۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'علامه مجلسى' به 'علامه مجلسى'
جز (جایگزینی متن - 'سيد نعمتالله جزايرى' به 'سيد نعمتالله جزايرى') |
جز (جایگزینی متن - 'علامه مجلسى' به 'علامه مجلسى') |
||
| خط ۴۷: | خط ۴۷: | ||
«[[جزایری، نعمتالله|سيد نعمتالله جزايرى]]» معروف به سيد جزايرى، فرزند سيد عبدالله كه نسبش به دوازده واسطه به عبدالله بن امام موسى بن جعفر(ع) مىرسد، يكى از اعلام بزرگ شيعه در اواخر قرن يازدهم و اوايل قرن دوازدهم هجرى است. | «[[جزایری، نعمتالله|سيد نعمتالله جزايرى]]» معروف به سيد جزايرى، فرزند سيد عبدالله كه نسبش به دوازده واسطه به عبدالله بن امام موسى بن جعفر(ع) مىرسد، يكى از اعلام بزرگ شيعه در اواخر قرن يازدهم و اوايل قرن دوازدهم هجرى است. | ||
وى در سال(1050ق) در قريه صباغيه از قراء جزاير متولد شد. وى در جزائر(جنوب) و فارس، مقدمات و قسمتى از سطوح فقهى را به پايان برد. سپس در دارالعلم اصفهان سالها از حضور اساتيد مختلف همچون محقق خوانسارى، محقق سبزوارى، حاج ميرزا رفيعا، علامه فيض و مخصوصاً علامه مجلسى بهرهمند بود. | وى در سال(1050ق) در قريه صباغيه از قراء جزاير متولد شد. وى در جزائر(جنوب) و فارس، مقدمات و قسمتى از سطوح فقهى را به پايان برد. سپس در دارالعلم اصفهان سالها از حضور اساتيد مختلف همچون محقق خوانسارى، محقق سبزوارى، حاج ميرزا رفيعا، علامه فيض و مخصوصاً [[علامه مجلسى]] بهرهمند بود. | ||
سيد جزائرى در فقه و حديث و روايات و تفسير و ساير علوم متداوله مهارت داشت. اكثر اصحاب تراجم علما، وى و خاندان و نياكان و نوادگان او را در رديف اعلام بزرگ شيعه ذكر كردهاند. قسمت زيادى از سنوات عمر او در اصفهان گذشت و خيلى با مرحوم علامه مجلسى مأنوس بود و در اكثر اوقات شبانهروز در محضر علامه همكارى صميمانهاى داشت. سيد در سنواتى كه علامه مشغول تدوين و تأليف بحار الانوار بود بهترين همدم و مددكار استاد بود. محدث قمى ضمن شرح مفصلى از حالات و مقامات او مىنويسد: «او در شب جمعه بيستوسوم شوال سال 1112 در قريه جايدر (جزائر) وفات نمود. | سيد جزائرى در فقه و حديث و روايات و تفسير و ساير علوم متداوله مهارت داشت. اكثر اصحاب تراجم علما، وى و خاندان و نياكان و نوادگان او را در رديف اعلام بزرگ شيعه ذكر كردهاند. قسمت زيادى از سنوات عمر او در اصفهان گذشت و خيلى با مرحوم [[علامه مجلسى]] مأنوس بود و در اكثر اوقات شبانهروز در محضر علامه همكارى صميمانهاى داشت. سيد در سنواتى كه علامه مشغول تدوين و تأليف بحار الانوار بود بهترين همدم و مددكار استاد بود. محدث قمى ضمن شرح مفصلى از حالات و مقامات او مىنويسد: «او در شب جمعه بيستوسوم شوال سال 1112 در قريه جايدر (جزائر) وفات نمود. | ||
== آثار== | == آثار== | ||