کلیات فلسفه (شیروانی): تفاوت میان نسخه‌ها

کلیات فلسفه (شیروانی) (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۱۵ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۰:۵۸

۵۶ بایت اضافه‌شده ، ‏۱۵ ژانویهٔ ۲۰۲۳

بدون خلاصۀ ویرایش

Hbaghizadeh

دیوان‌سالاران، مدیران

۱۱۸٬۶۸۵

ویرایش

@@ خط ۲۶: / خط ۲۶: @@
 }}
-'''کلیات فلسفه'''، اثر علی شیروانی (متولد 1343ش.)، متنی آموزشی است که برای تدریس در دوره مقدماتی فلسفۀ اسلامی نگارش و در مراکز علمی تدریس شده است.
+'''کلیات فلسفه'''، اثر [[شیروانی، علی|علی شیروانی]] (متولد 1343ش.)، متنی آموزشی است که برای تدریس در دوره مقدماتی فلسفۀ اسلامی نگارش و در مراکز علمی تدریس شده است.
 قبلا کتاب کلیات فلسفه (دارالفکر) از همین نویسنده، معرفی شده است و اکنون ویژگی‌های این نسخه شناسانده می‌شود. نسخه حاضر ویرایشی جدید است: نسخه قبلی، 3 بخش و 33 درس داشت و 396 صفحه؛ ولی نسخه فعلی، 4 بخش و 49 درس دارد و 540 صفحه.
@@ خط ۳۲: / خط ۳۲: @@
 نویسنده تأکید کرده که بخش خداشناسی در ویرایش جدید (نسخه حاضر) افزوده شده است.<ref>ر.ک: مقدمه نویسنده، ص9</ref>‏ در بخش خداشناسی که بیش از یکصد صفحه است، مباحثی از جمله اثبات ذات واجب‌الوجود و صفات و یگانگی او، تقسیم صفات واجب‌الوجود به ذاتی و فعلی و توضیح معنای آن و تفاوت آن دو، چگونگی اتصاف واجب تعالی به صفات ثبوتی و سلبی و عوالم کلی وجود تبیین شده است.<ref>ر.ک: متن کتاب، ص425- 534</ref>‏
-به گفته علی شیروانی: از علل عمدۀ انکار وجود خداوند در عصر جدید این بوده است که خداوند را پدیده‌ای در کنار دیگر پدیده‌ها و جانشین علل طبیعی پنداشته‌اند، در حالی که او اصل و ریشۀ جهان، علّتِ همۀ علّت‌ها و محیط بر همه چیز است و با همه چیز نسبتی یکسان دارد.<ref>ر.ک: همان، ص435</ref>‏ نگارنده نوشته است: واجب تعالی به همۀ کمالات متصف است؛ زیرا علّت پدیدآورندۀ همۀ کمالات موجود در عالم هستی است و علّت هستی‌بخش، کمالاتی را که ایجاد می کند به نحو بالاتر و برتر دارا است؛ زیرا فاقد شیء مُعطی آن نتواند بود.<ref>ر.ک: همان، ص476</ref>‏ او همچنین می‌نویسد: دربارۀ نحوۀ ارتباط اجزاء عالم ماده که موجودات آن به نحوی مرتبط با ماده و توأم با قوه و استعداد و همواره در حال تغییر و تحول است و در آن همواره تضاد و تزاحم و برخورد وجود دارد، سه دیدگاه وجود دارد:
+به گفته [[شیروانی، علی|علی شیروانی]]: از علل عمدۀ انکار وجود خداوند در عصر جدید این بوده است که خداوند را پدیده‌ای در کنار دیگر پدیده‌ها و جانشین علل طبیعی پنداشته‌اند، در حالی که او اصل و ریشۀ جهان، علّتِ همۀ علّت‌ها و محیط بر همه چیز است و با همه چیز نسبتی یکسان دارد.<ref>ر.ک: همان، ص435</ref>‏ نگارنده نوشته است: واجب تعالی به همۀ کمالات متصف است؛ زیرا علّت پدیدآورندۀ همۀ کمالات موجود در عالم هستی است و علّت هستی‌بخش، کمالاتی را که ایجاد می کند به نحو بالاتر و برتر دارا است؛ زیرا فاقد شیء مُعطی آن نتواند بود.<ref>ر.ک: همان، ص476</ref>‏ او همچنین می‌نویسد: دربارۀ نحوۀ ارتباط اجزاء عالم ماده که موجودات آن به نحوی مرتبط با ماده و توأم با قوه و استعداد و همواره در حال تغییر و تحول است و در آن همواره تضاد و تزاحم و برخورد وجود دارد، سه دیدگاه وجود دارد:
 #هیچ ارتباطی با هم ندارند؛
 #ارتباطی مکانیسمی میان آنها برقرار است؛ مانند اجزاء یک ماشین بزرگند. (نیوتن(،