اصمعی، عبدالملک بن قریب: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'رده:سلسله های پس از اسلام' به 'رده:سلسله‌های پس از اسلام') |
||
| خط ۱۰۷: | خط ۱۰۷: | ||
[[رده:تاریخ ایران]] | [[رده:تاریخ ایران]] | ||
[[رده:سلسله ها، تقسیم بندی دوره ای]] | [[رده:سلسله ها، تقسیم بندی دوره ای]] | ||
[[رده: | [[رده:سلسله‌های پس از اسلام]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی نشده2]] | [[رده:مقالات بازبینی نشده2]] | ||
[[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ دی 1401 توسط حسن باقی زاده]] | [[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ دی 1401 توسط حسن باقی زاده]] | ||
[[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ دی 1401 توسط محسن عزیزی]] | [[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ دی 1401 توسط محسن عزیزی]] | ||
نسخهٔ ۱۸ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۲۱:۴۶
| اصمعی، عبدالملک بن قریب | |
|---|---|
 | |
ابوسعید عبدالملک بن قریب اصمعی (ح123ق-216ق)، راوی، ادیب، لغوی، قاری، نحوی و از ندیمان خاص هارون‌الرشید عباسی.
ولادت
ابوسعید عبدالملک بن قریب بن عبدالملک بن علی اصمعی باهلی بصری، معروف به ابن هشام، در سال 122ق یا 123ق در بصره به دنیا آمد[۱].
تحصیلات
او از همان آغاز نوجوانی در مجالس درس اندیشمندان بزرگی چون خلیل بن احمد فراهیدی عروضیِ لغوی، ابوعمرو بن علای نحوی و خلف احمر راوی، شرکت جست و شعر، لغت و نحو را به‌خوبی فراگرفت. همچنین قرائت قرآن را نزد قرای معروفی چون نافع آموخت و نزد محدثان برجسته‌ای چون سفیان ثوری و عبدالله بن عون به استماع حدیث پرداخت[۲].
از شاگردان ایشان ابن سلام جمحی، ابوحاتم سجستانی، ابوالعیناء، ابوعمرو جرمی، ابوعبید قاسم بن سلام، ابوالفضل ریاشی، اسحاق ریاشی، اسحاق موصلی و مالک بن انس را می‌توان نام برد.
دانشمندان اهل‌سنت او را به دلیل تسلط بر علوم ادبی و بحث و مناظره و داشتن حافظه قوی و اینکه او شانزده هزار قصیده را از حفظ داشت، ستوده‌اند[۳].
اصمعی را باید از پیش‌گامان گردآوری و تدوین اشعار و اخبار کهن بشمار آورد[۴].
وفات
اصمعی بنا بر مشهور در حدود نودسالگی در صفر سال 214 یا ۲۱۵ یا ۲۱۶ق و یا 217ق در بصره یا مرو درگذشت[۵].
آثار
الإبل، اشتقاق الأسماء، اصمعیات، الأضداد، تاريخ العرب قبل الإسلام یا تاريخ ملوك العرب الأولية من بني‌هود و غيرهم، خلق الانسان، الخيل، الدارات، سيرة عنترة بن شداد، فحولة الشعراء، الفرق، ما اختلفت ألفاظه و اتفقت معانيه، النبات و الشجر، النخل و الكرم و...[۶].
پانویس
منابع مقاله
- فاتحی‌نژاد، عنایت‌الله، «دایرةالمعارف بزرگ اسلامی»، زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، ج9، تهران، مرکز دایرةالمعارف بزرگ اسلامی، چاپ اول، 1388.
- حافظ مزی، یوسف بن عبدالرحمن، «تهذيب الكمال في أسماء الرجال»، لبنان، بیروت، مؤسسة الرسالة، الطبعة الأولی، 1413ق/1992م.
- ابن خلکان، احمد بن محمد، «وفيات الأعيان و أنباء أبناء الزمان»، ج3، قم، الشريف الرضي، 1364ش.