شرح القصیدة المیمیة: تفاوت میان نسخه‌ها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
در میان شروح متعددی که بر قصیده میمیه ابن فارض زده شده، شرح قیصری، از زیباترین شروح بر قصیده میمیه به حساب می آید و مولف آن‌را بعد از کتاب شرح فصوص الحکم و شرح تائیه ابن فارض، نوشته است. <ref> (ر.ک: مقدمه کتاب ص58) </ref> | در میان شروح متعددی که بر قصیده میمیه ابن فارض زده شده، شرح قیصری، از زیباترین شروح بر قصیده میمیه به حساب می آید و مولف آن‌را بعد از کتاب شرح فصوص الحکم و شرح تائیه ابن فارض، نوشته است. <ref> (ر.ک: مقدمه کتاب ص58) </ref> | ||
به عقیده [[قیصری، داود بن محمود|قیصری]]، شرح و بیان این قصیده، متوقف بر معرفت محبت حقیقی(که در برخی مراتبش عین حقیقت است) و اقسام و نتایج آن است. از این رو وی قبل از شرح قصیده، مقدمه‌ای را در سه بخش نوشته است که در بخش اول، حقیقت محبت و عشق و در بخش دوم اقسام آن (ذاتیه ، صفاتیه، اسمائیه، آثاریه و افعالیه) و انوع مندرج تحت هر قسم، و در بخش سوم آثار و نتایج آن را بیان می کند.<ref> | به عقیده [[قیصری، داود بن محمود|قیصری]]، شرح و بیان این قصیده، متوقف بر معرفت محبت حقیقی(که در برخی مراتبش عین حقیقت است) و اقسام و نتایج آن است. از این رو وی قبل از شرح قصیده، مقدمه‌ای را در سه بخش نوشته است که در بخش اول، حقیقت محبت و عشق و در بخش دوم اقسام آن (ذاتیه ، صفاتیه، اسمائیه، آثاریه و افعالیه) و انوع مندرج تحت هر قسم، و در بخش سوم آثار و نتایج آن را بیان می کند.<ref> ر.ک: متن کتاب ص 60</ref> | ||
این مقدمه همچون مقدمه وی بر شرح قصیده تائیه که به رساله فی التصوف معروف است، از اهمیتی ویژه برخوردار است به‌همین‌جهت برخی فهرست نویسان، آن را رساله مستقلی به حساب آورده اند.<ref> | این مقدمه همچون مقدمه وی بر شرح قصیده تائیه که به رساله فی التصوف معروف است، از اهمیتی ویژه برخوردار است به‌همین‌جهت برخی فهرست نویسان، آن را رساله مستقلی به حساب آورده اند.<ref>ر.ک: مقدمه ص 57</ref> | ||
مولف بعد از مقدمه به شرح قصیده می‌پردازد که مشتمل بر 41 بیت است و با این بیت : | مولف بعد از مقدمه به شرح قصیده می‌پردازد که مشتمل بر 41 بیت است و با این بیت: | ||
{{شعر}} | |||
{{ب|''شربنا علی ذکر الحبیب مدامه''|2=''سکرنا بها من قبل ان یخلق الکریم''}} | |||
{{پایان شعر}} | |||
شروع می‌شود.<ref> ر.ک: متن کتاب ص 67 </ref> | |||
شروع می‌شود.<ref> | |||
و با این بیت : | و با این بیت: | ||
علی نفسه فلیبک من ضاع عمره | {{شعر}} | ||
به پایان می‌رسد.<ref> | {{ب|''علی نفسه فلیبک من ضاع عمره''|2=''و لیس له فیها نصیب و لا سهم''}} | ||
{{پایان شعر}} | |||
به پایان می‌رسد.<ref> ر.ک: متن کتاب ص 88 </ref> | |||
[[قیصری، داود بن محمود|قیصری]] در این شرح در کنار تبیین محتوای ابیات، گاهی به شرح مفردات و گاهی به بیان ترکیب ابیات نیز می‌پردازد. | [[قیصری، داود بن محمود|قیصری]] در این شرح در کنار تبیین محتوای ابیات، گاهی به شرح مفردات و گاهی به بیان ترکیب ابیات نیز می‌پردازد. | ||
| خط ۵۵: | خط ۶۰: | ||
==وابسته‌ها== | ==وابسته‌ها== | ||
{{وابسته‌ها}} | {{وابسته‌ها}} | ||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||
[[رده:اسلام، عرفان، غیره]] | |||
[[رده:تصوف و عرفان]] | |||
[[رده:آثار کلی تصوف و عرفان]] | |||
[[رده:مقالات شهریور 01 بدرخانی]] | [[رده:مقالات شهریور 01 بدرخانی]] | ||
[[رده:مقالات بارگذاری شده 01 قربانی]] | [[رده:مقالات بارگذاری شده 01 قربانی]] | ||
[[رده:دارای صفحه و جدول 01 قربانی]] | [[رده:دارای صفحه و جدول 01 قربانی]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی شده1]] | [[رده:مقالات بازبینی شده1]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 آبان 1401]] | ||
نسخهٔ ۱۶ نوامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۱۷
| شرح القصیدة المیمیة | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | قیصری، داود بن محمود (نويسنده) بایراقدار، محمد (محقق) |
| ناشر | [بی نا] |
| مکان نشر | [بی جا] - [بی جا] |
| سال نشر | 13سده |
| چاپ | 1 |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
شرح القصیده المیمیه، نوشته داود محمود بن محمد قیصری (682- 750ق) صوفی و متکلم و فیلسوف قرن هفتم و هشتم، است. کتاب از جمله شروح متعدد قیصری بر آثار عرفانی است و شرح قصیده میمیه معروف به الخمریه، اثر ابن فارض مصری است.
در میان شروح متعددی که بر قصیده میمیه ابن فارض زده شده، شرح قیصری، از زیباترین شروح بر قصیده میمیه به حساب می آید و مولف آن‌را بعد از کتاب شرح فصوص الحکم و شرح تائیه ابن فارض، نوشته است. [۱]
به عقیده قیصری، شرح و بیان این قصیده، متوقف بر معرفت محبت حقیقی(که در برخی مراتبش عین حقیقت است) و اقسام و نتایج آن است. از این رو وی قبل از شرح قصیده، مقدمه‌ای را در سه بخش نوشته است که در بخش اول، حقیقت محبت و عشق و در بخش دوم اقسام آن (ذاتیه ، صفاتیه، اسمائیه، آثاریه و افعالیه) و انوع مندرج تحت هر قسم، و در بخش سوم آثار و نتایج آن را بیان می کند.[۲]
این مقدمه همچون مقدمه وی بر شرح قصیده تائیه که به رساله فی التصوف معروف است، از اهمیتی ویژه برخوردار است به‌همین‌جهت برخی فهرست نویسان، آن را رساله مستقلی به حساب آورده اند.[۳]
مولف بعد از مقدمه به شرح قصیده می‌پردازد که مشتمل بر 41 بیت است و با این بیت:
| شربنا علی ذکر الحبیب مدامه | سکرنا بها من قبل ان یخلق الکریم |
شروع می‌شود.[۴]
و با این بیت:
| علی نفسه فلیبک من ضاع عمره | و لیس له فیها نصیب و لا سهم |
به پایان می‌رسد.[۵]
قیصری در این شرح در کنار تبیین محتوای ابیات، گاهی به شرح مفردات و گاهی به بیان ترکیب ابیات نیز می‌پردازد.
پانویس
منابع مقاله
- مقدمه و متن کتاب