جامعة الأصول: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'شهيد ثانى ' به 'شهيد ثانى ') |
جز (جایگزینی متن - 'سيد مرتضى' به 'سيد مرتضى') |
||
| خط ۵۷: | خط ۵۷: | ||
وى، در فصول دوازده‌گانه، به بررسى اين امور مى‌پردازد: اصل برائت به معناى اصل اباحه، اصل برائت به معناى اصالة عدم وجوب و استحباب، حكم شبهه در طريق حكم، استصحاب حال عقل، استصحاب حال شرع، اصالة عدم تقدم حادث، اصل تمسك به عدم دليل، اصل اخذ به اقل در صورت نبودن دليل بر اكثر، اصالة الحقيقة در كلام، اصل نفى تخصيص و تقييد و نسخ و اشتراط، اصالت طهارت در همه اشيا و پاره‌اى از اصولى كه در ميان علما متداول است، ولى اين اصول، داخل در اصول ياد شده مى‌باشند، مثل اصل عدم بلوغ آب به حد كر، اصل كفايت نكردن هيچ واجب و مستحبى از ديگرى، اصل صحت در تصرفات مسلمان و... | وى، در فصول دوازده‌گانه، به بررسى اين امور مى‌پردازد: اصل برائت به معناى اصل اباحه، اصل برائت به معناى اصالة عدم وجوب و استحباب، حكم شبهه در طريق حكم، استصحاب حال عقل، استصحاب حال شرع، اصالة عدم تقدم حادث، اصل تمسك به عدم دليل، اصل اخذ به اقل در صورت نبودن دليل بر اكثر، اصالة الحقيقة در كلام، اصل نفى تخصيص و تقييد و نسخ و اشتراط، اصالت طهارت در همه اشيا و پاره‌اى از اصولى كه در ميان علما متداول است، ولى اين اصول، داخل در اصول ياد شده مى‌باشند، مثل اصل عدم بلوغ آب به حد كر، اصل كفايت نكردن هيچ واجب و مستحبى از ديگرى، اصل صحت در تصرفات مسلمان و... | ||
مؤلف، در اين كتاب، نظريات بزرگانى همچون سيد مرتضى در الذريعة، محقق در معتبر، علامه حلّى در مبادى الاصول، شهيد در الذكرى و القواعد و الفوائد، [[طبرسی، فضل بن حسن|[[طبرسی، فضل بن حسن|شيخ طبرسى]]]] در احتجاج و ديگران را ذكر و بررسى نموده است و به تحليل و بررسى تفصيلى نظريات [[شهيد ثانى]] در تمهيد القواعد، فاضل توتى در الوافية، ملا محسن فيض كاشانى در الوافى، [[حر عاملی، محمد بن حسن|شيخ حر عاملى]] در الفوائد الطوسية، محقق خوانسارى در شرح الدروس و محدث استرآبادى در الفوائد المدنية و صاحب الذخيرة پرداخته است. | مؤلف، در اين كتاب، نظريات بزرگانى همچون [[علم‌الهدی، علی بن حسین|سيد مرتضى]] در الذريعة، محقق در معتبر، علامه حلّى در مبادى الاصول، شهيد در الذكرى و القواعد و الفوائد، [[طبرسی، فضل بن حسن|[[طبرسی، فضل بن حسن|شيخ طبرسى]]]] در احتجاج و ديگران را ذكر و بررسى نموده است و به تحليل و بررسى تفصيلى نظريات [[شهيد ثانى]] در تمهيد القواعد، فاضل توتى در الوافية، ملا محسن فيض كاشانى در الوافى، [[حر عاملی، محمد بن حسن|شيخ حر عاملى]] در الفوائد الطوسية، محقق خوانسارى در شرح الدروس و محدث استرآبادى در الفوائد المدنية و صاحب الذخيرة پرداخته است. | ||
نسخهٔ ۱ نوامبر ۲۰۱۶، ساعت ۱۶:۰۳
| نام کتاب | جامعة الأصول |
|---|---|
| نام های دیگر کتاب | |
| پدیدآورندگان | نراقی، مهدی بن ابیذر (نويسنده)
استادی، رضا (محقق) |
| زبان | عربی |
| کد کنگره | BP 159 /ن4ج2 |
| موضوع | اصول فقه شیعه - قرن 13ق. |
| ناشر | کنگره بزرگداشت محققان ملا مهدی و ملا احمد نراقی |
| مکان نشر | قم - ایران |
| سال نشر | 1422 هـ.ق |
| کد اتوماسیون | AUTOMATIONCODE2812AUTOMATIONCODE |
معرفى اجمالى
جامعة الاصول، تأليف علامه، مولى محمد مهدى بن ابى ذر نراقى(م 1209ق)، به زبان عربى است.
در اين كتاب، اصول عمليه‌ى برائت و استصحاب و اصول لفظى مثل اصالة الحقيقة و نظاير آن و قواعد فقهى مثل اصالة الطهارة و اصولى كه در ذيل آنها وجود دارد، مورد بررسى واقع شده است.
اين كتاب، در شوال المكرم سال 1180ق، پايان يافته است.
ساختار
كتاب، مشتمل بر يك خطبه، يك مدخل، 12 فصل و يك خاتمه است.
گزارش محتوا
محقق نراقى، در مدخل، اصطلاح«اصل» را قابل اطلاق بر 19 چيز مى‌داند كه پاره‌اى از آنها عبارتند از: دليل، قاعده، حالت راجحه، اصل برائت به معناى نفى حرمت و...
وى، در فصول دوازده‌گانه، به بررسى اين امور مى‌پردازد: اصل برائت به معناى اصل اباحه، اصل برائت به معناى اصالة عدم وجوب و استحباب، حكم شبهه در طريق حكم، استصحاب حال عقل، استصحاب حال شرع، اصالة عدم تقدم حادث، اصل تمسك به عدم دليل، اصل اخذ به اقل در صورت نبودن دليل بر اكثر، اصالة الحقيقة در كلام، اصل نفى تخصيص و تقييد و نسخ و اشتراط، اصالت طهارت در همه اشيا و پاره‌اى از اصولى كه در ميان علما متداول است، ولى اين اصول، داخل در اصول ياد شده مى‌باشند، مثل اصل عدم بلوغ آب به حد كر، اصل كفايت نكردن هيچ واجب و مستحبى از ديگرى، اصل صحت در تصرفات مسلمان و...
مؤلف، در اين كتاب، نظريات بزرگانى همچون سيد مرتضى در الذريعة، محقق در معتبر، علامه حلّى در مبادى الاصول، شهيد در الذكرى و القواعد و الفوائد، [[طبرسی، فضل بن حسن|شيخ طبرسى]] در احتجاج و ديگران را ذكر و بررسى نموده است و به تحليل و بررسى تفصيلى نظريات شهيد ثانى در تمهيد القواعد، فاضل توتى در الوافية، ملا محسن فيض كاشانى در الوافى، شيخ حر عاملى در الفوائد الطوسية، محقق خوانسارى در شرح الدروس و محدث استرآبادى در الفوائد المدنية و صاحب الذخيرة پرداخته است.