دروس البلاغة مع شرحه شموس البراعة: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '( ' به '(') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''دروس البلاغة مع شرحه شموس البراعة'''، نوشته حفنی ناصف، محمد دیاب، سلطان محمد و مصطفی طموم -از نویسندگان ادیب دانشگاه الازهر- است که به دست ابو الافضال محمد فضل حق رامفوری شرح شده است. این کتاب اصول و قاعده‌های فن بلاغت را توضیح داده است در عین حال، در آن از بحث و جدل‌های اضافی پرهیز شده است. کتاب بر اسلوب نیکویی تدوین گشته است و به عنوان کتاب درسی در مدارس علمیه -بویژه در هند- تدریس می‌شود.<ref>ر.ک: مقدمه کتاب، ص 7</ref> | |||
این کتاب در سه محور فن بلاغت شکل گرفته است. علوم بلاغی، -یا زیباشناسی سخن یا دانش شیوا- سخنی از جملهٔ فنون ادبی است و شاخه‌های سه‌گانهٔ معانی، بیان و بدیع را دربرمی‌گیرد. علم معانی از بلاغت، یعنی سخن‌گفتن به مقتضای حال و نیز معانی ثانوی کلام گفت‌وگو می‌کند. بیان دانشی است که از آوردن یک معنی با اسلوب‌های گوناگون بحث می‌کند و بدیع علمی است که به واسطه آن ویژگی‌هایی که بر زیبایی و ظرافت کلام می‌افزاید، شناخته می‌شود.<ref>ر.ک: سکاکی، ص 6</ref>مؤلفان این کتاب همه زیرمجموعه های این فنون سه‌گانه را به اختصار توضیح داده اند. آنان بیشتر از شواهد قرآنی نسبت به شواهد دیگر برای توضیح قاعده‌ها بهره گرفته‌اند.<ref>ر.ک: متن کتاب، ص 113</ref>پایانبخش کتاب نیز پرسش‌هایی برای محصلان علوم دینی است.<ref>ر.ک: همان، ص 235</ref> | |||
==پانویس == | ==پانویس == | ||
<references/> | <references/> | ||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== | ||
# مقدمه کتاب | |||
# سکاکی، یوسف، «مفتاح العلوم»، ج۱، ص۶، بیروت، دارالکتب العلمیه. | |||
==وابسته‌ها== | ==وابسته‌ها== | ||
{{وابسته‌ها}} | {{وابسته‌ها}} | ||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||
[[رده:فاقد | [[رده:مقالات شهریور 01 حسینی هاشمی]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی نشده1]] | |||
[[رده:مقالات بازبینی نشده2]] | |||
[[رده:فاقد تصویر روی جلد1]] | |||
نسخهٔ ۲۶ اکتبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۸:۰۹
| دروس البلاغة مع شرحه شموس البراعة | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | ناصف، حفني (نويسنده)
دیاب، محمد (نويسنده) محمد، سلطان (نويسنده) طموم، مصطفی (نويسنده) |
| سال نشر | 1427ق - 2007م |
| چاپ | 1 |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
دروس البلاغة مع شرحه شموس البراعة، نوشته حفنی ناصف، محمد دیاب، سلطان محمد و مصطفی طموم -از نویسندگان ادیب دانشگاه الازهر- است که به دست ابو الافضال محمد فضل حق رامفوری شرح شده است. این کتاب اصول و قاعده‌های فن بلاغت را توضیح داده است در عین حال، در آن از بحث و جدل‌های اضافی پرهیز شده است. کتاب بر اسلوب نیکویی تدوین گشته است و به عنوان کتاب درسی در مدارس علمیه -بویژه در هند- تدریس می‌شود.[۱]
این کتاب در سه محور فن بلاغت شکل گرفته است. علوم بلاغی، -یا زیباشناسی سخن یا دانش شیوا- سخنی از جملهٔ فنون ادبی است و شاخه‌های سه‌گانهٔ معانی، بیان و بدیع را دربرمی‌گیرد. علم معانی از بلاغت، یعنی سخن‌گفتن به مقتضای حال و نیز معانی ثانوی کلام گفت‌وگو می‌کند. بیان دانشی است که از آوردن یک معنی با اسلوب‌های گوناگون بحث می‌کند و بدیع علمی است که به واسطه آن ویژگی‌هایی که بر زیبایی و ظرافت کلام می‌افزاید، شناخته می‌شود.[۲]مؤلفان این کتاب همه زیرمجموعه های این فنون سه‌گانه را به اختصار توضیح داده اند. آنان بیشتر از شواهد قرآنی نسبت به شواهد دیگر برای توضیح قاعده‌ها بهره گرفته‌اند.[۳]پایانبخش کتاب نیز پرسش‌هایی برای محصلان علوم دینی است.[۴]
پانویس
منابع مقاله
- مقدمه کتاب
- سکاکی، یوسف، «مفتاح العلوم»، ج۱، ص۶، بیروت، دارالکتب العلمیه.