حدیث (حکیمی): تفاوت میان نسخه‌ها

حدیث
حدیث
پدیدآوران	حکیمی، محمدرضا (نویسنده)
ناشر	دلیل ما
مکان نشر	قم
سال نشر	1390ش
چاپ	یکم
موضوع	حدیث
زبان	فارسی
تعداد جلد	1
کد کنگره	‏
نورلایب	مطالعه و دانلود pdf
	v; t; e;

نسخهٔ ‏۵ نوامبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۹:۰۵

این کتاب، شماره شانزدهم از مجموعه کتاب‌های «برگرفته از آثار» می‌باشد. در این کتابچه کوچک، به معرفی حدیث و بیان جایگاه آن در دین پرداخته شده است. آغازگر کتاب سخن چند تن از شخصیت‌هاى دینى در مورد اهمیت حدیث در فهم دین است. روند بیان مباحث کتاب از مسئله دین‌شناسى به وسیله عقل و استناد شروع مى‌شود و به حدیث ثقلین، و پیوستگى قرآن و حدیث در بیان معارف دینى ختم مى‌گردد. حکیمی بر این عقیده است که تعقل در دین، بدون استناد به منابع دین، یعنى کتاب و حدیث، مایه ضلالت خواهد بود؛ و بر این باور است که سنت و حدیث پس از قرآن رکن اصلى و مبین حقایق قرآنى است، و این کار تنها از سوى معصومین (ع) امکان‌پذیر است.

حکیمی معتقد است که دین بر پایه دو اصل شناخته می‌شود؛ یکی تعقل (خردورزی، بکارگیری عقل، خوب فکر کردن)، یعنی شناخت دین با درک مستقل شخصی و نظر استقلالی و استدلالی، که از آن به «تحقیق (اجتهاد) در اصول (عقاید)» تعبیر می‌شود، و تقلید صرف در این مرحله، یعنی در اصول عقاید (بر خلاف احکام فرعی)، جایز نیست... پایه دوم دین شناسی، استناد است، یعنی رجوع به منابع اصلی دین و دین شناسی؛ و اهمیت این دو شالوده تا آنجاست که هرگونه دین شناسی، و هر نوع معرفت دینی، که جز بر این دو استوار باشد، نه دین شناسی است و نه معرفت دینی. پس در شناخت دین، هم تعقل ضروری است، و هم استناد به مدارک و اسناد ینی (قرآن و حدیث)^[۱].

پانویس

↑ متن کتاب، ص22-23

منابع مقاله

مقدمه و متن کتاب

وابسته‌ها

[1] متن کتاب، ص22-23

[۱]

@@ خط ۲۹: / خط ۲۹: @@
 این کتاب، شماره شانزدهم از مجموعه کتاب‌های «برگرفته از آثار» می‌باشد. در این کتابچه کوچک، به معرفی حدیث و بیان جایگاه آن در دین پرداخته شده است. آغازگر کتاب سخن چند تن از شخصیت‌هاى دینى در مورد اهمیت حدیث در فهم دین است. روند بیان مباحث کتاب از مسئله دین‌شناسى به وسیله عقل و استناد شروع مى‌شود و به حدیث ثقلین، و پیوستگى قرآن و حدیث در بیان معارف دینى ختم مى‌گردد. حکیمی بر این عقیده است که تعقل در دین، بدون استناد به منابع دین، یعنى کتاب و حدیث، مایه ضلالت خواهد بود؛ و بر این باور است که سنت و حدیث پس از قرآن رکن اصلى و مبین حقایق قرآنى است، و این کار تنها از سوى معصومین (ع)  امکان‌پذیر است.
-حکیمی معتقد است که دین بر پایه دو اصل شناخته می شود؛ یکی تعقل (خردورزی، بکارگیری عقل، خوب فکر کدن)، یعنی شناخت دین با درک مستقل شخصی و نظر استقلالی و استدلالی، که از آن به ـمحقیق (اجتهاد) در اصول (عقاید)» تعبیر می شود، و تقلید صرف در این مرحله، یعنی در اصول عقاید (بر خلاف احکام فرعی)، جایز نیست... پایه دوم دین شناسی، استناد است، یعنی رجوع به منابع اصلی دین و دین شناسی؛ و اهمیت این دو شالوده تا آنجاست که هرگونه دین شناسی، و هر نوع معرفت دینی، که جز بر این دو استوار باشد، نه دین شناسی است و نه معرفت دینی. پس در شناخت دین، هم تعقل ضروری است، و هم استناد به مدارک و اسناد ینی (قرآن و حدیث)<ref>متن کتاب، ص22-23</ref>.
+حکیمی معتقد است که دین بر پایه دو اصل شناخته می‌شود؛ یکی تعقل (خردورزی، بکارگیری عقل، خوب فکر کردن)، یعنی شناخت دین با درک مستقل شخصی و نظر استقلالی و استدلالی، که از آن به «تحقیق (اجتهاد) در اصول (عقاید)» تعبیر می‌شود، و تقلید صرف در این مرحله، یعنی در اصول عقاید (بر خلاف احکام فرعی)، جایز نیست... پایه دوم دین شناسی، استناد است، یعنی رجوع به منابع اصلی دین و دین شناسی؛ و اهمیت این دو شالوده تا آنجاست که هرگونه دین شناسی، و هر نوع معرفت دینی، که جز بر این دو استوار باشد، نه دین شناسی است و نه معرفت دینی. پس در شناخت دین، هم تعقل ضروری است، و هم استناد به مدارک و اسناد ینی (قرآن و حدیث)<ref>متن کتاب، ص22-23</ref>.
 ==پانویس ==