گوهر و صدف عرفان اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NUR29966J1.jpg | عنوان =گوهر و صدف عرفان اسلامی | عنوان‌ه...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۲: | خط ۳۲: | ||
}} | }} | ||
'''گوهر و صدف عرفان اسلامی'''، اثر فریتیوف شووان (شیخ عیسی نورالدین احمد)، کتابی است در بازشناسی گوهر دین اسلام، به‌واسطه شرح لوازم و موانع شناخت که با ترجمه فارسی مینو حجت منتشر شده است. | '''گوهر و صدف عرفان اسلامی'''، اثر [[شوئون، فریتیوف|فریتیوف شووان]] (شیخ [[عیسی نورالدین احمد]])، کتابی است در بازشناسی گوهر دین اسلام، به‌واسطه شرح لوازم و موانع شناخت که با ترجمه فارسی [[حجت، مینو|مینو حجت]] منتشر شده است. | ||
مؤلف در این کتاب، به بازشناسی گوهر دین اسلام پرداخته است. وی شناخت عرفانی را گوهر دین اسلام و عرفان اسلامی را عهده‌دار عرضه آن گوهر دانسته و به شرح لوازم و موانع شناخت آن گوهر، پرداخته است<ref>ر.ک: مقدمه مترجم، ص59</ref>. | مؤلف در این کتاب، به بازشناسی گوهر دین اسلام پرداخته است. وی شناخت عرفانی را گوهر دین اسلام و عرفان اسلامی را عهده‌دار عرضه آن گوهر دانسته و به شرح لوازم و موانع شناخت آن گوهر، پرداخته است<ref>ر.ک: مقدمه مترجم، ص59</ref>. | ||
نسخهٔ ۲۱ سپتامبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۹:۴۸
| گوهر و صدف عرفان اسلامی | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | شوئون، فریتیوف (نویسنده)
حجت، مینو (مترجم) ملکیان، مصطفی (مقدمه‌نویس) |
| ناشر | دفتر پژوهش و نشر سهروردی |
| مکان نشر | ایران - تهران |
| سال نشر | 1381ش. |
| چاپ | چاپ یکم |
| شابک | 964-6980-10-4 |
| موضوع | تصوف عرفان |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | /ش9گ9 / 288 BP |
گوهر و صدف عرفان اسلامی، اثر فریتیوف شووان (شیخ عیسی نورالدین احمد)، کتابی است در بازشناسی گوهر دین اسلام، به‌واسطه شرح لوازم و موانع شناخت که با ترجمه فارسی مینو حجت منتشر شده است.
مؤلف در این کتاب، به بازشناسی گوهر دین اسلام پرداخته است. وی شناخت عرفانی را گوهر دین اسلام و عرفان اسلامی را عهده‌دار عرضه آن گوهر دانسته و به شرح لوازم و موانع شناخت آن گوهر، پرداخته است[۱].
وی در ابتدا به برخی از خصایص زبان عربی، نظیر حذف و اغراق که تعبیرات صوری عرفان اسلامی کاملا آمیخته با آن‌هاست، اشاره کرده و به لزوم گذر از این قالب‌ها و رسیدن به بواطن نهان در آنها، به شیوه‌ای بسیار روشنگرانه و جالب، توجه داده است. سپس به رخنه عناصر شریعت ظاهری به درون حوزه عرفان اسلامی اصیل که همان طریقت باطنی است، پرداخته و علل این رخنه و تأثر آن را در بروز اظهاراتی در حوزه عرفان اسلامی که فهم آنها دشوار است، توضیح داده است. او درعین‌حال توجیهات روشنی از ناگزیر بودن پوسته یا صدف دینی عرضه داشته، لکن بازهم بر ضرورت تفکیک ظاهر از باطن و بازشناسی گوهر و بطن پیام دینی، تأکید کرده است. خصوصا بر عرفا که اهل باطنند و مغز و لباب حقایق را طالبند، فرض می‌داند که این حجاب‌ها را که بعد نسبی یا امکان دینی را تشکیل می‌دهند، کنار زنند و لباب دین را که بعد مطلق یا ضروری دین و همان پیامی است که خدا می‌خواسته به گوش آدمیان برساند را نیک دریابند[۲].
از جمله ویژگی‌های کتاب، آن است که نویسنده در انتها، خود شرحی از عرفان اسلامی گوهری و باطن‌گرایی آن که بر نظریه وحدت مبتنی است، عرضه داشته و در فصل آخر، به بررسی ابعاد اقنومی آن وحدت پرداخته است[۳].
از نکات قابل تأمل در کتاب، آن است که فصل پنجم که حاوی بحث مهمی در باب مفهوم فلسفه است، ممکن است تا اندازه‌ای نامتناسب با بقیه مباحث کتاب به نظر آید، لکن باید گفت آنچه در این فصل مطرح شده، بیانگر روش کلی شووان در ایصال به معرفت و رأی بسیار مهم و خاص او در این باب است و بنابراین، آنچه بناست در فصول بعد تبیین و توجیه گردد، جز با شناخت و قبول این روش کلی، میسر نبوده است[۴].
پانویس
منابع مقاله
مقدمه و متن کتاب.