ألطاف الرحمن في فقه القرآن: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۸: | خط ۲۸: | ||
}} | }} | ||
'''ألطاف الرحمن في فقه القرآن'''، تألیف آیت‌الله جعفر سبحانی (متولد 1308ش)، بررسی آیات الاحکام قرآن کریم است. این اثر در سه جلد و به زبان عربی منتشر شده است. | '''ألطاف الرحمن في فقه القرآن'''، تألیف [[سبحانی تبریزی، جعفر|آیت‌الله جعفر سبحانی]] (متولد 1308ش)، بررسی آیات الاحکام قرآن کریم است. این اثر در سه جلد و به زبان عربی منتشر شده است. | ||
مباحث این کتاب پیرامون آیاتی است که متضمن تشریع کلی در عبادات، معاملات، سیاسات و غیر آن است<ref>ر.ک: تقدیم، ج1، ص8</ref>. | |||
این کتاب، مشتمل بر مقدمه، تمهید، نوزده باب و خاتمه است. | این کتاب، مشتمل بر مقدمه، تمهید، نوزده باب و خاتمه است. | ||
| خط ۳۸: | خط ۳۹: | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
<references/> | <references /> | ||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== | ||
نسخهٔ ۱۸ سپتامبر ۲۰۲۲، ساعت ۲۰:۰۶
| ألطاف الرحمن في فقه القرآن | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | سبحانی تبریزی، جعفر (نویسنده) |
| ناشر | مؤسسه امام صادق علیه‌السلام |
| مکان نشر | ایران - قم |
| سال نشر | 1441-1440ق. = 2020-2019م. = 1399-1397ش. |
| چاپ | چاپ یکم |
| شابک | 978-964-357-628-8 |
| موضوع | قرآن - احکام و قوانین تفاسیر فقهی - شیعه |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 3 |
| کد کنگره | /ي6 الف2 / 99 BP |
ألطاف الرحمن في فقه القرآن، تألیف آیت‌الله جعفر سبحانی (متولد 1308ش)، بررسی آیات الاحکام قرآن کریم است. این اثر در سه جلد و به زبان عربی منتشر شده است.
مباحث این کتاب پیرامون آیاتی است که متضمن تشریع کلی در عبادات، معاملات، سیاسات و غیر آن است[۱].
این کتاب، مشتمل بر مقدمه، تمهید، نوزده باب و خاتمه است.
در تعداد آیات الاحکام بین نویسندگان اختلاف است، اما مشهور 500 آیه است. تا آنجا که شیخ فخرالدین احمد بن متوج بحرانی شاگرد فخرالمحققین (متوفی 772ق)، کتابی با نام «النهاية في تفسير خمسمائة آية» تألیف کرده است و نواده‌اش آن را با نام «منهاج الهدایة فی تفسیر خمسمائة آیة» شرح کرده است. البته برخی از محققین متأخر این تعداد را کاهش داده و معتقدند آیات الاحکام از 330 آیه تجاوز نمی‌کند[۲].
اهل سنت، آیات الاحکام را به‌ترتیب سور قرآنی بحث می‌کنند؛ مثلاً هر آنچه در سوره بقره هست را بررسی می‌کنند تا آیات سوره تمام شود، سپس سوره آل عمران را آغاز می‌کنند. اما شیوه شیعه متفاوت است و همه آیات وارده در موضوع واحد از سوره‌های مختلف را در یک باب مطرح می‌کنند، سپس به موضوع دیگر منتقل می‌شوند[۳].
پانویس
منابع مقاله
تقدیم و تمهید.