تکمله نفحات الأنس (شرح احوال و آثار جامی): تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    بدون خلاصۀ ویرایش
    خط ۵۴: خط ۵۴:
    ==وابسته‌ها==
    ==وابسته‌ها==
    {{وابسته‌ها}}
    {{وابسته‌ها}}
    [[نفحات الانس من حضرات القدس]]
    [[رده:کتاب‌شناسی]]
    [[رده:کتاب‌شناسی]]
    [[رده:اسلام، عرفان، غیره]]
    [[رده: تصوف و عرفان]]
    [[رده:طبقات، تراجم، کتب مناقب]]
    [[رده:مقالات آبان 01 گرنه زاده]]
    [[رده:مقالات آبان 01 گرنه زاده]]
    [[رده:مقالات بارگذاری شده آذرماه 01 قربانی]]
    [[رده:مقالات بارگذاری شده آذرماه 01 قربانی]]
    [[رده:عدم صفحه و جدول آذرماه 01 قربانی]]
    [[رده:عدم صفحه و جدول آذرماه 01 قربانی]]
    [[رده:مقالات بازبینی نشده1]]
    [[رده:مقالات بازبینی نشده1]]
    [[رده:مقالات بازبینی نشده2]]
    [[رده:مقالات بازبینی شده2 آذر 1401]]

    نسخهٔ ‏۵ دسامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۳:۲۴

    نفحات الأنس (شرح احوال و آثار جامی)
    تکمله نفحات الأنس (شرح احوال و آثار جامی)
    پدیدآورانلاری، عبدالغفور (نویسنده) عابدی، محمود (مقدمه‌نویس)
    ناشرمرکز پژوهشی میراث مکتوب
    مکان نشرایران - تهران
    سال نشر1396ش.
    چاپچاپ یکم
    موضوعجامی، عبدالرحمن بن احمد، 817 - 898ق. – سرگذشت‌نامه

    عارفان – سرگذشت‌نامه

    تصوف - متون قدیمی تا قرن 14

    نثر فارسی - قرن 9ق.
    زبانفارسی
    تعداد جلد1
    کد کنگره
    ‏/ج23 ن70957 / 278 BP

    تکمله نفحات الانس شرح احوال و آثار جامی اثری از رضی‌الدین عبدالغفور لاری ( م 912ق) شاگرد برجسته و مرید معروف‌ عبد الرحمن جامی(817- 898ق) شاعر و عارف بزرگ ایرانی است. [۱] وی از عالمان آشنا به غالب علوم و از صوفیان منتسب به سلسله نقشبندیه است. [۲] موضوع اثر تراجم و شخصیت شناسی( سرگذشت نامه عارفان) است و توسط محمود عابدی تحقیق و تصحیح شده است.

    این اثر در حقیقت رساله‌ای به عنوان تکمله‌ای بر کتاب «نفحات الانس» جامی است که از امهات كتب در بيان حقايق عرفانى و ذكر احوال عارفان از آغاز كار آنان تا عهد است. .[۳]بر اساس قرائن و شواهدی این رساله در میانه سالهای 898-909 تدوین شده است. [۴]

    نوشتار حاضر گزارشی از چگونگی زندگی و احوال عبدالرحمن جامی و آثار اوست که توسط یکی از شاگردان و مصاحبان وی به نگارش درآمده است. نویسنده با زبانی نسبتا ساده بسیاری از دقایق احوال او را از آغاز حیات تا زمان وفات به صورتی مختصر بازگو نموده و اثری از خود بر جای گذاشته که در سرتاسر تاریخ ادبیات فارسی کم نظیر است. بیشتر پژوهشگران احوال جامی و حتی نویسندگان معاصر و نزدیک به او در به دست آوردن اطلاعات دست اول به این اثر تکیه داشته‌ و در تدوین آثارشان از آن نقل نموده‌اند.[۵]

    نویسنده در گزارش احوال جامی از توصیف‌های مبالغه‌آمیز مریدانه پرهیز داشته و بیشتر به واقع نگاری پرداخته است که موجب دلنشینی نوشته وی شده است. اثر از آغاز تا پایان، نثر آمیخته با نظم است و اشعار در همه جای آن از جامی است. نثر نویسنده در قیاس با نثر قرن نهم و نوشته‌های معاصران وی نثری بسیار ساده روشن و بی آرایش است. [۶] این اثر زمینه‌ای برای شناخت ادبیات و عرفان در قرن نهم است. [۷]


    پانویس

    1. مقدمه ص سیزده
    2. مشار، خان بابا، ج‏3، ص: 895
    3. صفا، ذبیح الله، ج4، ص 514
    4. مقدمه، ص بیست ویک
    5. اشاره، ص نه ؛ مقدمه، ص سیزده
    6. مقدمه، ص نوزده- بیست و یک
    7. اشاره، ص نه

    منابع مقاله

    1. مقدمه و متن.
    2. صفا، ذبیح الله. تاريخ ادبيات در ايران‏. تهران. فردوس. 1378ش. چاپ هشتم.
    3. مشار، خان بابا. مؤلفين كتب چاپى فارسى و عربى، تهران.بی‌نا. بی‌تا. چاپ اول.

    وابسته‌ها