الصدق: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '( ' به '(') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
==پانویس == | '''كتاب الصدق'''، نوشته صوفی ابوسعید احمد بن عیسی خراز بغدادی (متوفی 286ق)، کتاب تعلیمى کوچکى برای مبتدیان است که نویسنده در آن تعالیم زاهدانه رایج در زمان خود را با تکیه بر چند مفهوم اساسى مثل صدق، صبر و اخلاق آورده است<ref>ر.ک: شعبان‌زاده، مریم، ج15، ص277</ref>. این اثر با مقدمه قاسم سامرایی و تحقیق و تعلیقات پرفسور آرتور جان آربری (درگذشته 1969م) منتشر شده است. | ||
این کتاب، مشتمل بر مقدمه محقق، مقدمه نویسنده، شانزده باب و یک خاتمه است. محقق کتاب در مقدمه‌اش به شرح حال خراز پرداخته است. او اشاره کرده که تقریباً همه تراجم‌نویسان به اینکه خراز اولین کسی است که از علم فنا و بقا سخن گفته، اجماع دارند<ref>ر.ک: مقدمه محقق، ص15</ref>. | |||
کتاب با این عبارت آغاز می‌شود که: «خراز می‌گوید: به یکی از علما گفتم: کیفیت صدق و معنا و چگونگی عمل به آن را برایم توضیح بده و...»<ref>ر.ک: متن کتاب، ص23</ref>. نویسنده، صبر را اسم برای معانی ظاهری و باطنی دانسته است؛ معانی ظاهری سه قسم است: صبر بر ادای فرایض الهی در همه احوالات سختی و عافیت و بلا، سپس صبر بر محرمات و آخر صبر بر نوافل و مقربات بنده به خدا...<ref>ر.ک: همان، ص29</ref>. صدق در ورع را نیز خروج از تمامی شبهات و ترک همه مشتبهات دانسته است<ref>ر.ک: همان، ص38</ref>. | |||
خراز در خاتمه، عمل به مطالب کتاب را سبب سکون و اطمینان و رسیدن به عصمت می‌داند: «پس ای پرسنده از صدق و شرح طریق، اگر در راه صدق به آنچه از علم برای تو نوشتم، عمل کردی و این منازل را طی کردی... به راحت و سکون و طمأنینه خواهی رسید، پس به عصمت محاط خواهی شد و...<ref>ر.ک: همان، ص87</ref>. | |||
چاپ دیگری از این اثر، با تعلیقات عبدالمنعم خلیل ابراهیم در سال 1421 منتشر شده است. | |||
==پانویس== | |||
<references/> | <references/> | ||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== | ||
# مقدمه محقق و متن کتاب. | |||
# شعبان‌زاده، مریم، «دانشنامه جهان اسلام»، زیر نظر غلامعلی حداد عادل، تهران، بنیاد دائرةالمعارف اسلامی، چاپ اول، 1390. | |||
==وابسته‌ها== | ==وابسته‌ها== | ||
{{وابسته‌ها}} | {{وابسته‌ها}} | ||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||
[[رده: | [[رده:مقالات مرداد 01 موسوی]] | ||
[[رده:مقالات بارگذاری شده 01 قربانی]] | |||
[[رده:دارای صفحه و جدول 01 قربانی]] | |||
[[رده:مقالات بازبینی شده1]] | |||
[[رده:مقالات بازبینی نشده2]] | |||
نسخهٔ ۸ نوامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۸:۴۳
| الصدق | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | ابوسعید خراز، احمد بن عیسی (نويسنده)
سامرایی، قاسم (مقدمهنويس) آربری، آرتور جان (محشی) |
| ناشر | الوراق للنشر |
| مکان نشر | عراق - بغداد ** لبنان - بیروت |
| سال نشر | 2012م |
| چاپ | 1 |
| شابک | - |
| موضوع | اخلاص - اخلاق اسلامی |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | /خ4ص4 247/25 BP |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
كتاب الصدق، نوشته صوفی ابوسعید احمد بن عیسی خراز بغدادی (متوفی 286ق)، کتاب تعلیمى کوچکى برای مبتدیان است که نویسنده در آن تعالیم زاهدانه رایج در زمان خود را با تکیه بر چند مفهوم اساسى مثل صدق، صبر و اخلاق آورده است[۱]. این اثر با مقدمه قاسم سامرایی و تحقیق و تعلیقات پرفسور آرتور جان آربری (درگذشته 1969م) منتشر شده است.
این کتاب، مشتمل بر مقدمه محقق، مقدمه نویسنده، شانزده باب و یک خاتمه است. محقق کتاب در مقدمه‌اش به شرح حال خراز پرداخته است. او اشاره کرده که تقریباً همه تراجم‌نویسان به اینکه خراز اولین کسی است که از علم فنا و بقا سخن گفته، اجماع دارند[۲].
کتاب با این عبارت آغاز می‌شود که: «خراز می‌گوید: به یکی از علما گفتم: کیفیت صدق و معنا و چگونگی عمل به آن را برایم توضیح بده و...»[۳]. نویسنده، صبر را اسم برای معانی ظاهری و باطنی دانسته است؛ معانی ظاهری سه قسم است: صبر بر ادای فرایض الهی در همه احوالات سختی و عافیت و بلا، سپس صبر بر محرمات و آخر صبر بر نوافل و مقربات بنده به خدا...[۴]. صدق در ورع را نیز خروج از تمامی شبهات و ترک همه مشتبهات دانسته است[۵].
خراز در خاتمه، عمل به مطالب کتاب را سبب سکون و اطمینان و رسیدن به عصمت می‌داند: «پس ای پرسنده از صدق و شرح طریق، اگر در راه صدق به آنچه از علم برای تو نوشتم، عمل کردی و این منازل را طی کردی... به راحت و سکون و طمأنینه خواهی رسید، پس به عصمت محاط خواهی شد و...[۶].
چاپ دیگری از این اثر، با تعلیقات عبدالمنعم خلیل ابراهیم در سال 1421 منتشر شده است.
پانویس
منابع مقاله
- مقدمه محقق و متن کتاب.
- شعبان‌زاده، مریم، «دانشنامه جهان اسلام»، زیر نظر غلامعلی حداد عادل، تهران، بنیاد دائرةالمعارف اسلامی، چاپ اول، 1390.