معجم شواهد النحو الشعرية: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۴: | خط ۲۴: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''معجم شواهد النحو الشعرية'''، نوشتۀ حنا جمیل حداد است که شواهد شعری، رجزی و بیت‌های نیمه‌تمام را در گونۀ فرهنگ‌‌‌نامه ارائه داده است. مؤلف از دشواری گردآوری شواهد شعری در یک مجموعه سخن می‌گوید چراکه، هنوز بسیاری از میراث ادبی عرب، بویژه دانش صرف و نحو به صورت مخطوط در کتابخانه‌های جهان نگهداری می‌شود و در دسترس عموم نیست. دیگر اینکه، آنچه که از این میراث فرهنگی از دست رفته است، بیش از آن چیزی است که به دست آمده است. همچنین، احاطه داشتن بر شواهد شعری و گردآوری آن‌ها نیازمند گروهی از پژوهشگران است تا بتوانند با سالها تلاش به این مهم دست یابند، چراکه، فزونی آن‌ها بیش از حد تصور است، چنانچه، ابن عباس ثعلب مدعی است که مؤدب الأمین سوای قصیده‌ها و بیت‌های غریب، چهل هزار شاهد نحوی را از بر داشته است.<ref>ر.ک: مقدمه کتاب، ص 7</ref> | '''معجم شواهد النحو الشعرية'''، نوشتۀ [[ حداد، حنا جمیل|حنا جمیل حداد]] است که شواهد شعری، رجزی و بیت‌های نیمه‌تمام را در گونۀ فرهنگ‌‌‌نامه ارائه داده است. مؤلف از دشواری گردآوری شواهد شعری در یک مجموعه سخن می‌گوید چراکه، هنوز بسیاری از میراث ادبی عرب، بویژه دانش صرف و نحو به صورت مخطوط در کتابخانه‌های جهان نگهداری می‌شود و در دسترس عموم نیست. دیگر اینکه، آنچه که از این میراث فرهنگی از دست رفته است، بیش از آن چیزی است که به دست آمده است. همچنین، احاطه داشتن بر شواهد شعری و گردآوری آن‌ها نیازمند گروهی از پژوهشگران است تا بتوانند با سالها تلاش به این مهم دست یابند، چراکه، فزونی آن‌ها بیش از حد تصور است، چنانچه، ابن عباس ثعلب مدعی است که مؤدب الأمین سوای قصیده‌ها و بیت‌های غریب، چهل هزار شاهد نحوی را از بر داشته است.<ref>ر.ک: مقدمه کتاب، ص 7</ref> | ||
مصنف در این کتاب به گردآوری شواهد شعری نحوی که ادیبان عرب آن‌ها را در نوشته‌هایشان برای دانش صرف و نحو گواه آورده‌اند، بسنده کرده است. وی برای هر قرنی از نوشته‌های مشهوران ادبیات عرب بهره گرفته است. وی این کار را با حذف شواهد تکراری از قرن دوم هجری با سیبویه آغاز کرده و تا قرن دهم -929ق- و اشمونی ادیب ادامه داده است. این شواهد –که مجموعه ای از شعر، رجز و بیت های نیمه تمامی که گویندۀ آن ها ناپیدا است، به سه هزار و هشتصد شاهد می‌رسد.<ref>ر.ک: مقدمه کتاب، ص 8</ref> | مصنف در این کتاب به گردآوری شواهد شعری نحوی که ادیبان عرب آن‌ها را در نوشته‌هایشان برای دانش صرف و نحو گواه آورده‌اند، بسنده کرده است. وی برای هر قرنی از نوشته‌های مشهوران ادبیات عرب بهره گرفته است. وی این کار را با حذف شواهد تکراری از قرن دوم هجری با سیبویه آغاز کرده و تا قرن دهم -929ق- و اشمونی ادیب ادامه داده است. این شواهد –که مجموعه ای از شعر، رجز و بیت های نیمه تمامی که گویندۀ آن ها ناپیدا است، به سه هزار و هشتصد شاهد می‌رسد.<ref>ر.ک: مقدمه کتاب، ص 8</ref> | ||
| خط ۴۰: | خط ۴۰: | ||
[[رده:مقالات شهریور 01 حسینی هاشمی]] | [[رده:مقالات شهریور 01 حسینی هاشمی]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی نشده1]] | [[رده:مقالات بازبینی نشده1]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 آبان 1401]] | ||
[[رده:فاقد تصویر روی جلد1]] | [[رده:فاقد تصویر روی جلد1]] | ||
نسخهٔ ۳۰ اکتبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۶:۵۹
| معجم شواهد النحو الشعرية | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | حداد، حنا جمیل (نويسنده) |
| ناشر | دار العلوم |
| مکان نشر | عربستان - ریاض |
| سال نشر | 1404ق - 1984م |
| چاپ | 1 |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
معجم شواهد النحو الشعرية، نوشتۀ حنا جمیل حداد است که شواهد شعری، رجزی و بیت‌های نیمه‌تمام را در گونۀ فرهنگ‌‌‌نامه ارائه داده است. مؤلف از دشواری گردآوری شواهد شعری در یک مجموعه سخن می‌گوید چراکه، هنوز بسیاری از میراث ادبی عرب، بویژه دانش صرف و نحو به صورت مخطوط در کتابخانه‌های جهان نگهداری می‌شود و در دسترس عموم نیست. دیگر اینکه، آنچه که از این میراث فرهنگی از دست رفته است، بیش از آن چیزی است که به دست آمده است. همچنین، احاطه داشتن بر شواهد شعری و گردآوری آن‌ها نیازمند گروهی از پژوهشگران است تا بتوانند با سالها تلاش به این مهم دست یابند، چراکه، فزونی آن‌ها بیش از حد تصور است، چنانچه، ابن عباس ثعلب مدعی است که مؤدب الأمین سوای قصیده‌ها و بیت‌های غریب، چهل هزار شاهد نحوی را از بر داشته است.[۱]
مصنف در این کتاب به گردآوری شواهد شعری نحوی که ادیبان عرب آن‌ها را در نوشته‌هایشان برای دانش صرف و نحو گواه آورده‌اند، بسنده کرده است. وی برای هر قرنی از نوشته‌های مشهوران ادبیات عرب بهره گرفته است. وی این کار را با حذف شواهد تکراری از قرن دوم هجری با سیبویه آغاز کرده و تا قرن دهم -929ق- و اشمونی ادیب ادامه داده است. این شواهد –که مجموعه ای از شعر، رجز و بیت های نیمه تمامی که گویندۀ آن ها ناپیدا است، به سه هزار و هشتصد شاهد می‌رسد.[۲] مصنف این شواهد را بر حسب بحرهای شعری و بر اساس الفبای ابجدی قافیه‌ها و با چیدمان ضمه، فتحه، کسره و در آخر سکون مرتب کرده است.[۳] وی شواهد شعری را از شواهد رجزی و شواهد ابیات نیمه تمام جدا کرده است.[۴]
پانویس
منابع مقاله
- مقدمه کتاب
- متن کتاب.