الگو:صفحهٔ اصلی/مقالهٔ برگزیده دوم: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
[[پرونده:NUR05133.jpg|بندانگشتی|خزائلی، محمدعلی|175px]] | [[پرونده:NUR05133.jpg|بندانگشتی|خزائلی، محمدعلی|175px]] | ||
'''سید محمدعلی موحد ابطحی''' ( | '''سید محمدعلی موحد ابطحی''' (۱۳۰۹-۱۳۸۱ش)، فقیه، رجالی، محدث و از مراجع تقلید شیعه، مشهورترین اثر او [[تهذيب المقال في تنقيح كتاب الرجال]] | ||
وی در هشت‌سالگی به تحصیل علوم دینی روی آورد و پس از فراگیری علوم مقدماتی، در پانزده‌سالگی به حوزه علمیه قم مهاجرت کرد. سپس در قم در درس‌های خارج آیات عظام شرکت جست و در علوم عقلی و نقلی به مدارج بالایی دست یافت. وی در سال ۱۳۳۳، درحالی‌که به درجه اجتهاد رسیده بود، برای تکمیل تحصیلاتش به نجف اشرف هجرت کرد و در محضر علمای حوزه علمیه نجف به شاگردی پرداخت. وی در سال ۱۳۵۳ش، پس از بیست سال تحصیل و تدریس در نجف، به اصفهان بازگشت و در سال ۱۳۶۷ش، به قم هجرت نمود و بساط تحقیق، تألیف و تدریس را در حوزه علمیه قم گسترانید. | وی در هشت‌سالگی به تحصیل علوم دینی روی آورد و پس از فراگیری علوم مقدماتی، در پانزده‌سالگی به حوزه علمیه قم مهاجرت کرد. سپس در قم در درس‌های خارج آیات عظام شرکت جست و در علوم عقلی و نقلی به مدارج بالایی دست یافت. وی در سال ۱۳۳۳، درحالی‌که به درجه اجتهاد رسیده بود، برای تکمیل تحصیلاتش به نجف اشرف هجرت کرد و در محضر علمای حوزه علمیه نجف به شاگردی پرداخت. وی در سال ۱۳۵۳ش، پس از بیست سال تحصیل و تدریس در نجف، به اصفهان بازگشت و در سال ۱۳۶۷ش، به قم هجرت نمود و بساط تحقیق، تألیف و تدریس را در حوزه علمیه قم گسترانید. | ||
نسخهٔ ۱۹ سپتامبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۱:۴۹
سید محمدعلی موحد ابطحی (۱۳۰۹-۱۳۸۱ش)، فقیه، رجالی، محدث و از مراجع تقلید شیعه، مشهورترین اثر او تهذيب المقال في تنقيح كتاب الرجال
وی در هشت‌سالگی به تحصیل علوم دینی روی آورد و پس از فراگیری علوم مقدماتی، در پانزده‌سالگی به حوزه علمیه قم مهاجرت کرد. سپس در قم در درس‌های خارج آیات عظام شرکت جست و در علوم عقلی و نقلی به مدارج بالایی دست یافت. وی در سال ۱۳۳۳، درحالی‌که به درجه اجتهاد رسیده بود، برای تکمیل تحصیلاتش به نجف اشرف هجرت کرد و در محضر علمای حوزه علمیه نجف به شاگردی پرداخت. وی در سال ۱۳۵۳ش، پس از بیست سال تحصیل و تدریس در نجف، به اصفهان بازگشت و در سال ۱۳۶۷ش، به قم هجرت نمود و بساط تحقیق، تألیف و تدریس را در حوزه علمیه قم گسترانید.
وی از علما و آیات عظام، از جمله بروجردی، امام خمینی، محقق داماد، گلپایگانی، خوانساری، اراکی، مرعشی نجفی، حکیم، شیرازی، خویی، شیخ آقابزرگ تهرانی و برخی از علمای مذهب زیدیه اجازه روایت یا اجازه اجتهاد داشت.
سرانجام ایشان در شب میلاد امیرالمؤمنین علی(ع) 13 رجب سال ۱۴۲۲ق برابر با ۲۹ شهریور ۱۳۸۱ش، در بیمارستانی در تهران وفات یافت. پیکر او در تهران تشییع شد و در قم در حسینیه خودشان دفن گردید.......