ایجاد کرد)
     
    جز (جایگزینی متن - 'ه‎ها' به 'ه‎‌‌ها')
    خط ۱۰: خط ۱۰:
    | زبان = عربی
    | زبان = عربی
    | کد کنگره =  5ر2ش 291/8 BP  
    | کد کنگره =  5ر2ش 291/8 BP  
    | موضوع =شاذلیه - تصوف - فرقه‎ها - عرفان - متون قدیمی تا قرن 14 - تصوف - متون قدیمی تا قرن 14
    | موضوع =شاذلیه - تصوف - فرقه‎‌‌ها - عرفان - متون قدیمی تا قرن 14 - تصوف - متون قدیمی تا قرن 14
    |ناشر  
    |ناشر  
    | ناشر =  
    | ناشر =  

    نسخهٔ ‏۲۳ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۰۶:۳۰

    رسائل سیدي أبي الحسن الشاذلي
    رسائل سیدي أبي الحسن الشاذلي
    پدیدآورانش‍اذل‍ی‌، ع‍ل‍ی‌ ب‍ن‌ ع‍ب‍دال‍ل‍ه‌ (نويسنده) زرهون، ودیع (محقق)
    سال نشر2023م
    چاپ1
    شابک978-9923-44-165-7
    موضوعشاذلیه - تصوف - فرقه‎‌‌ها - عرفان - متون قدیمی تا قرن 14 - تصوف - متون قدیمی تا قرن 14
    زبانعربی
    تعداد جلد1
    کد کنگره
    5ر2ش 291/8 BP
    نورلایبمطالعه و دانلود pdf

    رسائل سیدی ابی الحسن الشاذلی، اثر نورالدین ابوالحسن علی بن عبد الله بن عبد الجباربن تمیم بن هرمز معروف به ابوالحسن شاذلی مغربی (591-656 ق)، بنیان‌گذار طریقت شاذلیه است. او از حسن مثنی، امام حسن مجتبی (ع) و امیر مؤمنان (ع) نسب می‌برد. این رسائل را ودیع زرهون گرد‌آوری کرده است.

    رساله‌های کتاب موضوع‌های متنوعی را دربردارند که با اسلوب عرفانی نوشته شده‌اند؛ معرفت‌های عرفانی، آداب تصوف و مجموعه‌ای‌ از گزاره‌ها‌ی حکمت‌آمیز، سفارش‌ها و سخنان‌ جامع‌ و فراگیر در آن دیده می‌شود. زرهون می‌گوید که دعاها و دیوان شاذلی در جلد دیگری خواهد آمد.[۱]

    البته شاذلی کتابی ننوشت و هر چه هست، گفته‌های او است که بر شاگردانش عرضه کرده است. شاذلی گفته است: کتاب‌های من شاگردان و یاران من‌اند.[۲]‏شایان ذکر است که فرقه شاذلیه پنج اصل را از شاذلی برگرفته‌اند: تقوا در راه خدا به صورت آشکار و نهان، پیروی از سنت رسول خدا (ص) در گفتار و کردار، اعراض از خلق در خوشبختی و بدبختی، خوشنود بودن به خوشنودی خداوند در کم و بیش و برابر ‌بودن مسلمانان با نصارا و یهود (تسامح در امر دین). [۳]

    سخن شاذلی در متن، حالت خطابی دارد و در آن، نام برخی عارفان و برخی نکته‌های عرفانی‌شان به زبان وی آمده است؛ کسانی چون اویس قرنی، جنید بغدادی، سهل بن عبدالله، ابو یزید، قشیری، فضیل بن عیاض، ابراهیم بن ادهم، در این شمارند.[۴]همچنین، نامه‌هایی از شاذلی به ابن مخلوف صقلی، محمد بن سلامه، جمیل حبیبی و ابن مشیش در متن درج شده است.[۵]برخی آداب فردی و اجتماعی عارفان،[۶]تفسیر برخی آیه‌های قرآن و گفتار عارفان،[۷]سفارش‌های عرفانی و اخلاقی با عنوان «وصیت» از دیگران به شاذلی و یا از خود او به شاگردانش محورهای بحث‌ها را شکل داده است.[۸]

    پانویس

    1. ر.ک: مقدمه محقق، ص8-7
    2. ر.ک: همان، ص8
    3. ر.ک: مشکور، محمد جواد، ص247
    4. ر.ک: متن کتاب، ص72و73و74و87
    5. ر.ک: همان، ص157-144
    6. ر.ک: همان، ص23-9
    7. ر.ک: همان، ص73-68
    8. ر.ک: همان، ص305-287

    منابع مقاله

    1. مقدمه محقق و متن کتاب.
    2. مشکور، محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، آستان قدس رضوی، مشهد، چاپ دوم، ۱۳۷۲ش.


    وابسته‌ها