تبصرة المتعلمين في أحكام الدين (ترجمه شعرانی): تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    جز (جایگزینی متن - '}} '''' به '}} '''')
    جز (جایگزینی متن - '}}↵↵↵'''' به '}} '''')
    خط ۲۸: خط ۲۸:
    | پیش از =
    | پیش از =
    }}
    }}
    '''تبصرة المتعلمين في أحكام‌الدين (ترجمه شعرانی)''' تألیف [[شعرانی، ابوالحسن|ابوالحسن بن محمد شعرانى]](متوفاى 1393 هجرى قمرى) می‌باشد.
    '''تبصرة المتعلمين في أحكام‌الدين (ترجمه شعرانی)''' تألیف [[شعرانی، ابوالحسن|ابوالحسن بن محمد شعرانى]](متوفاى 1393 هجرى قمرى) می‌باشد.



    نسخهٔ ‏۲۰ دسامبر ۲۰۲۲، ساعت ۲۲:۴۱

    تبصرة المتعلمين في أحكام‌الدين
    تبصرة المتعلمين في أحكام الدين (ترجمه شعرانی)
    پدیدآورانعلامه حلی، حسن بن یوسف (نویسنده) شعرانی، ابوالحسن (مترجم)
    عنوان‌های دیگرفقه فارسی تبصره المتعلمین فی احکام الدین. فارسی - عربی
    ناشرکتابفروشی اسلامىه
    مکان نشرتهران - ایران
    سال نشر1377 ش یا 1419 ق
    چاپ5
    شابک964-481-043-0
    موضوعفقه جعفری - قرن 8ق.
    زبانعربی
    تعداد جلد2
    کد کنگره
    ‏BP‎‏ ‎‏182‎‏/‎‏3‎‏ ‎‏/‎‏ع‎‏8‎‏ ‎‏ت‎‏2041
    نورلایبمطالعه و دانلود pdf

    تبصرة المتعلمين في أحكام‌الدين (ترجمه شعرانی) تألیف ابوالحسن بن محمد شعرانى(متوفاى 1393 هجرى قمرى) می‌باشد.

    مؤلف مدتى از عمر خويش را در فنون علوم دينى از معقول و منقول مصروف گرديد و هنگام مطالعه كتب از تفاسير و احاديث و اصول و فروع نكاتى لطيف بخاطرش مى‌رسيد و ثبت مى‌كرد تا آن كه به توفيق خدا بسيارى از آنها برسم تعليق در حواشى بعضى كتب ضبط گرديد مانند مجمع البيان و ارشاد القلوب و صحيفه سجاديه و تفسير شيخ ابوالفتوح رازى و منهج الصادقين و كتاب كافى و وافى و برخى از مجلدات وسائل و لغات القرآن و غير آن.

    و مناسب مى‌ديد كه بعضى از نكات فقهى را نيز جائى فراهم گردد.

    ولى تأليف مستقل را براى گنجانيدن آن مناسب نيافت چون در تأليف بايد به استنساخ مطالب موجود و تكرار مكرر پرداخت.

    كتب موجود را نيز مشاهده نمود كه غالباً فروع بسيار دارد و مطالبى غير محتاج اليه و جزئيات و تفاصيل ملالت آور كه بكار خواص اهل فن مى‌آيد نه عامه مردم.

    اما كتاب تبصره علامه قدس‌سره جامع همه أبواب فقه است لذات مناسب دانست كه آن را به عبارت فصيح فارسی با حفظ اصطلاح فقها ترجمه كند و هر چه مجمل باشد تفصيل دهد و مبهم را شرح كند و اگر قيدى لازم بود بر آن بيافزايد و نكات منظور در آن آميزد.

    اما خود را مقيد نساخت كه از مطالب كتاب آن چه خود نمى‌پسندد و معتقد به آن نيست رد كند.